Γράφει ο Νίκος Σχοινάς, «Πολίτης»
Το 1974 σύσσωμος ο πολιτικό κόσμος και μαζί τους οι Έλληνες ενώθηκαν υπό την ηγεσία του Κ. Καραμανλή να καταδικάσουν την επταετή στρατιωτική δικτατορία και να συμβάλλουν στην αποκατάσταση της δημοκρατίας. Αποτέλεσμα: στις εθνικές εκλογές της 17.11.1974 ο Κ. Καραμανλής (ΝΔ) έλαβε το 54,37 των ψήφων και ενωμένο πλέον το έθνος έβαλε γερές βάσεις για τη μακροχρόνια εγκαθίδρυση του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Από τότε μέχρι σήμερα η δημοκρατία λειτούργησε άψογα, εναλλάχθηκαν κόμματα και Πρωθυπουργοί στην εξουσία, οι οποίοι κατέλειπαν και θετικό έργο. Η χώρα αναπτύχθηκε και οι πολίτες ευημέρησαν μάλλον επίπλαστα μέχρι το 2009, που εμφανίστηκε η οικονομική κρίση ως αποτέλεσμα κατασπατάλησης των διαθεσίμων χρημάτων, κακής οικονομικής διαχείρισης, μη αξιοποίησης εισαχθέντων ευρωπαϊκών οικονομικών πακέτων, υπέρμετρου οικονομικού δανεισμού (εξωτερικού & εσωτερικού), κ.ά. Κρίση, που απειλεί τη χώρα το 2015 με την πέμπτη χρεοκοπία (1η το 1825/27 επί Ι. Καποδίστρια , 2η το 1843 επί Όθωνα, 3η το 1897 επί Χ. Τρικούπη και 4η το 1932 επί Ε. Βενιζέλου).
Μήπως και σήμερα, όπως το 1974 πρέπει να ενωθούν και τα πολιτικά κόμματα (οι πολίτες είναι ενωμένοι) και δυνατοί να διεκδικήσουν σωτηρία από τους ευρωπαίους εταίρους, ώστε να βγει η χώρα από το αδιέξοδο της επαπειλούμενης χρεοκοπίας; Ενωμένη η Ελλάδα γίνεται διεκδικητική, αποτελεσματική και δημιουργική. Ας ενωθούν όλοι σήμερα το 2015 (αρχή μπορεί να γίνει με το συμβούλιο αρχηγών υπό τον ΠτΔ) και ας στηρίξουν τον νεοεκλεγέντα Πρωθυπουργό Α. Τσίπρα με το χαρακτηρισθέν μεταρρυθμιστικό – αναπτυξιακό οικονομικό πρόγραμμα του, διαφορετικό από το ήδη εφαρμοσθέν υφεσιακό, το οποίο και απέτυχε οικτρά.
Από το 2010 ο Γ. Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ) και ο Α. Σαμαράς (ΝΔ) με τον Ε. Βενιζέλο (ΠΑΣΟΚ) μέχρι τις εκλογές της 25.1.2015 αποδέχθηκαν και εφήρμοσαν τα υπαγορευθέντα από την τρόικα υφεσιακά προγράμματα (μνημόνια), τα οποία εξαθλίωσαν το λαό και τελικά απέτυχαν. Οι ψηφοφόροι τους καταψήφισαν μέχρι εξαφανίσεως τους από τη πολιτική σκηνή. Ο, τι απέμεινε απ΄ αυτά τα κόμμα (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) συνεχίζουν να υποδεικνύουν στη μόλις τριών μηνών κυβέρνηση Τσίπρα (ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) να συνεχίσουν το ήδη καταδικασμένο και αποτυχημένο πρόγραμμα τους. Το νεοπαγές κόμμα (ΠΟΤΑΜΙ) μάλλον ετερόφωτο, παλινδρομεί. Το ΚΚΕ εμφανίζεται ευκαιριακά «βασιλικότερο του βασιλέως». Έτσι σε αγαστή συνεργασία με την πλειοψηφία των δημοσιογραφικών γραφίδων και των ραδιοτηλεοπτικών μέσων επιδίδονται σε καταστροφική έως εμετική αντιπολίτευση, αφού:
- Δεν ενώνονται με την κυβέρνηση στη κοινή εθνική προσπάθεια.
- Αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση με κινδυνολογίες, της χρεώνουν την ενδεχόμενη αποτυχία (ξεχνούν τη δική τους υποταγή) και με όρους προσωπικής δικαίωσης.
- Ψάχνουν ή κατασκευάζουν δήθεν ατασθαλίες (Κατρούγκαλος, Βαρουφάκης, Πανούσης).
