Άγγελος Σταυρόπουλος : Η νέα γενιά της Ναυπάκτου δηλώνει παρούσα

Συνέντευξη στον Βαγγέλη Καρανικόλα

Ενεργός πολιτικά από μικρή ηλικία, δεν έκρυψε ποτέ την κλίση του και σε αυτόν τον τομέα. Αν ανατρέξει κανείς στο βιογραφικό του θα τον βρει σε μία σειρά οργανώσεις, συλλόγους, νεολαίες, σχεδόν πάντα μάλιστα στην πρώτη γραμμή. Έχει άποψη, τη λέει δημόσια, ενώ εάν χρειαστεί δεν λέει όχι και στα δύσκολα. Ο Άγγελος Σταυρόπουλος, στις εκλογές της Νέας Δημοκρατίας που πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή, κατέγραψε αριθμούς που σε επίπεδο νομού δεν συνηθίζονται από ανθρώπους που έλκουν την καταγωγή τους από τη Ναύπακτο. Τυχαίο; Μάλλον όχι. Στα πέρασμα του χρόνου ασχολήθηκε και με την αυτοδιοίκηση, μία πόρτα που προφανώς και δεν έχει κλείσει γι’ αυτόν. Οικονομολόγος στο επάγγελμα, κοιτάζει μέσα από το πρίσμα του εφικτού, και με γνώμονα αυτό φιλτράρει τις απόψεις που εκφράζει. Σήμερα, σε μία συνέντευξη με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, μιλά στην «Ε» για την πολιτική, την αυτοδιοίκηση, το πώς βλέπει τη Ναυπακτία. Με λίγα λόγια, δηλώνει παρών…

Κύριε Σταυρόπουλε, συμμετέχετε ενεργά στα δρώμενα του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Πριν πάμε σε συγκεκριμένα ζητήματα που αφορούν αυτό, να ξεκινήσουμε με ένα ερώτημα πιο γενικό. Τι είναι αυτό που κάνει έναν άνθρωπο σήμερα, της δικής σας γενιάς, να παραμένει ενεργός στις διαδικασίες ενός κόμματος, όταν μάλιστα το πολιτικό σύστημα, γενικά, δεν περνά και τις καλύτερες ημέρες του;

Αρχικά Κε Καρανικόλα σας ευχαριστώ για τη τιμή να με φιλοξενήσετε στο φύλλο της Εφημερίδας σας, μιας εφημερίδας που από την αρχή της επανέκδοσή της έδειξε το στίγμα της, για αμερόληπτη, διαυγή και επαγγελματική πληροφόρηση.

Στο ερώτημά σας τώρα λοιπόν, θα ήθελα να σας πω τούτο:  Κάθε σύστημα ανθρώπων, είτε αναφερόμαστε στην πολιτική, είτε στην εκκλησία, είτε στον αθλητισμό ή στο καλλιτεχνικό σύστημα, έχει «τόση αξία», όση αξία του δίνουν οι άνθρωποι που το υπηρετούν. Η απαξίωση και η «μη- συμμετοχή» ως συνειδητή επιλογή είναι προσωπική επιλογή του καθενός και σε πολλές περιπτώσεις ισχυρά αιτιολογημένη.

Στη δική μου περίπτωση, η επιλογή του να συμμετέχω σε κοινωνικές δράσεις, σε συλλόγους, σε επαγγελματικά forum, εθελοντικές οργανώσεις, στα τεκταινόμενα στην τοπική αυτοδιοίκηση και στο λεγόμενο «πολιτικό σύστημα», πηγάζει από την έμφυτη τάση της επιθυμίας συν-διαμόρφωσης των εξελίξεων που καθορίζουν τόσο τη δική μας ζωή, όσο και τη ζωή των παιδιών μας.

Η κρίση που βιώνουμε σήμερα, είναι μεν οικονομική, αλλά πρωτίστως αξιακή και θεσμική και κατά συνέπεια κοινωνική. Έχει αλλοιώσει τους δεσμούς κοινωνικής αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, όχι μόνο στα μεγάλα αστικά κέντρα, αλλά και σε μικρότερες τοπικές κοινωνίες, όπως η δική μας. Κυρίως όμως, έχει μεταβάλλει την «πίστη» του κόσμου, ότι μπορεί ο ίδιος να αλλάξει τη ζωή του προς το καλύτερο.

Θα μου πείτε, μέσω της ενασχόλησης με την πολιτική μπορεί να αλλάξει η ζωή μας προς το καλύτερο; Η δική μου απάντηση είναι πως αν δεν ασχοληθούμε με την πολιτική, με τον αθλητισμό, με την εκπαίδευση, με την υγεία και εν γένει με όσο το δυνατόν περισσότερες πτυχές της καθημερινής μας ζωής… πως θα αλλάξουν τα δεδομένα; Ένας σύλλογος γονέων και κηδεμόνων για παράδειγμα είναι τόσο δραστήριος, όσο δραστήριοι είναι οι γονείς που τον απαρτίζουν. Προφανώς και δεν είναι όλοι οι σύλλογοι το ίδιο, αλλά με τον να μην δραστηριοποιηθεί κάποιος στο σύλλογο του σχολείου του παιδιού του, αυξάνονται οι πιθανότητες να γίνει καλύτερος ή όχι;

Αυτός είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της σκέψης μου. Αυτήν την προσέγγιση ακολουθώ και στην ενασχόληση μου με την πολιτική. Η απαξίωση και η «μη- συμμετοχή» θα κάνουν καλύτερη την πολιτική και τη ζωή μου; Σε αυτό το ερώτημα, εγώ έχω απαντήσει.

 

Και κάπως έτσι, φανταζόμαστε, προκύπτει και η συμμετοχή σας σήμερα ως σύνεδρος και μέλος της ΝΟΔΕ, στις διαδικασίες της Νέας Δημοκρατίας, κόμμα το οποίο  στηρίζετε…

Αποτελεί μία φυσική εξέλιξη της διαδικασίας συμμετοχής στο πολιτικό γίγνεσθαι και της επιθυμίας να εκφράσω ανάγκες, σκέψεις, αμφιβολίες και προτάσεις, όχι μόνο δικές μου, αλλά και του ευρύτερου κύκλου των ανθρώπων με τους οποίους συνομιλώ, συναναστρέφομαι και με τους οποίους συνυπάρχω (και ας διαφωνούμε πολιτικά) σε τοπικό και επαγγελματικό επίπεδο.

