Σε κατάσταση κόκκινου συναγερμού για την ακραία φτώχεια, βρίσκεται η γειτονική Ιταλία, μία μάστιγα, που έχει ανέβει με αλματώδης ρυθμούς τα τελευταία οκτώ χρόνια, βυθίζοντας στην δυστυχία 4,6 εκατ. ανθρώπους! Μία αναπτυγμένη χώρα του Ευρωπαϊκού Νότου, που χάνει την μάχη της κοινωνικής ισορροπίας και ζει ένα μνημόνιο, δίχως μνημόνιο!
Η Ιταλία αν και χτυπήθηκε βαριά από την κρίση του 2008, γλύτωσε από τα μνημόνια, χάρη στην βιομηχανία και τις μεγάλες εξαγωγές της. Όμως δεν άντεξε τον ανταγωνισμό των «εταίρων». Παρά την ψευδαίσθηση της αλληλεγγύης εντός του ενωμένου ευρωπαϊκού χώρου, η πραγματικότητα είναι ότι στην Ευρώπη υπάρχει ένας διχασμός ανάμεσα σε Βορρά και Νότο.
Χώρες όπως η Γερμανία, όχι μόνο επιβίωσαν από την κρίση δίχως μνημόνιο, αλλά την ώρα που οι χώρες της περιφέρειας υποφέρουν από τα χρέη, το Βερολίνο κατάφερε να βγάλει κέρδος από την κρίση και μάλιστα διπλό. Σχεδόν οκτώ χρόνια μετά την κρίση η Γερμανία κατάφερε εκτός από το οικονομικό κέρδος, που μόνο από την Ελλάδα έβγαλε πάνω από τα 80 δις ευρώ, υπάρχει και το πολιτικό κέρδος. Σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει σε γερμανικά τηλεοπτικά δίκτυα ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς, είχε αναφέρει ότι «Η Γερμανία, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, κέρδισε περί τα 80 δισ. ευρώ από την ελληνική οικονομική κρίση. Πρέπει να μιλούμε με αριθμούς, και όχι η μία πλευρά να θέλει να δασκαλέψει την άλλη με ψευτοηθικιστικές τοποθετήσεις».
Από την άλλη πλευρά, η Ιταλία είδε χώρες που αποτελούσαν τους βασικούς προορισμούς των εξαγωγών της, όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Κύπρος, να καταστρέφονται από την κρίση, ρίχνοντας το εμπορικό ισοζύγιο της. Η χρονιά στροφής ήταν σύμφωνα με στοιχεία της ιταλικής στατιστικής υπηρεσίας (Istat), 2014, όταν μόνο σε ένα χρονο ο όγκος εμπορίου, ανήλθε σε 560 δις ευρώ, από 751 δις ευρώ το 2013, μία μείωση της τάξης του 25,44%!
Αν και το εμπόριο στην συνέχεια έχει δείξει τάσεις ανάτασης, ακολούθησε η κρίση στο τραπεζικό σύστημα, που απειλείται με κατάρρευση. Την ώρα που η χώρα με το ζόρι καταγράφει ανάπτυξη και στο καλύτερο σενάριο θα χρειαστεί να περάσουν πέντε χρόνια για να επιστρέψει στα προ κρίσης δεδομένα, το τραπεζικό της σύστημα, έχει μία ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλιά του, η παλαιότερη τράπεζα της χώρας, η Monte dei Paschi, της Σιένα. Σύμφωνα με την ενημέρωση της Citigroup η Ιταλία, είναι τώρα ο μεγαλύτερος «πονοκέφαλος» της Ευρώπης.
Μέσα σε αυτό το δύσκολο κλίμα χτύπησε και το Προσφυγικό, που αναγκάζει την χώρα να αιμορραγεί χρήματα, για την ασφάλεια των συνόρων, την συλλογή και την στέγαση προσφύγων. Ακόμα μία αδυναμία που αντιμετωπίζουν οι χώρες τις περιφέρειας, την ώρα που οι χώρες στο κέντρο της Ευρώπης και τον Βορρά, αντιδρούν ακόμα και στην μετεγκατάσταση μερικών χιλιάδων από τον όγκο που φιλοξενούν οι χώρες του Νότου.
Όλα αυτά, οδήγησαν σε μία εντυπωσιακή αύξηση της φτώχειας στην Ιταλία μέσα στα τελευταία οκτώ χρόνια, η οποία παρουσιάζεται μέσα από έκθεση της καθολικής φιλανθρωπικής οργάνωσης «Caritas».
Τα ευρήματα της έρευνας αποκαλύπτουν ότι από το 2007 που οι άνθρωποι που ζούσαν σε κατάσταση ένδειας ήταν 1,8 εκατομμύριο, το 2015, έφτασαν τα 4,6 εκατομμύρια.
Η ακραία φτώχια έχει συνθλίψει κυρίως οικογένειες που ζουν στον ιταλικό νότο, ηλικιωμένους, πολύτεκνους και άνεργους. Όμως, σύμφωνα με τη οργάνωση, τώρα πια, σε συνθήκες ένδειας ζει πλέον και σημαντικό ποσοστό οικογενειών του ιταλικού βορρά, γονείς με ένα ή δυο παιδιά και νέοι κατηγορίες τα προηγούμενα χρόνια ήταν πιο ασφαλείς.
Στην έκθεσή της, η οργάνωση αναφέρει χαρακτηριστικά, «η χώρα μας συνεχίζει να μην διαθέτει ένα συνολικό μέτρο αντιμετώπισης της φτώχειας. Από την αρχή της κρίσης μέχρι τώρα ο αριθμός όσων δεν διαθέτουν τα αναγκαία οικονομικά μέσα για να ζήσουν σε συνθήκες θεμελιώδους αξιοπρέπειας, αυξήθηκε με εντυπωσιακό τρόπο, οδηγώντας σε πραγματική έκρηξη». Ένα παράδειγμα της άνισης επιβάρυνσης του Ευρωπαϊκού Νότου, σε μία Ευρώπη που μοιάζει τώρα πια, σαν να υπάρχει για να εξυπηρετεί τα γερμανικά συμφέροντα.
Πηγή:
