Α. Χαρίτσης: Ξεκινά μια νέα εποχή ειρήνης και συνανάπτυξης στα Βαλκάνια

Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι μια «στρατηγική νίκη» απέναντι στις δυνάμεις του εθνικισμού και στις δύο πλευρές των συνόρων.

Αυτό επισήμανε ο υπουργός Εσωτερικών, Αλέξης Χαρίτσης, στη διάρκεια ομιλίας του σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ Πεντέλης και τόνισε πως ξεκινά μια νέα εποχή ειρήνης και συνανάπτυξης στα Βαλκάνια, με την Ελλάδα πρωταγωνίστρια.

Αναφερόμενος στις πολιτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης που τάχθηκαν κατά της Συμφωνίας, σημείωσε ότι δεν την ήθελαν, γιατί από τη μια αποτελεί ιστορική – διπλωματική και αξιακή – νίκη της Αριστεράς (και αυτή τη νίκη την έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ) και από την άλλη τους αφαιρεί έναν πολύ σημαντικό για αυτούς, λόγο ύπαρξης.

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης τεσσάρων χρόνων από την πρώτη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Χαρίτσης είπε ότι η αποτίμηση του κυβερνητικού έργου είναι πολύ θετική, παρά τις πρωτόγνωρες δυσκολίες.

«Παρά τα λάθη και τις παραλείψεις μας, ας αναλογιστούμε πού θα βρίσκονταν τα πράγματα στη χώρα μας σήμερα, αν δεν υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ. Η σύγκριση με άλλες χώρες που δεν υπήρχε παρόμοια αριστερή εναλλακτική, είναι αποκαλυπτική. Το κενό το καλύπτει η εθνικιστική, μισαλλόδοξη άκρα Δεξιά», παρατήρησε. Ο υπουργός Εσωτερικών αναφέρθηκε στην άνοδο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και τόνισε πως οι μετανάστες και οι πρόσφυγες δεν είναι αιτία αλλά το πρόσχημα, ο βολικός και εύκολος εχθρός, ο αποδιοπομπαίος τράγος.

Αναλύοντας το φαινόμενο της ανόδου της Ακροδεξιάς στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς, ο υπουργός Εσωτερικών επισήμανε ως βασικές αιτίες,
– τη διεθνή οικονομική κρίση και τη συστηματική διάλυση του μεταπολεμικού κοινωνικού συμβολαίου από τον νεοφιλελευθερισμό,
– την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, που εκτός από οικονομική διασύνδεση είναι και μια διαδικασία βίαιης πολιτιστικής ομογενοποίησης,
– την προσχώρηση των βασικών πολιτικών δυνάμεων στον νεοφιλελευθερισμό, που σημαίνει πως ό,τι και αν ψηφίσουν οι πολίτες, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο: η λιτότητα, η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, οι ιδιωτικοποιήσεις. Οδηγούνται έτσι, στην απάθεια, την αντιπολιτική και σε επικίνδυνες για τη δημοκρατία, λογικές του τύπου «όλοι ίδιοι είναι»,
– την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και την απουσία εναλλακτικής από την Αριστερά, μετά την προσχώρηση της Σοσιαλδημοκρατίας στον νεοφιλελευθερισμό και τη διάλυση των ιστορικών κομμουνιστικών κομμάτων. Εξαίρεση εδώ αποτελεί η Ελλάδα.