Είχα την ατυχία ή το προνόμιο να ανήκω στη γενιά των ανθρώπων εκείνων που η κρίση τους πρόλαβε πάνω που ετοιμάζονταν να ξεδιπλώσουν τις γνώσεις και τα προσόντα τους στον επαγγελματικό και στον προσωπικό στίβο. Χτίζουμε το μέλλον και μεγαλώνουμε τις οικογένειες μας με προβλήματα και αγωνίες που για πολλά χρόνια είχαν ελαχιστοποιηθεί.

Πολλοί της ίδιας γενιάς αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, να παλέψουν με την ανεργία, να βιώσουν την κατάθλιψη, να αλλάξουν επάγγελμα, να ξεχάσουν το αντικείμενο σπουδών τους.

Η γενιά αυτή αν και σήκωσε βάσει των στατιστικών ερευνών το βάρος της κρίσης, δεν εισπράττει αναγνώριση σε κοινωνικό επίπεδο, ούτε εκπροσωπείται ισομερώς στο πολιτικό σύστημα. Τη φωνή της γενιάς των νέων αυτών ανθρώπων που σχεδόν 10 χρόνια στηρίζουν την ελληνική κοινωνία και την ελληνική οικονομία, θέλω να εκφράσω με τις δυνάμεις που έχω και φιλοδοξώ αυτό ακριβώς να κάνω: Να είμαι και εγώ μια φωνή της γενιάς μου στη Νέα Δημοκρατία και όχι η φωνή της Νέας Δημοκρατίας στη γενιά μου.

 

Η διαχρονική στήριξη σε μια παράταξη σας φοβίζει μήπως εκληφθεί ως «πεπατημένη οδός»; Με λίγα λόγια, ότι μπορεί να φέρει περισσότερο συναισθηματικό φορτίο, παρά να είναι συνειδητή πολιτική επιλογή;

Η διαδρομή του κάθε ανθρώπου αναδεικνύει και τις επιλογές του, καθώς και το κατά πόσο αυτές πραγματοποιούνται συνειδητά ή μη. Εν τάχει να αναφέρω πως τελειώνοντας τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση έφυγα για σπουδές στην Αθήνα, όπου έχοντας ολοκληρώσει και τις μεταπτυχιακές μου σπουδές εργάστηκα για σειρά ετών, παράλληλα με αυτές. Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα δεν έπαψα ποτέ να ασχολούμαι ενεργά με τα κοινά, τόσου του τόπου μου, όσο και με τα κεντρικά πολιτικά δρώμενα ως μάχιμο στέλεχος.

Η απόφαση μόνιμης επιστροφής στον τόπου μου, η αναζήτηση νέας επαγγελματικής ταυτότητας και κυρίως η απόφαση να φτιάξω και να μεγαλώσω εδώ την οικογένεια μου αποτέλεσαν συνειδητές επιλογές. Το ίδιο συνειδητή επιλογή υπήρξε και η απόφαση μη – συμμετοχής στις εκλογικές διαδικασίες της τοπικής αυτοδιοίκησης, για να αφιερώσω χρόνο στην οικογένεια και στη δουλειά μου.

Δεν είμαι άνθρωπος της «πεπατημένης οδού», προσπαθώ να κρίνω, να αξιολογώ και να παίρνω τις καλύτερες δυνατές αποφάσεις με βάση τη γνώση και τις πληροφορίες που έχω στη διάθεση μου. Αυτό δεν σημαίνει, ότι δεν συμμετέχει στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και το συναίσθημα, αλλά σίγουρα δεν αποτελεί το κυρίαρχο στοιχείο που θα με οδηγούσε να ακολουθήσω έναν δρόμο, απλά από «συνήθεια».

 

Η Νέα Δημοκρατία του 2018 πρέπει να αλλάξει πράγματα στον τρόπο λειτουργίας της, αλλά και στη συμπεριφοράς της;

Η Νέα Δημοκρατία του 2018 έχει αλλάξει πολλά πράγματα σε σχέση με το πως ήταν και λειτουργούσε πριν χρόνια. Ενδεικτικά αναφέρω το μεγάλο ποσοστό ανανέωσης με νέους υποψηφίους, η δημιουργία του Μητρώου Στελεχών, ο περιορισμός της Οικογενειοκρατίας, ο εξορθολογισμός των εξόδων, με ταυτόχρονη μείωση του χρέους της, το άνοιγμα της στη κοινωνία, η εποικοδομητική αντιπολίτευση και όχι ο στείρος λαϊκισμός. Ανέδειξε ως βασικά θέματα της πολιτικής της ατζέντας, το περιβάλλον, οι μετανάστες και άλλα πολλά, που παλαιότερα αντιμετωπίζονταν είτε με καχυποψία, είτε με το φόβο του πολιτικού κόστους.  Σε γενικές γραμμές η Νέα Δημοκρατία έχει θέσει τις βάσεις να αποτελεί ένα σύγχρονο Κόμμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ακόμα περισσότερα να γίνουν. Η εποχή που ζούμε, επιφέρει τόσο γρήγορες αλλαγές στα δεδομένα και στις ανάγκες των πολιτών, που ένα πολιτικό κόμμα για να λέγεται και να είναι «σύγχρονο» πρέπει να είναι διαρκώς σε μία διαδικασία ανανέωσης.

 

Αυτό φυσικά δεν έχει να κάνει μόνο με τα πρόσωπα ή την ηλικία…

Η ανανέωση δεν έχει να κάνει μόνο με τα πρόσωπα, αλλά και με τις ιδέες, τον τρόπο λειτουργίας, τα μέσα επικοινωνίας και κυρίως με τον τρόπο ενσωμάτωσης των αναγκών των πολιτών σε επίπεδο πολιτικού λόγου (παραγωγή πολιτικής επί της ουσίας των ζητημάτων).