- Στη Βουλή επιτίθενται στην πρόεδρο Ζ. Κωσταντοπούλου, επειδή προσπαθεί να βάλει τάξη στο «ναό» της Δημοκρατίας.
- Οι δημοσιογράφοι επιλέγουν πρωτίστως τις αναρίθμητες αντικρουόμενες, προσβλητικές, χαιρέκακες δηλώσεις των ξένων αξιωματούχων και ΜΜΕ, ενώ στο τέλος και με «ψηλά γράμματα» δίνουν την επίσημη κυβερνητική δήλωση (δηλαδή, «τη δική τους αλήθεια» και όχι την αλήθεια κατά τον Umberto Eco).
- Περιέργως (αντιπολίτευση και δημοσιογράφοι) συντάσσονται με την Γερμανική ηγεσία, η οποία επηρεάζει και τα λοιπά κράτη μέλη της ΕΕ και Ευρωζώνης (δορυφόροι της) εναντίος της Ελλάδος, για να διαφυλάξει την ηγεμονία της στην Ευρώπη. Φοβάται το ενδεχόμενο επιτυχίας του «αριστερού» Τσίπρα, που θα συμπαρασύρει τα κράτη του νότου (Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Πορτογαλία, Μάλτα και Κύπρο) σε «ανταρσία».
Όμως εκτός από την παραπάνω στάση αντιπολίτευσης και δημοσιογράφων έναντι της Κυβέρνησης και ο Πρωθυπουργός με το επιτελείο του έχουν ευθύνες καθό χρόνο διαπραγματεύονται σκληρά, χωρίς κατανόηση και αλληλεγγύη, επειδή:
- Το δημοσιονομικό, οικονομικό και αναπτυξιακό πρόγραμμα καταρτίστηκε από τη Κυβέρνηση και ενοχλεί την πατρωνία των δανειστών.
- Νομοθετική απραγία (δύο Ν/Σ και δύο ΠΝΠ, είναι πολύ λίγο). Ακατανόητη η ανάπτυξη νομοθετικών πρωτοβουλιών και την εξεταστική για την οικονομική κρίση να καθυστερεί!
- Αντικρουόμενες δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών (εκλογές και δημοψήφισμα)
- Βιαστικές και επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες Υπουργών, χωρίς αυτά τα σχετικά Ν/Σ να κατατίθενται στη Βουλή.
- Δηλώσεις στελεχών που βιάζονται να υποκαταστήσουν τον Πρωθυπουργό (Γλέζος: βαφτίζουμε το κρέας/ψάρι και Καμμένος: για υδρογονάνθρακες 70/30; και τζιχαντιστές).
- Άνοιγμα νέων μετώπων που ερεθίζουν χρήσιμες συμμαχίες (Ν/Σ για αποφυλάκιση τρομοκράτη), ενώ μπορούσε να περάσει π.χ τον Οκτώβριο.
- Ελλιπής ενημέρωση για τα στάδια της διαπραγμάτευσης με αποτέλεσμα να κορυφώνονται η αγωνία και ο φόβος τόσο στους πολίτες (μισθωτούς, συνταξιούχους, μικροκαταθέτες) όσο και στην αγορά και το εμπόριο.
- Η δικαιολογημένη προσήλωση Πρωθυπουργού και οικονομικού επιτελείο στο διαπραγματευτικό πρόβλημα (χρηματοδότηση – ρευστότητα) και οι αλληλοδιάδοχες δηλώσεις, εξαφανίζουν την κυβερνητική στρατηγική στα πλείστα άλλα θάματα που περιμένουν τη λύση τους.
Στα πολλά προβλήματα προστέθηκε ανεξέλεγκτο πλέον και το μεταναστευτικό.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψηφίστηκε από το λαό για να θέσει ανυποχώρητα «κόκκινες γραμμές» στις διαπραγματεύσεις για την προστασία των Ελλήνων και την ανακούφιση της πραγματικής οικονομίας. Ευχή όλων να πετύχει!
Το 2010, ατυχώς, δεν ψηφίστηκε να αναλάβει την διακυβέρνηση και την οικονομική διαχείριση η κυβέρνηση Τσίπρα (ΣΥΡΙΖΑ) πριν προλάβουν οι Παπανδρέου, Σαμαράς και Βενιζέλος να υπογράψουν μνημόνια με τα οποία αλυσόδεσαν την Ελλάδα και να δυσκολεύονται σε υπερθετικό βαθμό η σημερινή και οι μελλοντικές Κυβερνήσεις να εφαρμόσουν το όποιο αναπτυξιακό πρόγραμμα.
