Ανταγωνιστικότητα: Η Ελλάδα στην τελευταία θέση της Ευρώπης

Ανάκαμψη, απασχόληση, μισθοί και εξωστρέφεια

«Η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας βρίσκεται πλέον στα σκαριά», τονίζουν οι αναλυτές του ΣΕΒ, επισημαίνοντας ότι  στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην εξωτερική ζήτηση, δηλαδή στον τουρισμό και τις εξαγωγές. Οι εξελίξεις, που αφορούν την Ανάπτυξη και την αύξηση της απασχόλησης επηρεάζουν και τις αντίστοιχες αμοιβές, συνθέτοντας  το συνολικό ατομικό εισόδημα, που λογικά θα πρέπει να μεταβάλλεται με το ρυθμό ανάκαμψης της οικονομίας.

Λόγω γεωπολιτικών ανακατατάξεων, σημαντικές τουριστικές ροές έχουν στραφεί προς τη χώρα μας, όπως και σε άλλες νοτιοευρωπαϊκές χώρες, ενώ, ταυτόχρονα, η ευρωπαϊκή οικονομία ανακάμπτει με ταχύτερους ρυθμούς σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Δεν χωρεί αμφιβολία, επίσης, ότι η βελτίωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας, με βάση τα σχετικό κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος, στα χρόνια της προσαρμογής με τα Μνημόνια, έχει συμβάλλει στην ανάκαμψη της οικονομίας.

Πάντως, ακόμη και σήμερα, δεν έχουν καλυφθεί οι απώλειες ανταγωνιστικότητας της περασμένης δεκαετίας, που μεταφράζεται σε ανάγκη μεγαλύτερης προσπάθειας στην υλοποίηση διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στο μέλλον.

Είναι ενδεικτικό ότι η χώρα μας στην κατάταξη της ανταγωνιστικότητας για το 2017 που δημοσιεύει το World Economic Forum, και που ενσωματώνει τις αντιλήψεις των στελεχών ελληνικών επιχειρήσεων για τις συνθήκες λειτουργίας της αγοράς, βρίσκεται στην τελευταία θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτό μεταφράζεται σε ανάγκη βελτίωσης των προοπτικών των επιχειρήσεων, ώστε τα στελέχη αυτά να αποκτήσουν διαφορετική (καλύτερη) άποψη για τα τεκταινόμενα στην ελληνική οικονομία.

Η χώρα εξακολουθεί να βρίσκεται σε φάση δημοσιονομικής προσαρμογής και τα αυξανόμενα πρωτογενή πλεονάσματα δημιουργούν πιέσεις στο διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών και στα κέρδη των επιχειρήσεων, κυρίως λόγω της υπερφορολόγησης που έχει επιβληθεί στην οικονομία.

Η μονομερής αυτή λιτότητα μέσω φόρων τείνει να συμπιέζει ή και να αποθαρρύνει, την ιδιωτική οικονομική δραστηριότητα, αφήνοντας στο απυρόβλητο τις δημόσιες δαπάνες, πλην κοινωνικών παροχών και συντάξεων, καθώς το παρόν επίπεδο εθνικού εισοδήματος, ανεξαρτήτως αναδιανομής του, δεν  μπορεί να τις στηρίξει.

Και επειδή η χώρα  θα συνεχίσει υποχρεωτικά για πολλά χρόνια ακόμη να ζει με υψηλή πρωτογενή πλεονάσματα, απαιτείται επειγόντως αύξηση της παραγωγικότητας στην παροχή δημόσιων υπηρεσιών προς τους πολίτες, σε συνδυασμό πάντα με μια προσπάθεια να δημιουργηθούν συνθήκες καλπάζουσας επέκτασης της οικονομικής δραστηριότητας μέσω κερδοφόρων ιδιωτικών επενδύσεων. Όπως επισημαίνουν οι αναλυτές του Συνδέσμου, έτσι μόνο θα μπορούμε να πληρώνουμε τις συντάξεις και να εξυπηρετούμε το δημόσιο χρέος και να προσφέρονται ταυτόχρονα ικανοποιητικού επιπέδου υπηρεσίες υγείας, εκπαίδευσης και κοινωνικής προστασίας.