Ένα βασικό ζήτημα που θα έβλεπα εγώ, ως αναγκαιότητα για τα πολιτικά κόμματα ευρύτερα είναι ο τρόπος ενσωμάτωσης τεχνοκρατών, επιστημόνων, καλλιτεχνών και μελών του πνευματικού κόσμου, στις δομές του «πολιτικού συστήματος», χωρίς να πρέπει να αποτελέσουν κομμάτι του «κομματικού συστήματος». Η μεταπολίτευση έδωσε μεγάλη έμφαση στο σκέλος του «εκλέγεσθαι» και στη διαδικασία «αναζήτησης του σταυρού», ενώ σήμερα η ουσία βρίσκεται στην παραγωγή πολιτικής που θα βγάλει τις τοπικές κοινωνίες και την Ελλάδα ευρύτερα από τα αδιέξοδα στα οποία βρίσκεται. Μία «ψήφος» μπορεί να εκλέξει ένα πρόσωπο ή ένα κόμμα, αλλά μία ουσιώδης, πολιτική «ιδέα» μπορεί να αλλάξει τη ζωή όλων μας.

 

Η ελληνική κοινωνία για αρκετά χρόνια μπήκε σε μια διαδικασία εσωτερικής αντιπαλότητας, η οποία πολλές φορές ξεπέρασε τα όρια της πολιτικής διαφωνίας. Την έχουμε αφήσει πίσω αυτή την περίοδο εκτιμάτε;

Πολύ φοβάμαι πως η «εσωτερική αντιπαλότητα» αποτελεί έμφυτη τάση της ελληνικής ψυχής. Ακόμα και αν δεν υπήρχε ουσιαστικός λόγος να διαφωνήσουμε, θα αναζητούσαμε κάποια πρόφαση διαφωνίας. Η «εσωτερική αντιπαλότητα» δεν έχει ούτε χρώμα, ούτε κόμμα. Έχει πιστούς οπαδούς και «επενδυτές». Έχει δηλαδή αυτούς που στα πλαίσια του λεγόμενου κοινωνικού αυτοματισμού να παρασύρονται και να καταφέρονται εναντίων κάποιας άλλης κοινωνικής ομάδας, αλλά έχει και αυτούς που σκόπιμα σπεύδουν να «επενδύσουν» στη διαδικασία αυτή προκειμένου να υπηρετήσουν ή να υπερασπιστούν τα μικροσυμφέροντα τους, πολιτικά ή μη.

Η δεύτερη αυτή κατηγορία είναι και η πιο επικίνδυνη. Γιατί ο απλός πολίτης ακόμα και αν παρασυρθεί από αντιπαλότητες, μπορεί να δαμάσει το μικροσυμφέρον, όταν αντιληφθεί το εθνικό διακύβευμα. Ο επαγγελματίας «επενδυτής της σύγκρουσης», που είναι συνήθως και λαϊκιστής δύσκολα θα σταματήσει μπροστά στην εξυπηρέτηση του συμφέροντος του. Δεν είναι λοιπόν πρόβλημα «περιόδου», όσο πρόβλημα ανθρώπων.

 

«Λαϊκισμός», ένας όρος που προσάπτει η ΝΔ συνεχώς στον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο για την προ της εκλογής του συμπεριφοράς, όσο και για το σήμερα που είναι στη διακυβέρνηση της χώρας. Μπορεί να κερδίσει ένα κόμμα την ψήφο των Ελλήνων χωρίς να επενδύσει σε ελπίδες που δεν είναι εφαρμόσιμες; Η Νέα Δημοκρατία στο παρελθόν, άλλωστε, ομοίως επένδυσε σε υποσχέσεις που δεν υλοποιήθηκαν… βλέπε Ζάππειο του Αντώνη Σαμαρά…

Η παγκόσμια πολιτική ιστορία, αλλά και η αντίστοιχη ελληνική έχουν δείξει ότι σε περιόδους κρίσης, οι λαοί μπορεί να πιστέψουν το ανεφάρμοστο και να το νομιμοποιήσουν στην άσκηση διακυβέρνησης. Είναι ευθύνη του πολιτικού να είναι ρεαλιστής και έντιμος απέναντι στους συμπολίτες του, όπως και να μπορεί να αποδεχτεί και να αναγνωρίσει πότε δεν μπορεί να εφαρμόσει στο ακέραιο το πρόγραμμα με το οποίο εκλέχτηκε και πότε εφαρμόζει ένα τελείως διαφορετικό πρόγραμμα.  

Τυχόν «αποτυχίες ή αστοχίες» στην τήρηση των συμφωνηθέντων με τους πολίτες κατά την προεκλογική περίοδο, είναι λογικό και θεμιτό να υπάρχουν. Αθέμιτο είναι να καταθέτεις ένα ψευδεπίγραφο κοινωνικό συμβόλαιο προεκλογικά, γεμάτο τσιτάτα και ψευδεπίγραφες υποσχέσεις.

Δίκη προθέσεων δεν μπορώ να κάνω για το τι συνέβη στις εκλογές του 2015, αν δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ ήξερε και υποσχόταν εν γνώση του πράγματα που δεν θα υλοποιούσε ή αν απλά οι περιορισμένες ικανότητες για άσκηση πολιτικής ουσίας τον οδήγησαν στην εύκολη λύση των ψευδεπίγραφων προεκλογικών υποσχέσεων. Ο κόσμος μπορεί πλέον να καταλάβει. Σε κάθε περίπτωση, όπως λέμε στον τόπο μας «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια» και σίγουρα όταν και όποτε γίνουν εκλογές θα δείτε μία προεκλογική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ που δεν θα έχει καμία σχέση με το τι έλεγε το 2015, γιατί πολύ απλά αυτή τη συνταγή τη δοκίμασε ο κόσμος και πλέον … ξέρει.  

 

Οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι ένας δρόμος για λιγότερη πολιτική διαμάχη, άρα και για λιγότερη ένταση; Ενδεχομένως και για τη λήψη αποφάσεων με μεγαλύτερη κοινωνική αποδοχή;

Ισχύει και για τις Κυβερνήσεις Συνεργασίας, ότι και για τις υπόλοιπες πτυχές της πολιτικής. Οι άνθρωποι διαμορφώνουν τους θεσμούς και τις έννοιες και όχι το ανάποδο. Οι Κυβερνήσεις Συνεργασίας μπορούν να αποτελέσουν δρόμο για λιγότερη ένταση, αλλά μπορούν παράλληλα να αποτελέσουν και δρόμο για μεγαλύτερη «συναλλαγή», αταίριαστα πολιτικά παντρέματα και νομιμοποίηση της συμμετοχής των πολιτικών άκρων στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και άσκησης εκτελεστικής εξουσίας. Αν υπήρχε «ένα και μοναδικό» άριστο πολιτικό σύστημα, οι ελεύθερες δημοκρατίες του κόσμου θα το είχαν υιοθετήσει. Αντιθέτως, βλέπουμε ότι κάθε μία διαμορφώνει το δικό της πολιτικό σύστημα, με βάσει τις ανάγκες και την κουλτούρα της. Είναι λάθος να επιχειρηθεί να υιοθετηθεί κάτι, απλά και μόνο γιατί «εφαρμόζεται αλλού». Τα πολιτικά συστήματα πρέπει να έχουν συνέχεια, να σέβονται ιστορικές παραδόσεις και στοιχεία της κουλτούρας των πολιτών, αλλά κυρίως πρέπει να έρχονται να δώσουν λύσεις στα προβλήματα και τις ανάγκες της εποχής.  

