Του Βαγγέλη Καρανικόλα
Ενδιαφέρουσα η συζήτηση που άνοιξε για το Ξενία, με αφορμή την καταγγελία του Στάθη Λουκόπουλου. Τα τελευταία χρόνια, βέβαια, έχετε κατά νου ότι είναι σε εξέλιξη στην πόλη μια ανάλογη, η οποία ακουμπά κατά κύριο λόγο στις παρεμβάσεις που έχουν γίνει στο χώρο, με βασικό προβληματισμό το εάν συνάδουν με αυτό που κληρονομήσαμε. Προφανώς εδώ δε μιλάμε για την προσπάθεια να κλείσει το κτίριο, που έχει γίνει από την παρούσα δημοτική αρχή, η οποία καλώς έγινε, αλλά για εκείνες τις συμπληρωματικές παρεμβάσεις πέριξ του δομημένου χώρου, οι οποίες σε άλλους αρέσουν, σε άλλους πάλι όχι.
Και εδώ τίθεται το ερώτημα: Είναι θέμα γούστου το πώς παρεμβαίνεις σε έναν τέτοιο περιβάλλον, ή θα πρέπει να έχεις πίσω σου, σε κάθε απόφαση, και μία επιστημονική τεκμηρίωση, η οποία θα φιλτράρει το σύνολο των στοιχείων, και θα εξάγει τα συμπεράσματά της; Φαντάζομαι το δεύτερο θα πρέπει να ισχύει, όμως στα πηγαδάκια που έχουν στηθεί, κυρίως των επαγγελματιών του χώρου, δε φαίνεται να επικρατεί και τόσο θετικό κλίμα για κάποια σημεία στα οποία βάλαμε χέρι. Εστιάστε για παράδειγμα στο φωτισμό που μπήκε στα δυτικά του χώρου, και παράλληλα στο ποταμάκι, με τους μπλε, πράσινους και μοβ χρωματισμούς. Πόσο συνάδει άραγε με το Ξενία ως φιλοσοφία;
Μιας και μιλάμε για επαγγελματίες του χώρου, για ανθρώπους δηλαδή που έχουν άποψη για τέτοιου είδους θέματα, για ρίξτε μια ματιά στην παρακάτω παράγραφο:
«Άλλο χαρακτηριστικό του κτηρίου που παρουσιάζεται ιδιαίτερα σημαντικό είναι ο υπαίθριος χώρος που το περιβάλλει. Το ζήτημα της σχέσης κτηρίου και φύσης που διαπραγματεύεται το δίκτυο Ξενία μετασχηματίζεται σε ερώτημα σχέσης κτηρίου και φύσης εντός του αστικού ιστού στο ξενοδοχείο της Ναυπάκτου. Την απάντηση δίνει ένας αστικός κήπος, ο οποίος μεσολαβεί ανάμεσα στο κτήριο και την πόλη αλλά και το κτήριο και τη θάλασσα. Αυτή η αδόμητη παρένθεση εντός του αστικού ιστού και του παραλιακού μετώπου παρουσιάζεται εξέχουσας σημασίας σε μια σύγχρονη πόλη και αποτελεί όχι απλά τον καμβά πάνω στον οποίο ακουμπά το κτήριο αλλά ένα ενιαίο σύνολο με αυτό, αφού το προσδιορίζει και ταυτόχρονα προσδιορίζεται μέσω αυτού».
Πρόκειται για απόσπασμα από την αρχιτεκτονική ανάλυση του Ξενία της Ναυπάκτου, που είχαν κάνει τον Απρίλιο του 2009 η Μυριάνθη Μουσά, ΜΑ Ε.Μ.Π. Αρχιτέκτων Μηχανικός, και ο Νίκος Τσίμας, ΜΑ Ε.Μ.Π. Αρχιτέκτων Μηχανικός. Έχοντας αναλύσει το Δίκτυο Ξενία στην Ελλάδα, και μετά από ενέργειες τότε της Κίνησης Πολιτών, οι δύο παραπάνω είχαν ασχοληθεί με το δικό μας, στην προσπάθειας της τότε δημοτικής παράταξης, αν θυμάμαι καλά, να διασωθεί από παρεμβάσεις που θα αλλοίωναν το χαρακτήρα του.
Μάλιστα οι δύο Αρχιτέκτονες έγραφαν στην έκθεση που είχαν κάνει και τα παρακάτω:
«Τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει μια σημαντική προσπάθεια διάσωσης και αναβίωσης του Δικτύου Ξενία με πρωτοβουλία του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων και την στήριξη πολιτών του τόπου. Με πρωτοβουλία μιας κίνησης πολιτών, αυτής της πόλης της Ναυπάκτου, πραγματοποιείται και η σημερινή συζήτηση με θέμα το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον αυτού του ιδιαίτερου κτηρίου».
Κλείνοντας και αφού έχουμε κατά νου όλα τα παραπάνω, τίθεται, μιας και μιλάμε για το παρκινγκ της βόρειας πλευράς, στη βάση της ανάλυσης είχε τότε γίνει, ένα ακόμα ερώτημα: Αποτελεί παρέμβαση που έχει σχέση με το χώρο και τη φιλοσοφίας του ή εκμεταλλευόμενοι, εμείς ως πόλη, το χώρο που μας δόθηκε, είπαμε να λύσουμε και μέρος του προβλήματος της στάθμευσης, αδιαφορώντας ενδεχομένως για την μερική αλλοίωση των χαρακτηριστικών του Ξενία;
ΥΓ: Τα όσα ανέφεραν οι δύο Αρχιτέκτονες τότε, θυμάμαι πως δεν είχαν γίνει δεκτά από το σύνολο της πόλης, από εκείνους τουλάχιστον που ασχολούνται με όσα συμβαίνουν γύρω τους. Κάποιοι είχαν μιλήσει για «κουλτουριάρηδες που πάντα έχουν κάτι να πουν», ή για «εκείνους που θέλουν να βάλουν εμπόδιο για μία ακόμα φορά στην αξιοποίηση του χώρου» (ήταν κοντά ο διαγωνισμός του Θ. Παπαθανάση). Στο ίδιο τσουβάλι μάλιστα των παραπάνω αναφορών έμπαιναν και οι δύο επιστήμονες, αλλά και η Κίνηση Πολιτών που είχε αναλάβει την πρωτοβουλία. Αλήθεια σήμερα, αν υπήρχε η Κίνηση Πολιτών, τί θα έλεγε για κάποια από τα παραπάνω;
