Προς λωτοφάγους

Δεν είναι μόνο ότι πολλά από τα επιχειρήματα που επιστρατεύουν, οι διάφοροι  «πρόθυμοι» του αντιπολιτευτικού μετώπου, δοκιμάζουν και αυτή τη λογική μας, όπως επιχειρήσαμε να καταδείξουμε χθες.

Προκαλεί εντύπωση ότι πολλοί από τους ανωτέρω «προθύμους», εμφανίζουν επιλεκτική μνήμη ή έχουν την εντύπωση πως απευθύνονται σε λωτοφάγους. Ξαφνιάστηκαν, επί παραδείγματι, από την αναφορά του πρωθυπουργού σε «μαύρο μέτωπο», στο οποίο ενέταξε, πέραν κομματικών σχημάτων στο χώρο της αντιπολίτευσης και μερίδα των μέσων ενημέρωσης. Για πρώτη φορά, λέει, ακούστηκαν τέτοιοι χαρακτηρισμοί και πρώτη φορά, επίσης, μέσα ενημέρωσης και ιδιοκτησία αυτών, τίθενται στο στόχαστρο μιας πολιτικής κριτικής και μάλιστα σε αυτό το τόσο υψηλό επίπεδο. Δε ξέρουμε αν σε λίγο θ` ανακαλύψουν και την… κινητή τηλεφωνία, αλλά να τους θυμίσουμε ότι πρωθυπουργός ήταν ο Κώστας Καραμανλής, όταν, από μια γνωστή λαϊκή ταβέρνα, έκανε λόγο για «νταβατζήδες», αναφερόμενος , συλλήβδην, στα συστημικά, γνωστά για τις διαπλεκόμενες σχέσεις τους, μέσα ενημέρωσης, προαναγγέλλοντας τη νομοθετική παρέμβαση, που ακολούθησε λίγο αργότερα. Η άδοξη κατάληξη εκείνης της πρωτοβουλίας, αποτελεί μιας άλλης τάξεως ζήτημα, από την οποία, επίσης, θα ήταν δυνατό να αντληθούν εξαιρετικά χρήσιμα συμπεράσματα.

 Αν πάμε λίγο πιο πίσω, χρονικά, θα δούμε έναν άλλο εν ενεργεία πρωθυπουργό, επίσης από το χώρο της συντηρητικής παράταξης, τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, να προχωρά σε ανάλογες καταγγελίες, συνδέοντας, μέσα ενημέρωσης και εκπροσώπους του επιχειρηματικού κόσμου, με την πρόωρη πτώση της κυβέρνησης του. Είναι ο συγκεκριμένος , που, εν ενεργεία πρωθυπουργός ων, είχε αποκαλέσει «χαμαιτυπείο», μεταξύ πολλών άλλων χαρακτηρισμών, συγκεκριμένο δημοσιογραφικό συγκρότημα, με τεράστια και ευδόκιμη ιστορική διαδρομή. Αν δεν αρκούν αυτά, μήπως να θυμηθούν κάποιοι, πως προέκυψε η συγκεκριμένη διάταξη (άρθρο 14 παρ. 9), που προστέθηκε στο Σύνταγμα, κατά την αναθεώρηση του 2001, με καθολική συμφωνία των πολιτικών δυνάμεων, από την οποία προήλθε ο προαναφερθείς νόμος της κυβέρνησης Καραμανλή, που έμεινε στην ιστορία ως ο νόμος για τον «βασικό μέτοχο»; Ας ανατρέξουν στα πρακτικά των σχετικών κοινοβουλευτικών συζητήσεων, αλλά και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής, για να διαπιστώσουν ότι πρόκειται για μια παλιά, πονεμένη ιστορία.

 Η μήπως να πάμε ακόμη πιο πίσω, στο «βρόμικο 89» και να θυμηθούμε τον ενεργό ρόλο, ακόμη και μερίδας του λεγόμενου «δημοκρατικού τύπου», στην εξύφανση της γνωστής σκευωρίας, σε βάρος του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου…

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