 

Πρόσφατα η κυβέρνηση έδωσε στη δημοσιότητα το νέο νόμο για την αυτοδιοίκηση. Είστε ένας άνθρωπος που την έχετε υπηρετήσει κατά το παρελθόν. Τι αίσθηση σας αφήνει η ανάγνωσή του; Θετική, αρνητική, κρατάμε κάποια και αλλάζουμε κάποια άλλα;

Πιστεύω πως κάθε καλό και ώριμο σχέδιο που αφορά είτε την Κεντρική Πολιτική σκηνή, είτε την τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να συζητείται και να κρίνεται αναλόγως. Όπως επισήμανα και πριν, είναι πολύ σημαντικό να έχουμε γνώση και να κατανοούμε το «τί» εξυπηρετεί η κάθε νομοθετική αλλαγή. Πρέπει να λάβουμε υπόψη 3 σημεία:

Α) Κάθε αλλαγή στην τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να γίνεται προκειμένου να ενδυναμώσει τη φωνή των πολιτών και να τους φέρει πιο κοντά στην άσκηση διοίκησης στην περιοχή ζωής και δραστηριοποίησης τους. Αλλαγές που έχουν σκοπό απλά να ισορροπήσουν πολιτικά μικροσυμφέροντα δεν πρέπει να είναι αποδεκτές. Κακώς τα τελευταία χρόνια έχουν αναδειχτεί οι εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης ως μικρογραφία των εθνικών εκλογών ή ως μία άτυπη σφυγμομέτρηση της κοινής γνώμης. Κακώς το βράδυ των εκλογών της τοπικής αυτοδιοίκησης γίνονται συμψηφισμοί και αναλογίες ως προς τα «κέρδη και τις απώλειες» των πολιτικών κομμάτων. Στην κατάσταση αυτή, ευθύνη έχουμε όλοι μας. Πολιτικές πεποιθήσεις μπορεί να έχουμε όλοι μας, αλλά αν αυτές προτάσσονται και υπερβαίνουν την ανάγκη αποτελεσματικής άσκησης διοίκησης σε τοπικό επίπεδο, τότε οι άνθρωποι που υπηρετούν αυτό δεν είναι οι κατάλληλοι. Τοπική αυτοδιοίκηση σημαίνει να βάζεις πρώτα το συμφέρον του τόπο σου και να υπηρετείς τις ανάγκες των συμπολιτών σου. Κανένα από τα δύο αυτά δεν έχουν πολιτικό χρώμα.

Β) Κάθε αλλαγή στην τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να αποτελεί προϊόν ωρίμανσης και των τοπικών κοινωνιών. Προεκλογικοί αιφνιδιασμοί υποδηλώνουν κομματικές σκοπιμότητες. Κάποια στιγμή πρέπει σε αυτόν τον τόπο να καταλάβουμε ότι όταν κάνεις κινήσεις «τελευταία στιγμή», τα λάθη είναι περισσότερα από τα σωστά.

Γ) Κάθε αλλαγή στην τοπική αυτοδιοίκηση πρέπει να υπηρετεί στην ενδυνάμωση της φωνής των πολιτών, αλλά πρέπει παράλληλα να λαμβάνει μέριμνα για την αποφυγή καταστάσεων που σχετίζονται με τις ακραίες φωνές. Ένας νόμος που δεν θα λάμβανε μέριμνα για το πως αποτρέπονται τέτοιου είδους φαινόμενα, δεν θα μπορούσα να θεωρήσω ότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση.  

Σε γενικές γραμμές Κε Καρανικόλα αν και υπάρχει ανοικτή διαβούλευση για τον οριστικό νόμο σχετικά με την αυτοδιοίκηση, θα ήθελα να πω τούτο: οτιδήποτε οδηγεί σε περιορισμό της συναλλαγής, σε Δήμους με τεχνοκρατική αντίληψη και με αυξημένες τεχνικές ικανότητες διαχείρισης, σε διαφάνεια ενεργειών και απόδοσης ευθυνών, είναι ένας δρόμος ορθός που οδηγεί μακροπρόθεσμα σε όφελος συνολικό για τη κοινωνία. Το ζήτημα είναι να βρεθούν αυτοί οι άνθρωποι που θα αποφασίσουν να συγκρουστούν με ριζωμένες παλαιοκομματικές, αναχρονιστικές αντιλήψεις και μεθοδεύσεις. Θα πρέπει να έχουν ‘’γερό στομάχι’’ για να αλλάξουν νοοτροπία δεκαετιών που η ίδια η κοινωνία έχει αποδεχθεί, εξυπηρετώντας ο κάθε ένας το ατομικό του όφελος, αδιαφορώντας για το σύνολο, με τα γνωστά αποτελέσματα σήμερα

 

Και μιας και ο λόγος για την αυτοδιοίκηση, έχετε χρόνια να δηλώσετε ενεργή παρουσία στα κοινά της Ναυπακτίας. Ο λόγος; Φαντάζομαι τα παρακολουθείτε;

Ενεργή ενασχόληση με τα κοινά της Ναυπακτίας δεν έπαψα να έχω ποτέ. Δεν θα μπορούσα άλλωστε να μην ασχολούμαι, να μην παρακολουθώ και να μην συζητώ τα τεκταινόμενα στον τόπο μου. Είτε λόγω του οικογενειακού μου υποβάθρου, είτε λόγω της συστηματικής μου ενασχόλησης, είτε λόγω του χαρακτήρα μου, είτε λόγω των συναναστροφών και του κύκλου μου, η ενασχόληση με τα του τόπου μας είναι κομμάτι της καθημερινότητας μου.

