Δεν υπήρχε κόμμα

Δεν υπήρχε κόμμα

Το ενδιαφέρον, σε σχέση με τις προγονικές ρίζες της παρ` ημίν Ακροδεξιάς, όπως την προσδιορίσαμε στα προηγούμενα φύλλα, είναι πως, πριν από τη δικτατορία, δεν υπήρχε διακριτός κομματικός φορέας, που να την εκφράζει.

Οι μόνες κινήσεις, που θα μπορούσαν να υπαχθούν στην ανωτέρω κατηγορία, ήταν η «4η Αυγούστου», του Κωνσταντίνου Πλεύρη και η οργάνωση νεολαίας ΕΚΟΦ, που προήλθε από πρώην μέλη της νεολαίας της ΕΡΕ και έγινε διαβόητη, για την τραμπούκικη δράση των μελών της, που επιβεβαιώθηκαν και δικαστικά. Ως προς το πρώτο, πράγματι εμφανιζόταν ως κόμμα, με ευθεία αναφορά στη δικτατορία Μεταξά (η ονομασία, διόλου τυχαία, αντανακλά την ημερομηνία επιβολής εκείνης της  δικτατορίας και προφανή την αντικοινοβουλευτική της στόχευση, αλλά με εντελώς περιθωριακό ρόλο και ασήμαντη επιρροή. Ο επικεφαλής του κόμματος, στη διάρκεια της δικτατορίας, εντάχθηκε από την πρώτη στιγμή, στην υπηρεσία του καθεστώτος, αναλαμβάνοντας θέση «ειδικού συμβούλου» του εκ των πρωταιτίων Ιωάννη Λαδά, ενώ το όνομα του είχε ακουστεί και στις επαφές με ιταλικές νεοφασιστικές οργανώσεις, που έφταναν μέχρι την απόπειρα οργάνωσης αντίστοιχου πραξικοπήματος, στη γειτονική χώρα. Μεταπολιτευτικά, μέχρι και σήμερα, ο εν λόγω συνεχίζει ανοιχτά και με παραπομπές στην Αρχαία Ελλάδα, να προπαγανδίζει υπέρ αντικοινοβουλευτικών συστημάτων και να θεωρεί το σύστημα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ως υπεύθυνο για όλα τα δεινά. Σε καθαρά κομματικό επίπεδο, είχε συνεργαστεί σε κάποια φάση, με τον ΛΑΟΣ, του κ. Καρατζαφέρη, έκτοτε δε λειτουργεί αυτόνομα. Στην περίοδο, στην οποία αναφερόμαστε, οι φορείς αντικοινοβουλευτικών απόψεων και οπαδοί, από ένα σημείο και έπειτα τουλάχιστον, της δικτατορικής εκτροπής, είτε λειτουργούσαν εντός των πλαισίων της δεξιάς παράταξης (ΕΡΕ), είτε κινούνταν στο πλαίσιο του ευρύτερου παραθεσμικού κατεστημένου. Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του Σάββα Κωνσταντόπουλου, που είχε προνομιακές σχέσεις και με την τότε ηγεσία της συντηρητικής παράταξης. Είναι εκείνος, μάλιστα, που,  σύμφωνα με μεταγενέστερη διήγηση του, μεσούσης της δικτατορίας, που είχε εισηγηθεί στον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, αμέσως μετά τις εκλογές του Μαρτίου 1958, που ανέδειξαν την ΕΔΑ αξιωματική αντιπολίτευση, τη δημιουργία «αφανούς επιτροπής», για την παρακολούθηση των κομμουνιστικών δραστηριοτήτων. Η πρόταση έγινε δεκτή, μόνο που αυτή η «αφανής επιτροπή» αποτέλεσε το πρόπλασμα για τη δημιουργία του παρακρατικού «τέρατος» που αποκαλύφθηκε σε όλο του το μεγαλείο, μετά τη δολοφονία, υπό τις γνωστές συνθήκες, του βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη. Ο ίδιος, αν και παρέμεινε μέχρι τέλους απλός δημοσιογράφος, χωρίς άλλη θεσμική ιδιότητα (διευθυντικό στέλεχος σε εφημερίδες της Δεξιάς, πριν τη δικτατορία, ιδρυτής και εκδότης του κατ’ εξοχήν θεωρητικού οργάνου της δικτατορίας, του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, μετά την 21η Απριλίου, που τη διατήρησε και μετά τη μεταπολίτευση, μέχρι το θάνατο του….) είχε πραγματοποιήσει τη σειρά των διαβόητων διαλέξεων στο ξενοδοχείο ΧΙΛΤΟΝ, περί τα τέλη του 1966 με αρχές του 1967, όπου εξηγούσε γιατί… πρέπει να γίνει δικτατορία στην Ελλάδα, παρουσία διακεκριμένων εκπροσώπων της τότε ελίτ της χώρας, αλλά και κορυφαίων στελεχών της ΕΡΕ. Όχι τίποτα, αλλά για να μην απορούμε γιατί και πως φτάσαμε στην 21η Απριλίου 1967. Ανάλογες διαδρομές, στις παρυφές του πολυπλόκαμου κατεστημένου και της κομματικής του έκφρασης, αλλά και κομμουνιστικό παρελθόν, είχαν και άλλοι «αστέρες» του χουντικού «πανθέου», που κατέλαβαν και κυβερνητικά αξιώματα, επί χούντας φυσικά.

Πηγή: https://www.kontranews.gr/PARAPOLITIKA/348192-Den-yperche-komma ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...