.Του Γιάννη Ράπτη
Οι Γερμανοί είχαν από εξαμήνου αποχωρήσει από την Ελλάδα, η ΕΑΜοκρατία είχε αποκάμει και οι Εγγλέζοι είχαν αναλάβει την ανασυγκρότηση της διοίκησης και όχι μόνο. Ένα μικρών διαστάσεων εγγλέζικο πλοίο εξουδετερωτικό ναρκών, συνέχιζε την αποστολή του στο στενό του Ρίου- Αντιρρίου και τον Πατραϊκό κόλπο, μαζεύοντας τις ποντισμένες από του Γερμανούς ή κομμένες απ τα αγκύριά τους νάρκες.
Ήταν απόγευμα όταν αναχώρησε ο «Ατρόμητος» νηολογίου Ναυπάκτου για το τελευταίο δρομολόγιο εκείνης της ημέρας, από την Πάτρα προς τη Ναύπακτο, με καπετάνιο τον Οδυσσέα Τραγούδα και μηχανικό τον Βασίλη Μπάκο. Στρίβοντας από τον φάρο του λιμανιού της Πάτρας, ερχόταν αποκαμωμένο το εγγλέζικο για να περάσει τη νύχτα του στο απάγκιο του λιμανιού, έτσι η σύγκρουση παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Οδυσσέα να τους αποφύγει, ήταν αναπόφευκτη. Πλαγιομετωπικά εμβολίστηκε το ξύλινο καΐκι και το ρήγμα που δημιουργήθηκε ήταν αρκετό για να προκαλέσει την εισροή του νερού και έναρξη βυθίσεως.
Όλοι οι επιβαίνοντες βρέθηκαν στο νερό. Οι εγγλέζοι άρχισαν να πετούν κουλούρες και σχοινιά στους ναυαγούς. Ο ταμειακός υπάλληλος Γ. Παπαντωνίου που γύριζε με το άρρωστο νήπιό του από πατρινό γιατρό, πρόφτασε και το πέταξε επιτυχώς στα χέρια ενός εγγλέζου, για να μην βραχεί. Ο απόστρατος αξιωματικός της χωροφυλακής Ζαρμακούπης, που ήταν παγκοίνως γνωστό ότι έβαφε υπερβολικά τα μαλλιά και το μουστάκι του με στουπέτσι και καρύδια, δημιούργησε γύρω μια μαύρη κηλίδα και μουτζουρωμένος όπως έβγαλε το κεφάλι του από το νερό ένας εγγλέζος πήδησε στο νερό να τον βοηθήσει, γιατί πίστεψε ότι είχε τραυματιστεί στο κεφάλι!
Ο καθηγητής του γυμνασίου Νίκος Γαλάνης πριν να αφήσει το νερό να τον αγκαλιάσει, φόρεσε με μεγάλη επισημότητα την καινούργια του ρεπούμπλικα που μόλις είχε παραλάβει από πατρινό πιλοποιείο και αιματηρές οικονομίες, θεώρησε ότι βουλιάζοντας αργά το σώμα του στο νερό το καπέλο θα έμενε άβρεχτο, όπως και έγινε! Στις κυρίες Κοτίνη και Ροντήρη είχαν προσφέρει ιπποτικά οι άντρες ναυαγοί από ένα παλαμάρι απ αυτά που είχαν ρίξει οι εγγλέζοι και σιγά- σιγά τις «ρυμούλκησαν» στο εγγλέζικο.
Όλοι οι υπόλοιποι επιβαίνοντες του καϊκιού βγήκαν σώοι κολυμπώντας μέχρι τον φάρο του λιμανιού, όπου και τους περισυνέλλεξαν πατρινοί ψαράδες.
Τελικά ο «Ατρόμητος» επισκευάστηκε και ο Τραγούδας επέγραψε στο «κάσαρο», μνήμης ένεκεν, «το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον».
Από αφήγηση Μπάμπη Κοτίνη