Συμμετοχή στον εκλογικό στίβο πράγματι δεν είχα τα τελευταία χρόνια ως συνειδητή και επιβεβλημένη επιλογή. Πρώτη μου προτεραιότητα τα τελευταία χρόνια είναι η οικογένεια μου, παράλληλα με τις επαγγελματικές μου υποχρεώσεις. Επέλεξα να μην συμμετέχω στην εκλογική διαδικασία γιατί δεν ήθελα να ζητήσω την εμπιστοσύνη των συμπολιτών μου και εν συνεχεία να μην μπορώ να ασχοληθώ με τον τρόπο που θα ήθελα και που θα χρειαζόταν με τα προβλήματα της Ναυπακτίας.

Όταν αποφασίσω να δηλώσω παρών σε εκλογικές διαδικασίες, αυτό θα σημαίνει ότι έχω ζυγίσει καλά όλες μου τις υποχρεώσεις και ότι μπορώ να υλοποιήσω με αποτελεσματικότητα όλα όσα θα δεσμευτώ.

 

Η περιοχή μας, κατά την εκτίμησή σας, είναι στη σωστή κατεύθυνση; Έχει σχέδιο για το που θέλει να πάει;

Κανείς δεν αμφιβάλλει Κε Καρανικόλα ότι η περιοχή στην οποία ζούμε, είναι από τις ωραιότερες στην πατρίδα μας. Μπορεί να συνδυάσει το παρελθόν με την ιστορία του, το πολιτισμό, αλλά και τα χαρακτηριστικά μιας πόλης που προσπαθεί να είναι σύγχρονη. Τη βοηθά η γεωγραφική της θέση ανάμεσα από σημαντικά σημεία τουριστικής επισκεψιμότητας, όπως Δελφοί, Αρχαία Ολυμπία κλπ, αλλά και ως σταυροδρόμι των μεγάλων εθνικών οδών που ολοκληρώθηκαν. Αυτό τη καθιστά ως ‘’πόλο έλξης’’ για σημαντική τουριστική ανάπτυξη. Το ερώτημα που εγείρεται είναι αν εμείς είμαστε έτοιμοι για κάτι τέτοιο, καθώς και εν τέλει, τι ακριβώς πόλη θέλουμε να είμαστε.

Δε μπορούμε να αγνοήσουμε σημαντικές προσπάθειες που έχουν ήδη γίνει αλλά και προθέσεις από όλους για ένα καλλίτερο μέλλον της πόλης μας. Σίγουρα εχθρός του καλού είναι το καλλίτερο, όμως δε μπορούμε να μείνουμε επαναπαυμένοι μόνο σε αυτά. Θα πρέπει να στοχεύουμε πάντα ψηλά. Για να μπορούμε να στοχεύουμε ψηλά πρέπει το όραμα μας για τη πόλη είναι στοχευμένο και ξεκάθαρο από όλους, μακριά από μικροσυμφέροντα, ιδεοληψίες και κακής ανάγνωσης του μέλλοντος.

Κε Καρανικόλα η Ναύπακτος είναι καταδικασμένη να είναι πόλη κυρίως τουριστική. Μέρος της ιστορίας της αποτελεί και Ιστορία της Ευρώπης και την έχει αναδείξει σε Ευρωπαϊκό Επίπεδο. Για κάποιους στο εξωτερικό η επέτειος της ναυμαχίας του Lepanto αποτελεί αιτία σημαντικής ιστορικής μνήμης και εκδηλώσεων. Βλέπουμε λοιπόν ότι ‘’το ταξίδι του μέλλοντος’’ δε μπορεί να αποσχιστεί από το παρελθόν. Οι πολίτες από μικρή ηλικία θα πρέπει να μυηθούν στο σχολείο με την ιστορία της πόλης τους. Μόνο έτσι θα γίνουν πολίτες που θα την αγαπήσουν και θα τη σεβαστούν. Θα πρέπει να γνωρίσουν τους ευεργέτες και τους αγωνιστές που έζησαν ή ακόμα και επέλεξαν να πεθάνουν στη πόλη αυτή. Μέσα από την ιστορική σου κληρονομιά διαμορφώνεις πρότυπα και συμπεριφορές, διαμορφώνεις τους ευσυνείδητους πολίτες του παρόντος και του μέλλοντος. Δεν αρκούν μόνο αυτά. Η νέα εποχή επιτάσσει να συμβαδίζεις με τις σύγχρονες εξελίξεις, με σεβασμό στο περιβάλλον και στην αειφόρο ανάπτυξη.

Κανείς δεν αγνοεί την ανάγκη η πόλη αυτή να αποκτήσει μαρίνα, αρκεί να εξυπηρετεί τους στόχους ενός σχεδιασμού με σκοπό τη κάλυψη των μέγιστων αναγκών των ενδιαφερομένων, σε ανταγωνιστική τιμή, με άλλες μαρίνες σε κοντινές περιοχές. Στόχος η επίτευξη οικονομιών κλίμακας, με πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα στη τοπική οικονομία. Αυτό μπορεί να συνδυαστεί άμεσα με τη προώθηση του αειφόρου τουριστικού μοντέλου, δίνοντας ώθηση τους καλοκαιρινούς μήνες στον ορεινό όγκο, επιμηκύνοντας τη τουριστική τους περίοδο. Απαιτεί κεφάλαια από ενδιαφερόμενους επενδυτές. Δε πρέπει να ποινικοποιούμε την ιδιωτική πρωτοβουλία με τα κεφάλαιά της, αρκεί οι όροι να είναι γνωστοί εκ των προτέρων που να τους επιτρέπει να επενδύσουν και να έχουν όλοι κέρδος.   

Αποτελεί ανάγκη να υπάρχουν έργα τα οποία αναδεικνύουν τη πόλη και ενώνουν τους ανοικτούς δημόσιους χώρους, ενοχλεί όμως αισθητικά να περπατάς σε ακτίνα πεντακοσίων μέτρων και να διαπιστώνεις κάθε παρέμβαση που γίνεται να έχει διαφορετική αρχιτεκτονική φιλοσοφία, πχ εφαρμογή διαφορετικών υλικών.

