«Δι’ ασήμαντον αφορμήν»
Αποστασιοποιημένος χρονικά από το λυπηρό και συγχρόνως καταδικαστέο συμβάν, που έλαβε χώρα στις 22.08.2016, στις Φυτείες Ξηρομέρου, θα ήθελα να εκφράσω και δημόσια την άποψή μου ως Έλληνας πολίτης, ως Ξηρομερίτης και ως Φυτειώτης.
Η αποτρόπαια πράξη της επίθεσης πέντε ατόμων, με επικεφαλής βουλευτή του κόμματος «Χρυσή Αυγή» – δήθεν «εκπρόσωπο» του ελληνικού λαού, σε βάρος ανύποπτων πολιτών, με ρόπαλα, γκλομπς, σιδηρογροθιές και άλλα εν δυνάμει φονικά αντικείμενα, φέρνει στη μνήμη μας γεγονότα πολλών δεκαετιών πριν, γεγονότα που ανάγονται σε εμφυλιακές και μετεμφυλιακές εποχές, τις οποίες ζοφερές εποχές, θεωρούσαμε ότι. εν έτει 2016, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και ότι η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της, συνεπώς και η κοινωνία του Ξηρομέρου, τις έχουν αφήσει πίσω τους.
Δυστυχώς όμως κάποιοι -ευτυχώς ελάχιστοι- επιμένουν να μας θυμίζουν ότι το «αυγό του φιδιού» επωάζεται και ανά πάσα στιγμή μπορεί και να δαγκώσει. Επιτέλους, ήρθε η ώρα όλοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, Πολίτες και Πολιτεία, Αυτοδιοίκηση και λοιποί μαζικοί φορείς, Κρατικές Υπηρεσίες, Αστυνομία και Δικαιοσύνη, καθώς η σιωπή και η ανοχή πλέον σημαίνει συνενοχή.
Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών, φίλων, μελών και ψηφοφόρων των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου, πρέπει να καταδικάσουν αυτά τα γεγονότα και να απομονώσουν αυτές τις ενέργειες, τις απόψεις, τις ιδέες και κυρίως τα πρόσωπα και τα πολιτικά κόμματα, φορείς τέτοιων ιδεών, τακτικών και ενεργειών.
Πάντα θα υπάρχει η «ασήμαντος αφορμή» για αυτούς που έχουν στο DNA τους τη βία και την εγκληματικότητα, και εάν δεν υπάρξει, θα δημιουργούν αυτήν τη αφορμή, γιατί δυστυχώς υπάρχει η αίτια, και αυτή είναι η φασιστική και ναζιστική ιδεολογία του «φιδιού» Χρυσή Αυγή.
Ο δημοκρατικός λαός της Αιτωλοακαρνανίας και του Ξηρομέρου, που εδώ και δεκαετίες έχουμε αποδείξει, ότι, ασχέτως των πολιτικών κομματικών επιλογών μας, και των εύλογων διαφωνιών μας, συστατικό στοιχείο άλλωστε της δημοκρατίας, μπορούμε να συνεννοούμαστε, να συνυπάρχουμε, να συμπορευόμαστε, αλλά και να επαγρυπνούμε για να διαφυλάξουμε, ως κόρη οφθαλμού, την ακεραιότητα της δημοκρατίας μας, η οποία δεν είναι αυτονόητη, καθώς το «αυγό του φιδιού» παραμονεύει πάντα για να την καταλύσει.
Επιτέλους, ας φωνάξουμε σε όλους τους τόνους «Φτάνει πια. Ως εδώ», καθώς είναι εν τέλει ευθύνη όλων μας να προστατέψουμε με κάθε μέσο την ομαλή και ειρηνική κοινωνική, πολιτιστική και πολιτική πορεία της χώρας.
