Καταδίκη του Ντρέυφους……

Ίσως για να δώσουν τέλος στην αγωνία τόσων εγχώριων θαυμαστών του, αλλά και διεθνών παραγόντων, οι ανώτατοι δικαστές, του Αρείου Πάγου, αποφάσισαν την επικύρωση της καταδίκης του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ, καθιστώντας την αμετάκλητη.

 Πρόκειται για την καταδίκη 2 ετών, με τριετή αναστολή, που είχε επιβάλει το Τριμελές Εφετείο Αθηνών, για «παράβαση καθήκοντος». Δεν ξέρουμε αν κάποιοι, μετά και από αυτή την εξέλιξη, θα επιμείνουν ότι πρόκειται για τον «Έλληνα Ντρέυφους» του 21^ου αιώνα, κάνοντας σύγκριση με το γαλλικό νομικό σύστημα, στα τέλη του 19^ου αιώνα. Ίσως θα αναμείνουν την απόφαση του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου και επί της νέας αίτησης, για αναίρεση του απαλλακτικού βουλεύματος, του Συμβουλίου Εφετών Αθήνας, σε σχέση με την πιο βαριά-και ως προς την ποινική αξιολόγηση-κατηγορία, για την τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος του 2009. Είναι αλήθεια, πως η, αμετάκλητη πλέον, καταδίκη του… Ντρέυφους, αφορά ήσσονος σημασίας, πλημμεληματικού χαρακτήρα, υπόθεση, που συνδέεται με την έλλειψη συλλογικής λειτουργίας της ΕΛΣΤΑΤ.  Το ενδιαφέρον, ωστόσο, έγκειται στο ότι η καταδίκη αφορά στην «παράλειψη» του τότε προέδρου, να ενημερώσει τα υπόλοιπα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, για τα τελικά στοιχεία του ελλείμματος, που διαβιβάστηκαν στη ΓΙΟΥΡΟΣΤΑΤ, το Νοέμβριο του 2010! Σαν τον… δολοφόνο που γυρνά στον τόπο του εγκλήματος, τον πρώην πρόεδρο
«κυνηγά» η ιστορία του ελλείμματος, σαν «Ερινύα». Από τη στιγμή δε που η καταδίκη, γι` αυτήν ακριβώς την «παράλειψη», κατέστη αμετάκλητη, εγείρονται μερικά ερωτήματα, που χρήζουν απάντησης, έστω από τους πρόθυμους και αυτόκλητους υποστηρικτές, του πρώην προέδρου. Γιατί, άραγε, ο αξιότιμος κος. Γεωργίου, «παρέλειψε» να ενημερώσει τα υπόλοιπα  μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, παραβιάζοντας μάλιστα τον ιδρυτικό νόμο, για τη λειτουργία της συγκεκριμένης Υπηρεσίας; Δεν τους είχε εμπιστοσύνη ή γιατί υπήρχαν διαφορετικές γνώμες, από μέλη του Συμβουλίου που θεωρούσαν ότι τα στοιχεία που τους είχαν τεθεί υπόψη, για το έλλειμμα του 2009 έπρεπε να αναθεωρηθούν προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω, όπως έπραξε ο πρόεδρος; Η τελική απόφανση της Ελληνικής Δικαιοσύνης, μήπως επιβάλλει, αν μη τι άλλο, να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στις καταγγελίες, δύο τουλάχιστον εκ των μελών, εκείνου του Διοικητικού Συμβουλίου;  Μήπως δε, γι` αυτό ακριβώς πρέπει και η «κυρίως υπόθεση», να φτάσει ως το ακροατήριο; Διότι αυτό προσπαθούν να ματαιώσουν κάποιοι. Τι φοβούνται άραγε;

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