Είναι επιτακτική ανάγκη το κόσμημα της πόλης το Ξενία, να μη παραμένει ερειπωμένο και εκτός της πρόθεσης του δωρητή. Μεγάλης σημασίας κεφάλαιο για τη πόλη η έκθεση NOSTOS και η καθιέρωσή της ως γεγονός, αλλά θεωρώ ότι θα πρέπει πλέον να περάσει στη διαχείριση του brand name της, σε επαγγελματίες του κλάδου.  

Πρέπει να βρεθεί λύση για το οικιστικό και να γίνει η εφαρμογή των επεκτάσεων του σχεδίου πόλεως, συμπαρασύροντας και πλήθος άλλων επαγγελμάτων.

Δε μπορούμε να κατηγορούμε την εκάστοτε Δημοτική Αρχή και να τα περιμένουμε όλα από αυτή, όταν εμείς στη καθημερινότητά μας λειτουργούμε άναρχα και ατομιστικά. Δε μπορώ να δεχτώ επαγγελματίες, πολίτες, καταστηματάρχες κ.α να πετούν τα σκουπίδια τους, τα αποφάγια τους, κλπ όποτε θέλουν και όπου θέλουν. Γνωστό σε όλους το θέαμα στο λιμάνι στο κάτω μέρος και σε όλη τη πόλη, ειδικά τις γιορτινές μέρες, που γεμίζει με σκουπίδια από νωρίς, με επιπτώσεις υγειονομικές αλλά και τουριστικές. Δε μπορείς να επικαλείσαι το κέντρο της Ναυπάκτου ως πόλο τουριστικής ανάπτυξης, όταν δεν έχεις λύσει το ζήτημα των σκουπιδιών, όταν και εμείς οι ίδιο δε το σεβόμαστε. Δε γίνεται στο κεντρικό ιστό της πόλης να μην έχουν υπογειοποιηθεί τα σκουπίδια.

Πρέπει να υπάρξει κεντρική δημοτική πολιτική για τα σκουπίδια να βγαίνουν συγκεκριμένες ώρες και μέρες σε ατομικούς ονομαστικούς κάδους (για τους επαγγελματίες), με επιβολή προστίμων και υποχρεωτική από το σπίτι διαλογή σκουπιδιών, ενισχύοντας την ανακύκλωση. Είναι απαράδεκτο να ακούς από πολίτες ότι δεν ενισχύουν την ανακύκλωση διότι τη χειρίζεται ιδιώτης…έλεος σε ποια εποχή ζούμε..

Είναι απαράδεκτο επαγγελματίες να αλληλοκαταγγέλονται να μη ομονοούν σε μια κοινή γραμμή. Όπως είναι λάθος διαχρονικά περιοχές να αντιμετωπίζονται άνισα, λόγω εκλογικής πελατείας. Αυτές οι νοοτροπίες πρέπει να πάψουν.      

Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες αλλά σε γενικές γραμμές το ζήτημα συτό ξεκινά αρχικά από την αγάπη που της δίνουν οι ίδιοι οι πολίτες και στη συνέχεια ο κεντρικός σχεδιασμός με μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα, πέρα και πάνω από οποιαδήποτε προσωρινή Δημοτική Αρχή.

 

Και εδώ τίθεται ένα μεγάλο ζήτημα… πρέπει το πολιτικό προσωπικό της περιοχής να «ακούει» πάντα τις αντιδράσεις της κοινωνίας, κάνοντας πίσω στην πρώτη αντίδραση, ή θα πρέπει να επιμένει όπου πιστεύει πως θα πρέπει να γίνουν τομές;

Ένας πολιτικός θα πρέπει να είναι γνώστης των θεμάτων, να ακούει όλες τις πλευρές, και να αποφασίζει με βάση το σχεδιασμό και τις ανάγκες της περιοχής, Με σεβασμό στο περιβάλλον το πολιτισμό της περιοχής και το ύφος της πόλης που θέλει να αναδείξει. Αντιδράσεις πάντα θα υπάρχουν. Δεν γίνεται να θέλεις να κάνεις τομές και να μην θίγονται έστω και πρόσκαιρα από αυτές κάποιες κοινωνικές ομάδες ή κάποια πρόσωπα. Το ζήτημα όμως είναι να αναδειχτεί και να προταχθεί το γενικό συμφέρον, λαμβάνοντας υπόψη και αυτούς που πλήττονται. Ξέρετε, ο κόσμος είναι καχύποπτος απέναντι και στις εκάστοτε «αρχές» γιατί έχουν το κακό προηγούμενο ότι το κράτος πρώτα τους υπόσχεται (π.χ. για να μειώσει τις αντιδράσεις σε κάποια αλλαγή) και εν συνεχεία τους ξεχνά.

Οι πολιτικές αρχές θα πρέπει να χαράζουν την πορεία, προλαμβάνοντας τις αντιδράσεις μέσω της λήψης μέριμνας για αυτούς που θίγονται. Αν κάτι δεν καταστεί δυνατό να προβλεφθεί και πάλι θα πρέπει πρώτα να σκύβουν στο πρόβλημα και εν συνεχεία να τραβούν μπροστά. Ο κόσμος έχει αντίληψη και νιώθει. Όταν καταλάβει ότι το ενδιαφέρον για τον τόπο είναι αληθινό είναι έτοιμος να παραμερίσει το «εγώ» προς χάριν του συνόλου.

 

Τι «σχολή» πολιτικών θεωρείτε πως έχουμε έως σήμερα στην περιοχή μας, σχετικά πάντα με αυτό που συζητάμε;

Δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχει «σχολή» πολιτικών. Δεν πιστεύω ούτε στις σχολές πολιτικών, ούτε στις σχολές οικονομολόγων. Πιστεύω πρωτίστως στους ανθρώπους. Σε αυτούς που ξέρουν να λύνουν περισσότερα προβλήματα από αυτά που δημιουργούν, σε αυτούς που παραμερίζουν προσωπικές φιλοδοξίες για χάρη του τοπικού συμφέροντος, σε αυτούς που δεν προτάσσουν κομματικές γραμμές αλλά την κοινή λογική, σε όσους δεν επενδύουν στην ένταση και στους διαχωρισμούς, αλλά στη σύνθεση απόψεων και στο κοινό καλό, σε αυτούς που αφήνουν να μιλήσουν τα έργα τους και όχι η γλώσσα τους.

 

Έχετε άποψη, με αφορμή τη συζήτηση μας τη λέτε και δημόσια… είναι πιθανό να σας δούμε και πάλι στις επάλξεις των αυτοδιοικητικών της Ναυπακτίας;

Όπως ήδη έχω πει από πλευράς προσωπικών προτεραιοτήτων, όταν αποφασίσω να δηλώσω παρόν στις εκλογές, αυτό θα σημαίνει ότι έχω ζυγίσει καλά όλες τις υποχρεώσεις και ότι μπορώ να υλοποιήσω με αποτελεσματικότητα όλα όσα θα δεσμευτώ στους συντοπίτες μου.

Υπάρχει όμως και μία επιπλέον παράμετρος που θα επηρεάσει την εκάστοτε απόφαση μου και η οποία έχει να κάνει με το «τί» θα ερχόταν να «εκφράσει» η συμμετοχή μου στις αυτοδιοικητικές εκλογές. Όπως θα έχετε καταλάβει, με ενδιαφέρει η σύνθεση των διαφορετικών απόψεων, η ανάδειξη των αναγκών του τόπου, αλλά και των προτεραιοτήτων της γενιάς μου. Αν αισθανθώ ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή μπορώ να εκφράσω όλα αυτά τα στοιχεία και ότι μία πολυσυλλεκτική ομάδα ανθρώπων, που θα είναι μυημένη σε κοινούς στόχους και ανησυχίες για τη Ναυπακτία, που δε θα έχουν σχέση με το παλαιοκομματικό τρόπο σκέψης & άσκησης εξουσίας, τότε το κίνητρο συμμετοχής στις εκλογές αυξάνεται.

Κε Καρανικόλα η συμμετοχή στα κοινά δεν είναι αυτοσκοπός, έχει και πρόσημο και προσανατολισμό. Δε θα αποτελέσει ποτέ μέσο επιβίωσης.

 

Αν σας ζητούσα να μου πείτε που βλέπετε χρονικά αυτή τη στιγμή, θα μου λέγατε ότι τη βλέπετε κοντά ή μακριά;

Όπως σας είπα, οι παράγοντες που επηρεάζουν τη λήψη μίας τέτοιας απόφασης, δεν είναι χρονικοί, αλλά παράγοντες συνθηκών. Δύσκολα λοιπόν θα μπορούσαν να τοποθετηθούν στην κλίμακα του χρόνου. Εξάλλου, όπως εύκολα κατανοεί κανείς, το μέλλον πάντα έρχεται πιο γρήγορα από όσο πιστεύουμε, ενώ το παρελθόν μας μοιάζει μακρινό και συνήθως εξωραΐζεται. Για να μην υποθέσει κανείς ότι αποφεύγω να απαντήσω ευθέως όμως, να επισημάνω ότι όπως δεν έπαψα ποτέ να ασχολούμαι με τα τεκταινόμενα, ομοίως δεν έπαψα να συζητώ, να ελπίζω και να διεκδικώ αυτά που αναλογούν στη γενιά μας. Αν αυτή η ελπίδα θα μετουσιωθεί σε διεκδίκηση μέσω κάποιας εκλογικής διαδικασίας, είναι κάτι που δεν μπορεί να απαντηθεί στην παρούσα χρονική συγκυρία.

 

Σας προβληματίζει καθόλου αυτό που λένε άλλα πρόσωπα της γενιάς σας, πως το υπάρχον πολιτικό προσωπικό δεν έχει αφήσει χώρο για την είσοδο νέων προσώπων;

Το σέβομαι σαν άποψη, αλλά δεν με προβληματίζει. Ο καθένας μας και η κάθε γενιά ξεχωριστά πρέπει να διεκδικήσει τη δική της θέση κάτω από τον ήλιο. Δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε απλό αυτό, αλλά στη ζωή δεν σου χαρίζεται τίποτα, όλα κατακτιούνται. Ο κόπος που χρειάζεται ακόμα και για τη συμμετοχή στα πολιτικά πράγματα της χώρας, αλλάζει από εποχή σε εποχή και από γενιά σε γενιά. Δέχομαι ότι ενδεχομένως για κάποιες προηγούμενες γενιές τα πράγματα μπορεί να ήταν πιο εύκολα συγκριτικά με σήμερα, αλλά αυτό αποτελεί ένα «δεδομένο» που απλά το αποδέχομαι και συνεχίζω τη δική μου προσπάθεια.

 

Η επαγγελματική σας ενασχόληση ακουμπά αρκετά πάνω στον τομέα της Οικονομίας. Η Ελλάδα κατά την άποψή σας σήμερα, αλλά και ο τόπος μας η Ναύπακτος, έχει υπαρκτές ευκαιρίες για να δει το φως του τούνελ κι αν ναι ποιες είναι αυτές;

Αν θα μιλάγαμε με κάπως αυστηρούς οικονομικούς όρους, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τις ευκαιρίες και τις απειλές τις διαμορφώνουν οι άνθρωποι που χειρίζονται καταστάσεις. Ο «τόπος», είτε μιλάμε για την Ελλάδα, είτε για τη Ναύπακτο θα πρέπει να αναζητήσει και να αναδείξει τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα, των οποίων την «ευκαιρία» για ανάπτυξη θα πρέπει να αδράξουν οι διοικούντες. Η Ελλάδα έχει στηρίξει σε μεγάλο βαθμό το παρόν αναπτυξιακό της μοντέλο στον τουρισμό, μία εξωγενή παράμετρο που μπορεί  ανά πάση χρονική στιγμή να μεταβληθεί. Την ίδια ώρα, αιμορραγεί σε επίπεδο μετανάστευσης επιστημονικού και υψηλά καταρτισμένου ανθρώπινου δυναμικού.

Η έξοδος από το τούνελ, είτε σε εθνικό, είτε σε τοπικό επίπεδο, αν θέλετε τη γνώμη μου, πρέπει να βασιστεί στο τρίπτυχο «Ανθρώπινο Δυναμικό – Περιβάλλον – Υπηρεσίες Υψηλής Προστιθέμενης Αξίας». Αξιοποίηση του δυναμικότερου και πλέον καταρτισμένου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας. Ανάδειξη των «κλάδων πρωταθλητών», όχι σε οικονομικά κέρδη, αλλά στην αξιοποίηση του εν λόγω δυναμικού και η υιοθέτηση «καλών πρακτικών».

