Δεν έφταιγε ο ΣΥΡΙΖΑ

Τελευταία «γραµµή άµυνας», των υποστηρικτών της προηγούµενης συγκυβέρνησης, όταν καταρρίπτονται, ένα προς ένα τα επιχειρήµατα, περί δήθεν «καθαρής εξόδου», είναι πως αυτή δεν κατέστη δυνατή, λόγω των πολιτικοεκλογικών εξελίξεων, που προκάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, µε «όχηµα» την εκλογή Προέδρου της Δηµοκρατίας.

Όπως υποστήριξε και πρόσφατα, σύµβουλος του προέδρου της ΝΔ, οι δανειστές «έκαναν πίσω», λόγω της επερχόµενης ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ, στην εξουσία. Όµως, από το, κατά πάντα αποκαλυπτικό, ρεπορτάζ της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, µε ηµεροµηνία, το υπογραµµίζουµε, την 7η Ιουνίου2015, προκύπτουν εντελώς διαφορετικά πράγµατα. Διαβάζουµε λοιπόν: «Από την ήττα των ευρωεκλογών (Μαϊου 2014 σ.σ.) και τον ανασχηµατισµό της κυβέρνησης Σαµαρά, που σηµατοδοτούσε µια ξεκάθαρη στροφή προς τη «λαϊκή δεξιά», η ρητορική για µια καθαρή έξοδο από το Μνηµόνιο και την απαλλαγή από τον «βραχνά» του Διεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου, κυριάρχησε στην ελληνική πολιτική σκηνή». Και συνεχίζει ο συντάκτης: «Στις Βρυξέλλες, από την άλλη, εµφανίζονταν συναισθήµατα απογοήτευσης για τη νεοορκισµένη κυβέρνηση. Σηµείο αιχµής για τους ξένους αποτελούσε πολλές φορές η ανεπάρκεια στον εξορθολογισµό της φορολογίας». Όπως, προκύπτει, λοιπόν, η πρωταρχική, αν όχι αποκλειστική αιτία, της σκλήρυνσης, στη στάση των δανειστών, που απέκλειε την ολοκλήρωση της τελευταίας αξιολόγησης, άρα και τον τερµατισµό εκείνου του προγράµµατος- του 2ου Μνηµονίου δηλαδή- ήταν η ίδια η τότε κυβέρνηση. Συµπληρωµατικά προς όσα αναφέρονται στο σχετικό ρεπορτάζ, να σηµειώσουµε ότι, παρά τους διθυράµβους των τότε κυβερνώντων, η δηµοσιονοµική κατάσταση κάθε άλλο παρά ανθηρή ήταν, όπως έχει παραδεχθεί και ο τότε αναπληρωτής υπουργός Οικονοµικών. Σε κάθε περίπτωση, δεν υπήρχε το δηµοσιονοµικό απόθεµα («µαξιλάρι ασφαλείας»), που θα παρείχε την εναλλακτική δυνατότητα κάλυψης των χρηµατοδοτικών αναγκών της χώρας, για το κρίσιµο πρώτο διάστηµα, αλλά και θα επέτρεπε την εξαγορά του υπολοίπου του δανείου, του ΔΝΤ. Η παράµετρος αυτή είναι κρίσιµη, καθώς, η µοναδική απόπειρα αυθεντικής εξόδου στις αγορές, υπήρξε απολύτως αποτυχηµένη, ενώ και καµία ρύθµιση του χρέους δεν υπήρχε εν όψει, ώστε να σταλεί και ένα ευκρινές σήµα βιωσιµότητας, της ίδιας της ελληνικής οικονοµίας, στη διαχρονική της προβολή.

Στο πλαίσιο που περιγράψαµε, το περίφηµο «e-mail Χαρδούβελη», που έκαναν σηµαία οι πρώην συγκυβερνώντες, ήταν, όπως σηµειώνεται και στο ρεπορτάζ της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, µια κίνηση απελπισίας, χωρίς καµιά ελπίδα ανταπόκρισης.

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