Γεώργιος Ράλλης Για τους Χειρισμούς του Σαμαρά

ΑΡΘΡΟ ΚΟΝΤΡΑ ΡΑΛΛΗ – ΣΑΜΑΡΑ 15 – 6 – 2018

Παρατηρώντας ένας απλός πολίτης την πολιτική συμπεριφορά του Αντώνη Σαμαρά διαπιστώνει πώς συμπεριφέρεται σαν ένας μικρός «λεβαντίνος» ή ως πάσχοντας από του Αντλεριακό σύνδρομο. Είτε αυτό αφορά την εσωτερική πολιτική είτε την εξωτερική πολιτική για εθνικά θέματα.

Δεν θα σταθώ στην συμπεριφορά του απέναντι στον Ελληνικό λαό την περίοδο του πρώτου μνημονίου, ούτε στη νοοτροπία ενός μικρού δικτάτορα τριτοκοσμικής χώρας που έχασε την εξουσιαστική καρέκλα και την κοπάνησε χωρίς να παραδώσει, όπως επιβάλλουν οι δημοκρατικοί θεσμοί, που και κάθε δημοκράτης υποχρεούται να τους υπηρετεί με πίστη και σεβασμό την επιθυμία του λαού.

Για το πώς διαχειρίστηκε το θέμα ως υπουργός των Εξωτερικών ο κύριος Σαμαράς – μετέπειτα μακεδονομάχος – αλλά και ό,τι αφορά στα εγκληματικά λάθη που έκανε, κυρίως στο Σκοπιανό, δεν θα σας μεταφέρω τις δικές μου απόψεις, που θα μπορούσε να αμφισβητήσει ανά πάσα στιγμή θα αντιγράψω το τι έχει γράψει στο βιβλίο του, ο πρώην πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης.

Ένας από τους λίγους αξιοπρεπείς, ευγενείς και μορφωμένους πολιτικούς. Ιδρυτικό μέλος της Νέας Δημοκρατίας και στενός φίλος και συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Θα αντιγράψω ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα για τον τρόπο που διαχειρίστηκε ο Αντώνης Σαμαράς το Σκοπιανό.

«Στις 17 Δεκεμβρίου 1991, ακούοντας από το ραδιόφωνο τις απαντήσεις του Έλληνα  υπουργού των Εξωτερικών, σε ερωτήσεις που του είχαν υποβάλει οι δημοσιογράφοι σχετικά με την απόφαση των «12» υπουργών των Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ) για την αναγνώριση των γιουγκοσλαβικών δημοκρατιών, αισθάνθηκα τύψεις συνειδήσεως για την παλαιότερη αμφισβήτηση εκ μέρους μου των ικανοτήτων του κ. Αντώνη Σαμαρά».

«Οι απαντήσεις, που έδωσε ο κ. Σαμαράς στους δημοσιογράφους, είχαν θριαμβευτικό τόνο και ταυτόχρονα ήταν αποστομωτικές για όσους από εμάς είχαμε στο παρελθόν επιφυλάξεις για τους χειρισμούς του. Ο υπουργός εξέφραζε τη χαρά του, γιατί «πετύχαμε με το Μακεδονικό να  συμπληρώσουμε τον κύκλο των εθνικών μας θεμάτων» και δήλωνε ότι ήταν βέβαιος πως τα «Σκόπια ήταν οριστικά υποχρεωμένα να μετακινηθούν κατά 180 μοίρες από τη σημερινή τους θέση, διαφορετικά οι χώρες – μέλη της (ΕΟΚ) δεν θα συνάψουν ποτέ σχέσεις μαζί τους, γιατί προϋπόθεση στη σύναψη συμφωνίας είναι η ικανοποίηση εκ μέρους των Σκοπίων, των όρων που τέθηκαν για την  αναγνώρισή του».

«Μια μέρα αργότερα, όταν είδα την απόφαση του Συμβουλίου των Υπουργών, διαπίστωσα ότι, σε αντίθεση με τις διαβεβαιώσεις του κ. Σαμαρά, η απόφαση εκείνη δεν εξασφάλιζε, δυστυχώς, την αποφυγή ονομασίας με τη λέξη «Μακεδονία». Στους όρους αναγνωρίσεως, χωρίς να κατονομάζονται τα Σκόπια και ανάφερε: «Η Κοινότητα και τα κράτη – μέλη της απαιτούν να δεσμευτεί κάθε Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία, πριν από την αναγνώριση, να υιοθετήσει συνταγματικές και πολιτικές   εγγυήσεις που παρέχουν την εξασφάλιση ότι δεν έχει εδαφικές διεκδικήσεις έναντι γειτονικού κράτους – μέλους της Κοινότητας και ότι δεν θα διεξαγάγει εχθρική προπαγάνδα εναντίον γειτονικού κράτους – μέλους συμπεριλαμβανομένης της χρήσεως ονόματος που θα υποδηλώνει εδαφικές διεκδικήσεις».

«Είναι προφανές ότι η διατύπωση αυτή δεν αποκλείει τη χρήση  σύνθετου ονόματος με τη λέξη «Μακεδονία», όπως κακώς είχε πιστέψει ο κ. Σαμαράς και παρέσυρε με την εσφαλμένη εκτίμησή του τον πρωθυπουργό και ολόκληρη την κυβέρνηση, καθώς και ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Η ανακοίνωση του Συμβουλίου Υπουργών απέκλειε κάθε ονομασία «που θα υποδήλωνε εδαφικές διεκδικήσεις». Κατά την επικρατέστερη πάντως άποψη η ονομασία «Σλαβομακεδονία ή «Nova Makedojia», θα είχε αποτέλεσμα  τη σαφή διάκριση του νέου κράτους από την ελληνική περιοχή της Μακεδονίας και δεν θα υποδήλωνε εχθρικές διαθέσεις εναντίον μας».

«Η προσεκτική ανάγνωση του κειμένου της απόφασης με έπεισε ότι ο χειρισμός του Έλληνα υπουργού των Εξωτερικών (Α. Σαμαρά) ήταν εντελώς λανθασμένος… οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΟΚ θα στηρίζουν ως το τέλος, με σταθερότητα τις ελληνικές θέσεις και δεν θα  δημιουργούσαν δυσχέρειες στη χώρα μας. Δυστυχώς ύστερα από λίγες ημέρες αποκαλύφθηκε  παλαιότερο σφάλμα του  κ. Σαμαρά, το οποίο διέψευσε αυτές τις ελπίδες».

Ο πρώην πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης κλείνει τις αναφορές του στη διαχείριση από τον Αντώνη Σαμαρά ως εξής: «Είχα τότε έντονα επισημάνει τις δυσάρεστες συνέπειες  στις οποίες οδηγούσε αυτή η βλαπτική για τα εθνικά συμφέροντα τακτική».

Δεν χρειάζεται να προσθέσει κάποιος κάτι παραπάνω για να κατανοήσει την πολιτική πατριδοκαπηλίας ενός λεβαντίνου.