Κηδεύτηκε προχθές στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών ο πρώην βουλευτής της ΕΡΕ Νίκος Φαρμάκης.
Υπήρξε γόνος μεγάλης οικογένειας των Αθηνών και σημαντικός επιχειρηματίας, μεγαλωμένος στα γόνατα του στρατηγού Γεωργίου Κονδύλη και με βιώματα πολλών σημαντικών στιγμών της σύγχρονης Ιστορίας μας.
Εζησε τη φρίκη των Δεκεμβριανών και τον όλεθρο της ανθρωποσφαγής που προκάλεσε η κομμουνιστική ανταρσία, ενώ στα 14 χρόνια του, την περίοδο της Κατοχής, εντάχθηκε στην οργάνωση Χ του Γεωργίου Γρίβα. Ηταν προσωπικός φίλος του βασιλιά Κωνσταντίνου Β΄, όπως και του Γεωργίου Παπαδόπουλου, με τον οποίο γνωρίστηκε όταν ο Φαρμάκης υπηρέτησε τη στρατιωτική θητεία του και τον είχε διοικητή, τότε με τον βαθμό του υπολοχαγού. Οπως είχε αποκαλύψει, ο Παπαδόπουλος του είχε αναθέσει από τον Ιούνιο του 1966 να επιβλέψει ένα σχέδιο για την κατάληψη της πόλεως των Αθηνών. Αργότερα, ο Παπαδόπουλος πρότεινε να γίνει υπουργός.
Η πορεία του
Ο Φαρμάκης, που διετέλεσε επικεφαλής της Οργανώσεως Εθνικής Νεολαίας, η οποία δρούσε παράλληλα με το Σώμα Ελπιδοφόρων Νέων, ακολουθώντας την παράδοση της οικογένειάς του πολιτεύτηκε και εκλέχτηκε βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στις εθνικές εκλογές της 29ης Οκτωβρίου 1961, καθώς και στις εθνικές εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963. Αναφερόμενος στα Δεκεμβριανά, τα οποία χαρακτήρισε «έργο του ΚΚΕ», εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το απόσπασμα της συνέντευξης που είχε παραχωρήσει στην «κυριακάτικη δημοκρατία» και στον Παναγιώτη Λιάκο τον Δεκέμβριο του 2012: «Οι κομμουνιστές είχαν διαμελίσει έναν αστυφύλακα και πετούσαν δεξιά αριστερά τα κομμάτια του! Τον έσκισαν, κυριολεκτικά. Ο χωροφύλακας τότε μου είπε: “Σε λίγο αυτό θα συμβεί και με εμάς”. Ακολούθως, ένας αγγελιαφόρος του διοικητή ήρθε με εντολή: “Κανείς δεν θα ανοίξει πυρ, παρά μόνο αν πατήσουν τον Αγνωστο Στρατιώτη. Αν γίνει αυτό, τότε πυρ κατά βούλησιν”. Οι περισσότεροι ήταν άοπλοι μεν, αλλά να ξέρετε ότι υπήρχε και οπλισμένος πυρήνας. Οι ΕΑΜίτες είχαν φτάσει στις ράγες του τραμ λίγο πριν από το άγαλμα του Αγνώστου Στρατιώτου. Ο χωροφύλακας μου είπε “Ετοιμάσου!”. Είχα ένα αυτόματο κι ένα πιστόλι. Παρακολουθούσα τον Εβερτ. Ξαφνικά, εκείνος έβγαλε -κατά το αγγλικό σύστημα- ένα μαντίλι από το μανίκι του (οι Αγγλοι αξιωματικοί έχουν ένα καθαρό μαντίλι στο μανίκι). Μόλις το έβγαλε, το κούνησε δεξιά αριστερά. Από το πουθενά εμφανίστηκαν 50-60 υπαρχιφύλακες και υπαστυνόμοι. Οι αναγνώστες σας πρέπει να μάθουν ότι η Αστυνομία είχε διαβρωθεί από το ΕΑΜ. Τα περισσότερα αστυνομικά τμήματα άνοιξαν από μέσα και μπήκαν να τα καταλάβουν οι αριστεροί. Τότε υπήρχαν η Ειδική Ασφάλεια, η Γενική Ασφάλεια, οι Μπουραντάδες και αυτή η ομάδα των 50-60 αστυφυλάκων. Αυτοί, λοιπόν, παρατάχθηκαν μπροστά από το πεζοδρόμιο του Αγνώστου Στρατιώτου. Με την εμφάνιση της ομάδας των αστυφυλάκων, το πλήθος, για μια στιγμή, σταμάτησε. Δεν μιλούσε κανείς. Απόλυτος σιγή. Επειτα από ένα λεπτό ξεκίνησαν να ορμήσουν. Εφοδος κανονική! Τότε άρχισε το πυρ. Η διάρκεια του πυρός ήταν περί τα δύο τρία λεπτά. Βέβαια, όταν χτυπάς ένα πλήθος, περισσότερο τραυματίζεις παρά σκοτώνεις. Οταν έπαυσε το πυρ, εκείνοι σήκωσαν τους τραυματίες τους. Ξανά παύση των επιθετικών ενεργειών. Αλλά μόλις πέρασαν δύο τρία λεπτά ξανάκαναν ντου! Οι αστυνομικοί ξανάνοιξαν πυρ. Αυτό το μακελειό κράτησε περισσότερο. Περίπου πέντε λεπτά».
