Οι «υπεύθυνοι» τραπεζίτες

Υπήρξαν τόσο ανεύθυνοι οι δανειολήπτες, όπως υποστηρίζουν κάποιοι «δαρβινιστές» (βλέπε και χθεσινό μας φύλλο) , ώστε να πρέπει, δίκαια, να πληρώσουν  το τίμημα;

 Ας αφήσουμε ασχολίαστο, το ότι η συγκεκριμένη τοποθέτηση παραβλέπει την τεράστια αφαίμαξη εισοδημάτων, στη συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας, άρα και των δανειοληπτών. Προκαλεί, όμως, εντύπωση, πως δε γίνεται η παραμικρή νύξη, για το ρόλο των τραπεζών. Άραγε, υπάρχουν μόνο «ανεύθυνοι» δανειολήπτες, άρα, κατ` αντιδιαστολή, «υπεύθυνοι» τραπεζίτες; Να υπενθυμίσουμε, κατ` αρχήν, ότι κάποιοι «υπεύθυνοι» τραπεζίτες, προκάλεσαν, στις μακρινές Ηνωμένες Πολιτείες, την κατάρρευση ενός μεγάλου «ιδρύματος», της Lehman Brothers, απ` όπου ξεκίνησε το κακό. Ως προς τα καθ` ημάς, να θυμίσουμε, σε κάποιους που παριστάνουν και τους παντογνώστες, ότι στελέχη διοικήσεων, τραπεζικών ιδρυμάτων, τελούν υπό κατηγορία, για πράξεις κακουργηματικού χαρακτήρα, για τα δάνεια που αφειδώς παρείχαν, σε κόμματα και μεγάλες επιχειρήσεις, κυρίως μέσων ενημέρωσης, αλλά όχι μόνο. Ήταν άκρως αποκαλυπτικά, για να δούμε ποιοι υπήρξαν,  στην πράξη, ανεύθυνοι, τα όσα κατατέθηκαν στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής,  όπου ομολογήθηκε πως δίνονταν δάνεια «με αέρα», δηλαδή χωρίς καμία εμπράγματη εγγύηση. Αλήθεια, αυτού του είδους ο δανεισμός, που υπέκρυπτε και σχέσεις διαπλοκής, δεν επιβάρυνε τους ισολογισμούς των τραπεζών; Δε συνέβαλε στη διόγκωση του προβλήματος, αφού, εξ όσων γνωρίζουμε, πολλά από τα εν λόγω δάνεια, δεν εξυπηρετούνται καν;

 Αλλά και για τα «κανονικά» δάνεια, δε γνωρίζουν, όσοι σήμερα εμφανίζονται ως αυτόκλητοι συνήγοροι των τραπεζών ή κάποιων διοικούντων,  τι συνέβαινε τον «καιρό της αφθονίας»; Τις επίμονες οχλήσεις, από τράπεζες, για παροχή μέχρι και «διακοποδανείων», χωρίς κανέναν έλεγχο και εγγύηση; Στην καλύτερη εκδοχή, είχαμε μια σχέση «αμοιβαίας συνενοχής», μεταξύ δανειστή-τράπεζας και δανειολήπτη-πολίτη, που δε δικαιολογεί τη μονομερή επίρριψη ευθυνών, πολύ περισσότερο ηθικολογικά κηρύγματα. Πολλώ μάλλον που οι τράπεζες, ενισχύθηκαν επανειλημμένα, μέσω των ανακεφαλαιοποιήσεων, με χρήματα ημών των φορολογουμένων. Ας μη μας διαφεύγει ότι και η σχετική οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ορίζει την πρωταρχική ευθύνη των διοικήσεων  και των μετόχων των τραπεζών, όπως συμβαίνει σε κάθε Ανώνυμη Εταιρεία, για τυχόν προβλήματα στην κεφαλαιακή τους επάρκεια. Τι υπονοούν όσοι, στον εγχώριο διάλογο, εμφανίζονται «βασιλικότεροι του βασιλέως», Μήπως θα εφεύρουν και τον «ανεύθυνο καταθέτη», που θα έπρεπε να γνωρίζει και να αποτρέψει τον αλόγιστο δανεισμό; Η πιστεύουν ότι οι τράπεζες εξαιρούνται του δημοκρατικού ελέγχου;

ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