Βιώσιμη ανάπτυξη μέσω της προστασίας και της ανάδειξης του περιβάλλοντος. Ο τόπος μας έχει τα μέγιστα να ωφεληθεί από την πολιτική αυτή, καθώς μόνο έτσι αυξάνεται η διαχρονικότητα και οι δυνατότητες ανάπτυξης του. Ο αειφόρος τουρισμός μπαίνει ολοένα στην ατζέντα της Παγκόσμιας Τουριστικής Βιομηχανίας.

Τέλος, έμφαση στην «ποιότητα». Δεν έχει σημασία μόνο το τι παράγουμε, αλλά να εμπεδώσουμε ότι πρέπει ότι παράγουμε επαγγελματικά και όποια υπηρεσία παρέχουμε να έχει μία σφραγίδα ποιότητας, που θα τα καθιστούν αναγνωρίσιμα στοιχεία του τόπου προέλευσης.  

 

Επειδή έχετε άμεση επαφή με τον τομέα των προγραμμάτων και επειδή τα χρόνια που ακολουθούν περιλαμβάνουν την εκταμίευση αρκετά μεγάλων ποσών για την υλοποίηση σχεδίων, δηλώνετε αισιόδοξος πως αυτά μπορεί να πιάσουν τόπο, τουλάχιστον περισσότερο από αυτά που δόθηκαν τα προηγούμενα χρόνια;

Τα επόμενα χρόνια αναμένονται αρκετές νέες προκηρύξεις προγραμμάτων, που θα οδηγήσουν στην υλοποίηση έργων και στην εκταμίευση χρημάτων. Εδώ τίθεται ένα ζήτημα, του χαρακτήρα και του σχεδιασμού των προγραμμάτων. Άλλες προκηρύξεις αφορούν έργα υποδομής, άλλες την ανάπτυξη επιχειρηματικότητας, άλλες τη διεύρυνση της διαφάνειας και τη δημόσιας διοίκησης και άλλες την κοινωνική συνοχή. Αντιλαμβάνεστε ότι οι ανάγκες του κάθε πολίτη καθορίζουν το πως αποτιμά «ποια έργα πιάνουν τόπο». Διαφορετικά αντιμετωπίζει τις χρηματοδοτήσεις ένα επιχειρηματίας στη νησιωτική Ελλάδα, διαφορετικά ένας άνεργος και διαφορετικά ένα κάτοικος της Δυτικής Ελλάδας που περίμενε χρόνια τη δημιουργία του εθνικού οδικού δικτύου. Όλα είναι απαραίτητα να γίνουν και οι ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν λόγω κρίσης είναι αυξημένες. Άριστη πολιτική θα είναι αυτή που θα μπορέσει να ζυγίσει τις προτεραιότητες με τρόπο τέτοιο που εν τέλει τα συνολικά αντισταθμιστικά οφέλη για το σύνολο τις κοινωνίας να είναι πολλαπλάσια των πόρων που διατέθηκαν. Κοινωνική αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα διαχείρισης των πόρων είναι δηλαδή τα βασικά ζητούμενα. Σε τι βαθμό οι πόροι που δαπανούνται αποδίδουν τα αναμενόμενα στο κοινωνικό σύνολο, σε συνδυασμό με την επίτευξη των κοινωνικοοικονομικών στόχων που τίθενται.  

Εδώ όμως θα πρέπει να σας αναφέρω τούτο: Παρά τις μεγάλες καθυστερήσεις που παρατηρούνται στην υλοποίηση των έργων, που χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθυστερήσεις που οφείλονται σε πολιτικές αποφάσεις και όχι στην άριστη και επαγγελματική κατάρτιση των φορέων που τα διαχειρίζονται, το επίπεδο της διαφάνειας αποτελεί σημαντική προτεραιότητα. Πλέον τα πάντα γίνονται ηλεκτρονικά με όλες τις δικλείδες ασφαλείας και διαφάνειας. Σας το αναφέρω γιατί ο κόσμος έχει μια λαθεμένη αντίληψη για τα προγράμματα που πηγάζει από διαδικασίες της δεκαετίας του 1980.    

 

Ένα τελευταίο ερώτημα, κλείνοντας την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί σας, αφορά κάτι που μας αναφέρατε λίγο πιο πριν. Επιλέξατε, όπως είπατε, να ζήσετε στην πόλη της Ναυπάκτου, να μεγαλώσετε εδώ την οικογένειά σας… Σε έναν νέα άνθρωπο που σήμερα βρίσκεται μπροστά σε πολλά διλλήματα για το μέλλον του, εργασιακά και όχι μόνο, θα του λέγατε να μείνει πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα της φυγής; Κι αν ναι, γιατί;

Θα του έλεγα να ακολουθήσει το ένστικτο του, « τον Ήλιο του », αλλά και να διεκδικήσει τα «θέλω» του. Ο δρόμος του καθενός είναι ξεχωριστός και μοναδικός. Αυτό που αποτελεί απόφαση ζωής για κάποιον δεν σημαίνει ότι ταιριάζει σε όλους, ενώ σίγουρα δεν υπάρχει ένας και μοναδικός «σωστός» δρόμος. Θα του έλεγα επίσης, ότι εύκολος και γρήγορος δρόμος δεν υπάρχει ό,τι και αν επιλέξει να κάνει. Γρήγορα έρχονται μόνο οι καταστροφές. Οι επιτυχίες θέλουν υπομονή, επιμονή και κυρίως δουλειά, δουλειά, δουλειά. Ο Αγώνας αυτός δε τελειώνει ποτέ, αρκεί να πορεύεται πάνω σε αξίες και ιδανικά. Αξίες που έχουν ως παρονομαστή την αγάπη για την ελευθερία, το σεβασμό για την ισότητα των ανθρώπων, αλλά και την αλληλεγγύη μεταξύ των πολιτών.

Προσωπικά επέλεξα τα στοιχεία αυτά να τα «καταθέτω» στον τόπο που γεννήθηκα, ελπίζοντας πως θα βάλω και εγώ το μικρό μου λιθαράκι στο να αφήσω στα παιδιά μου, ένα καλλίτερο μέλλον από το παρελθόν που παραλαμβάνουμε, μία Ελλάδα, ένα Έθνος καλλίτερο από αυτό που βρήκαμε. Τότε θα θεωρώ πως οι προσπάθειες μου έχουν δικαιωθεί ανεξαρτήτως προσωπικών επαγγελματικών και οικονομικών συνθηκών.

Eφημ.ΕΜΠΡΟΣ Ναυπάκτου



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...