Διορία μέχρι τέλος Αυγούστου δίνει το ΔΝΤ για την ελάφρυνση του χρέους!

Η καθυστέρηση δημιουργίας κυβέρνησης στην Γερμανία, καθυστερεί και την συζήτηση για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους!  Η Γερμανία, είναι κεντρικός «παίκτης» στις διαπραγματεύσεις για το χρέος, καθώς ως η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή Οικονομία, έχει βάλει το μεγαλύτερο μερίδιο των πόρων και θεωρείται ότι χωρίς την έγκριση από την νέα γερμανική κυβέρνηση, δεν θα μπορούσε να προχωρήσει το σχέδιο που έχουν ετοιμάσει οι θεσμοί για την Ελλάδα.

 Από την άλλη πλευρά, το ΔΝΤ, θεωρεί την μείωση του ελληνικού χρέους, ως μείζον θέμα και δύσκολα θα συμφωνούσε στην εκκίνηση του μίνι-μνημονίου με την Ελλάδα και την χρηματοδότηση του προγράμματος, χωρίς να έχει εξασφαλίσει ότι το χρέος έχει γίνει βιώσιμο.

Όπως έχει συμφωνηθεί από τους θεσμούς την 20η Ιουλίου, το ΔΝΤ θα δώσει περιθώριο έως τις 31 Αυγούστου, για να πάρει τις τελικές αποφάσεις του, δηλαδή αφού θα έχουν ολοκληρωθεί όλα τα προαπαιτούμενα και θα έχει τελειώσει το ελληνικό πρόγραμμα!

Η προθεσμία αυτή έχει δοθεί για να υπάρξει αρκετός χρόνο ώστε να υπάρχει έγκριση από όλα τα κοινοβούλια και ειδικά στα «δύσκολα», όπως είναι το Γερμανικό και το Ολλανδικό. Μέσα σε αυτές τις εξελίξεις προστίθενται και οι εκλογές στην Ιταλία, που αν και δεν αναμένεται να υπάρξουν εμπόδια από την μεσογειακή χώρα για την μείωση του χρέους, η ίδια η διαδικασία των εκλογών, μπορεί να σημαίνει επιπλέον καθυστέρηση. Μπορεί οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι να έχουν δηλώσει επανειλημμένως ότι η συζήτηση για το χρέος θα ξεκινήσει μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2018 και μετά την τρίτη αξιολόγηση, αλλά πρόκειται για ένα «γρίφο» που κανείς δεν βιάζεται να λύσει… εκτός από την Ελλάδα.

Σε κάθε περίπτωση, το Ταμείο, όπως αναφέρει και στην τελευταία έκθεση του για τη βιωσιμότητας του χρέους (Debt Sustainability Analysis–DSA), το θεωρεί ως μη βιώσιμο, παρά τις όποιες παρεμβάσεις έχουν γίνει μέχρι τώρα. Παρά την υπεραπόδοση των βραχυπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης που έχουν εφαρμοστεί από τον ESM, η κατάσταση δεν έχει αλλάξει πολύ και η αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη δεν βιάζεται στο θέμα μείωσης του χρέους, ειδικά όσο ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ δηλώνει ότι το χρέος της Ελλάδας είναι βιώσιμο και μπορεί να αποπληρωθεί σε βάθος χρόνου.

Το ΔΝΤ, περιμένει από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και την ελληνική κυβέρνηση να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις τους. Από την μία πλευρά περιμένει τη μείωση του χρέους και από την άλλη την υλοποίηση των προαπαιτούμενων. Συγκεκριμένα επικεντρώνεται σε πολιτικές που θα συμβάλουν στην αποκατάσταση της μεσοπρόθεσμης μακροοικονομικής σταθερότητας και ανάπτυξης και στηρίζει τις προσπάθειες των αρχών να επιστρέψουν στη χρηματοδότηση από τις αγορές σε βιώσιμη βάση.

Με λίγα λόγια, κάτι η καθυστέρηση ανάληψης καθηκόντων κυβέρνησης στην Γερμανία, κάτι οι εθνικές εκλογές στην Ευρώπη, όλα αναμένεται να πάνε την ελάφρυνση του χρέους πιο πίσω, ίσως ακόμα και μετά το τέλος του προγράμματος. Αυτό βέβαια εξυπηρετεί την Ευρώπη, που δεν βιάζεται να μειώσει τις απαιτήσεις της από την Ελλάδα, ούτε οι εθνικές κυβερνήσεις βιάζονται να αντιμετωπίσουν το πολιτικό κόστος στο εσωτερικό, που αναμένεται να προκύψει από μία τέτοια απόφαση.  Όμως αυτή η ολιγωρία, καθυστερεί την «ανάσα» που χρειάζεται η ελληνική Οικονομία.

Η μείωση του βάρους που ρίχνει το χρέος στην ελληνική Οικονομία, με όποια μορφή και αν γίνει αυτή, θα πυροδοτήσει μεγάλες θετικές εξελίξεις. Αρχικά, από μόνη της η μείωση των χρηματοδοτικών αναγκών του κράτους, θα δώσει σημαντικό δημοσιονομικό χώρο στην κυβέρνηση για να μειώσει την υπερφορολόγηση που κρατά την ελληνική αγορά μακριά από τις πραγματικές δυνατότητές της.

Επίσης, τα καλά νέα από την μείωση του χρέους σε βιώσιμα επίπεδα, θα έριχναν σημαντικά τα επιτόκια στις διεθνείς κεφαλαιαγορές, κάτι που όσο πιο γρήγορα έρθει, τόσο ευκολότερα θα σταθεί η Ελλάδα στα πόδια της, χωρίς να χρειάζεται χρηματοδότηση από τους θεσμούς. Τέλος, το μήνυμα που θα λάμβαναν οι επενδυτές, θα ήταν μία ισχυρή πρόσκληση για δραστηριοποίηση στην Ελλάδα. Η προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων είναι κάτι στο οποίο φαίνεται να ποντάρει η κυβέρνηση, καθώς θα συντηρούσε τους φιλόδοξους αναπτυξιακούς στόχους που προβλέπονται στο πρόγραμμα, θα δημιουργούσαν νέες θέσεις εργασίας και θα αποτελούσαν «καύσιμο» για την ανοδική πορεία της ελληνικής Οικονομίας.