Ανιψιός προς θείο

Αυτό κι αν είναι υπέρβαση. Ο Κώστας Μπακογιάννης που, εδώ και καιρό, χαράζει τη δική του, πολιτική ατζέντα, με «αιρετικές» για το χώρο του, τοποθετήσεις, αλλά και επίμονη έμφαση στο κλίμα συναίνεσης. Η ευχή, ωστόσο, που εξέφρασε, σε συνέντευξη του σε περιοδικό, «κάποια μέρα ο γιος μου, να μπορέσει να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με τον εγγονό του Κουφοντίνα», συνιστά μια τεράστιας κλίμακας υπέρβαση, για έναν πολιτικό, που κινείται-και δεν το έχει κρύψει ποτέ-στο χώρο της Κεντροδεξιάς. Η ειλικρινής, εξομολογητική παραδοχή, ότι ο ίδιος, με τα οδυνηρά βιώματα, δε μπορεί, σε προσωπικό επίπεδο, να κάνει αυτή την υπέρβαση, ξεπερνώντας τα αρνητικά του συναισθήματα, δεν αναιρεί διόλου, την τόλμη του, αν αναλογιστούμε ότι αναφέρεται στους δολοφόνους του πατέρα του. Σίγουρα δε, κινείται στον αντίποδα του θείου-και προέδρου της ΝΔ, που επιμένει σ’ ένα διχαστικό, ψυχροπολεμικό λόγο. Ακούει η Πειραιώς;