Προσευχόμενοι για παράταση της ζωής μας ή της ζωής των άλλων προσώπων δεν παρακαλούμε για την άσκοπη συνέχιση της βιολογικής υπάρξεως, κατά την οποία θα είμαστε ανίκανοι για καλύτερη ανάβαση.
Προσευχόμαστε για ευλογημένη αύξηση των ημερών μας επί της γης, έως ότου όλη η ύπαρξή μας γεμίσει με πνευματική δύναμη, φως συνέσεως, για να προσλάβουμε νέες γνώσεις για τον άνω κόσμο. Αναλογιζόμαστε στην καρδιά μας τη μετάβαση στον Θείο κόσμο σαν να πρόκειται για το προσωπικό μας Πάσχα ̇ για να πραγματοποιηθεί αυτό στην πιο ευνοϊκή στιγμή, με αγάπη και ειρήνη ̇ με την ειρήνη εκείνη, που ο Κύριος έδωσε στους μαθητές Του πριν την έξοδο Του (βλ. Ιω. 14, 27).
Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ
«Μη αναγάγης με εν ημίσει ημερών μου» (Ψαλμ. 101,25).