Η ένταξη στην οργάνωση Χ
Στην ίδια συνέντευξη στην «κυριακάτικη δημοκρατία» αναφέρθηκε και στην οργάνωση Χ. «… Πήγαινα στον Βασιλικό Κήπο… Εκεί έβλεπα τρεις νέους -από 18 έως 20 ετών- που παρακολουθούσαν τις κινήσεις μου. Στην τέταρτη επίσκεψή μου στον Βασιλικό Κήπο έρχεται ένας από αυτούς και μου είπε: “Θέλεις να επιστρέψει ο βασιλεύς Γεώργιος Β΄ στην Ελλάδα;” Του απάντησα: “Βεβαίως”. Με πήγε στο Θησείο, στον λοχαγό Ομηρο Παπαδόπουλο. Εκείνος μου είπε ότι θα γινόμουν αγγελιαφόρος, μια και είχα το ποδήλατο. Βασικός στόχος της Χ ήταν να αποκτήσουμε τέτοια δύναμη ώστε να εμποδίσουμε το ΕΑΜ να καταλάβει την Αρχή μετά την αποχώρηση των Γερμανών. Παρεμπιπτόντως, τώρα βλέπω ότι ο Τσίπρας αντιγράφει μερικά πράγματα που είχα διαβάσει στο καταστατικό του ΕΑΜ. Με εξεπαίδευσαν οι χίτες και τον Φεβρουάριο προήχθην σε στρατιώτη της Χ».
dimokratia news.gr
Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΝΑΥΠΑΚΤΟ WIKIPEDIA
Στην πόλη της Ναυπάκτου, στην πλατεία Δήμου Φαρμάκη, σώζεται η πατρική οικία της οικογένειας Φαρμάκη που είναι κτισμένη το 1852. Επίσης μέχρι πρόσφατα λειτουργούσε το ιδιωτικό ιστορικό αρχείο «Μουσείο Ιερού Αγώνα 1821» στο οποίο στεγαζόταν μόνιμη έκθεση με κειμήλια, λάβαρα, στολές, χάρτες, γκραβούρες, οπλισμός από τους αγώνες του 1821 μέχρι τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το μουσείο βρίσκεται κοντά στό άγαλμα τού Άγνωστου στρατιώτη, στην αρχή της οδού Νικ. Ι Φαρμάκη, πίσω από την κατοικία του Νικολάου Φαρμάκη, απόγονου του οπλαρχηγού και αγωνιστή της Επαναστάσεως, Ιωάννη Φαρμάκη. Τα εκθέματα του Μουσείου ανήκαν στη συλλογή των οικογενειακών κειμηλίων και άλλων εκθεμάτων που είχαν αγοραστεί από τον Νικόλαο Φαρμάκη ως τον Απρίλιο του 1979, την ημέρα των επίσημων εγκαινίων του τριώροφου κτιρίου. Η αρχιτεκτονική του παραπέμπει σε ενετικό φρούριο, για να εντάσσεται ομαλά στο ύφος της καστροπολιτείας της Ναυπάκτου. Η μόνιμη συλλογή του απαρτιζόταν από δύο ενότητες: τα κειμήλια και ενθυμήματα από τον αγώνα του 1821 και τα τεκμήρια από τον πόλεμο του 1940 και την εθνική αντίσταση.
Στη μία αίθουσα εκτίθενται τα προσωπικά αντικείμενα και τα όπλα του Ιωάννη Φαρμάκη, ο οποίος έδρασε σε όλη τη Ρούμελη και, μετά το τέλος της Επανάστασης, εκλεγόταν βουλευτής μέχρι το 1855. Υπάρχει συλλογή διακοσμημένων όπλων της εποχής, όπως καριοφύλια, σπάθες, εγχειρίδια, παλάσκες και άλλα, γραπτά και έντυπα ντοκουμέντα του απελευθερωτικού αγώνα, όπως εφημερίδες, ημερολόγια και γραπτές διαταγές, λιθογραφίες, σπάνια έγγραφα και ορισμένες εκδόσεις των αρχών του 19ου αιώνος. Το αρχείο του μουσείου συμπληρώνεται από πίνακες και γκραβούρες που εικονίζουν ήρωες της επαναστάσεως του 1821, ιστιοφόρα πλοία, μάχες, ναυμαχίες και σημαντικές στιγμές των αρχών της ιστορίας του νεοελληνικού κράτους. Στη δεύτερη αίθουσα της συλλογής, που είναι αφιερωμένη στον πόλεμο του 1940, υπάρχουν η στολή, τα παράσημα και το όπλο του στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου, αρχιστράτηγου του Ελληνικού στρατού, καθώς και δημόσια έγγραφα, εφημερίδες και άλλα έντυπα, χειρόγραφα, φωτογραφίες και σπάνιο υλικό από τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο.
Η λειτουργία του Μουσείου ανεστάλη στα μέσα του 2016 και το κτίριο στο οποίο στεγάζονταν το μουσείο, όπως και μέρος της ακινήτου περιουσίας του Νίκου Φαρμάκη, πωλήθηκε στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος από τον ίδιο. Πρώην ιδιοκτησίας Φαρμάκη ήταν και το κτίριο όπου στεγάζεται το κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στη Ναύπακτο. Η Εθνική Τράπεζα προχώρησε, στις 12 Δεκεμβρίου 2016, σε δημόσιο πλειοδοτικό διαγωνισμό, για την πώληση του ακινήτου στο οποίο στεγάζονταν το μουσείο με τιμή εκκινήσεως το ποσό των 455.000 ευρώ .
