Μάλλον δε θα πρέπει, πια, να μας προκαλεί εντύπωση η αποκάλυψη μιας ακόμη αστοχίας του ΔΝΤ, στις προβλέψεις του για την πορεία της ελληνικής οικονομίας.
Ενδεχομένως να εντυπωσιάζει το μέγεθος της απόκλισης, σε σχέση με το ύψος του πρωτογενούς πλεονάσματος, για το 2016, που υπερβαίνει τις τρεις ποσοστιαίες μονάδες. Όμως, στην παρούσα φάση, όπως έχουμε ξανατονίσει, το ενδιαφέρον έγκειται στην τοποθέτηση του Ταμείου, για το δίδυμο Πλεονάσματα-Χρέος, καθώς η τυχόν υιοθέτηση της, θα έλυνε, αυτόματα σχεδόν, το «γρίφο» του ελληνικού προγράμματος διάσωσης και θα πρόσφερε μια ορατή διέξοδο, για την έξοδο της χώρας μας από την κρίση και την επιστροφή της στην κανονική ροή των πραγμάτων, με κάλυψη των χρηματοδοτικών της αναγκών, εξ ολοκλήρου από τις λεγόμενες «αγορές». Είναι για τούτο που και άλλοτε είχαμε εκφράσει την απορία μας, για τους ιδιαίτερα επιθετικούς τόνους, που είχαν υιοθετηθεί από την Αθήνα, το προηγούμενο διάστημα, τη στιγμή που οι θέσεις του Ταμείου, το καθιστούσαν εξ αντικειμένου σύμμαχο μας. Να μη μας διαφεύγει, άλλωστε, ότι εξ αρχής το Ταμείο, υπό την ηγεσία του Ντομινίκ Στρος-Καν είχε εκφράσει την άποψη, πως χωρίς την άμεση αναδιάρθρωση του χρέους, που θα περιλάμβανε και ονομαστική διαγραφή μέρους του, κανένα πρόγραμμα προσαρμογής δε θα μπορούσε να έχει αποτελέσματα. Δυστυχώς- εξαιτίας και της παντελούς διαπραγματευτικής αδυναμίας, της τότε ελληνικής κυβέρνησης-επικράτησε η «τιμωρητική» λογική του Βερολίνου, αλλά και η επιθυμία του τότε επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν-Κλoντ Τρισέ, να «διασωθούν», οι εκτεθειμένες σε ελληνικά κρατικά ομόλογα, ευρωπαϊκές τράπεζες, με «θυσία» της Ελλάδας.
Τα ανωτέρω προσδιορίζουν και το μέγεθος των ευθυνών, της τότε κυβέρνησης, που, κάποτε, θα πρέπει να αποδοθούν. Δείχνουν όμως και τη μέγιστη πλάνη, που συνιστά μια απλοϊκή και μηχανιστική προσέγγιση, που, μεταξύ άλλων, διαχωρίζει τους δανειστές μας, σε «καλούς» ή «κακούς». Πρέπει, επίσης, να γίνει κατανοητή, η απόλυτη διασύνδεση του λόγου του χρέους, με το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων, αφού τα τελευταία επιβλήθηκαν με μοναδικό σκοπό, την κάλυψη του κόστους εξυπηρέτησης του χρέους που θα βαίνει αυξανόμενο, τα επόμενα χρόνια. Γι` αυτό και έχουμε την εντύπωση, ότι η υπερπροβολή της «επιτυχίας» υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων, την τελευταία διετία, μπορεί να αποδειχθεί μπούμερανγκ. Πέραν του ότι στηρίχθηκε στην υπερφορολόγηση των πολιτών, που δε μπορεί να έχει διάρκεια.
ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ
Πηγή: http://www.kontranews.gr/PARAPOLITIKA/280264-Pleonasmata-kai-chreos ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
