Αχτσιόγλου στον ΟΟΣΑ: Επίτευξη ευημερίας για τους πολλούς, όχι τους λίγους

«Η κοινωνική ατζέντα βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο όλων των συζητήσεων στα διεθνή φόρα και διεθνείς Οργανισμοί, όπως ο ΟΟΣΑ, αναγνωρίζουν ως προτεραιότητα τη θέσπιση εγγυήσεων με στόχο μία ανάπτυξη χωρίς αποκλεισμούς, με κοινωνική δικαιοσύνη», τόνισε η υπουργός Εργασίας, Έφη Αχτσιόγλου, στην παρέμβασή της στην Υπουργική Σύνοδο του ΟΟΣΑ για την Κοινωνική Πολιτική, στο Μόντρεαλ, στην οποία η Ελλάδα κατέχει θέση αντιπροέδρου.

«Η παγκόσμιας κλίμακας οικονομική κρίση οδήγησε σε μεγάλη αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων και αυτό το χάσμα των ανισοτήτων δεν είναι μόνο ένα ηθικό ζήτημα», σημείωσε και υπογράμμισε ότι «είναι πολύ επιζήμιο για τις βασικές αξίες των σύγχρονων κοινωνιών, για την αλληλεγγύη και την κοινωνική δικαιοσύνη, τους δύο ακρογωνιαίους λίθους της συλλογικής προόδου και της κοινωνικής συνοχής».

 «H επίτευξη της ευημερίας πρέπει να είναι μία διαδικασία που ωφελεί τους πολλούς και όχι τους λίγους. Και για να προχωρήσουμε προς αυτήν την κατεύθυνση, χρειαζόμαστε μια συνεκτική και βιώσιμη αναπτυξιακή στρατηγική που θα εστιάσει αναμφισβήτητα στην παραγωγή πλούτου, αλλά ταυτόχρονα θα τονίσει τις πολιτικές και τα μέσα για τη δίκαιη αναδιανομή του».

Σύμφωνα με την υπουργό, «αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω πολιτικών που αποσκοπούν στην υποστήριξη του κράτους πρόνοιας και της καθολικής υγειονομικής περίθαλψης, στην ενθάρρυνση της καινοτομίας και των επενδύσεων και φυσικά στην προστασία των εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Αυτές είναι οι κύριες προτεραιότητές μας στην Ελλάδα, μια χώρα που θεραπεύει τώρα τις πληγές της από τη λιτότητα και την ύφεση και εφαρμόζει ένα ευρύ πρόγραμμα κοινωνικών μεταρρυθμίσεων, μαζί με την οικονομική ανάκαμψη».

Η κ. Αχτσιόγλου παρουσίασε στη Σύνοδο το ευρύ φάσμα κοινωνικών μεταρρυθμίσεων που υλοποιείται στη χώρα μας από το 2015 με βασικούς άξονες:

α) την καθολική πρόσβαση στη δωρεάν υγειονομική περίθαλψη, ανεξαρτήτως εισοδήματος, ασφάλισης ή εθνικότητας,

β) τη συνολική αναδιάρθρωση του δημοσίου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης που το καθιστά μακροπρόθεσμα βιώσιμο,

γ) τις πολιτικές για την καταπολέμηση της παιδικής φτώχειας (βρεφονηπιακοί σταθμοί, ενισχυμένα οικογενειακά επιδόματα, σχολικά γεύματα),

δ) την υποστήριξη των πλέον αδύναμων συμπολιτών μας μέσω του ΚΕΑ,

ε) την εξάλειψη των διακρίσεων μέσω της επέκτασης ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, όπως η απόδοση της ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών.