Ευρώπη με 9 μέλη και χωρίς Ελλάδα, βλέπει ο Ζισκάρ ντ’ Εσταίν!

“Η Ευρώπη πρέπει να κάνει μία «επανεκκίνηση»”

Ευρώπη για λίγους και χωρίς την Ελλάδα, βλέπει ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, σε συνέντευξή του στο ιταλικό περιοδικό L’ Espresso!  Σύμφωνα με τον έμπειρο πολιτικό, η Ευρώπη πρέπει να κάνει μία «επανεκκίνηση» με μια μικρότερη πιο συμπαγή ομάδα, (σ.σ. χωρίς τις προβληματικές χώρες).

Η ενωμένη Ευρώπη θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτελεσματικά αν περιοριζόταν στις έξι χώρες που την δημιούργησαν, συν την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Αυστρία, αναφέρει για να προσθέσει σχετικά με την Ελλάδα, ότι «έχει μια ζωτική πολιτιστική σημασία για την Ευρώπη (…) Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για Ευρώπη χωρίς την Ιταλία και την Ελλάδα. Αλλά η τελευταία αυτή χώρα έχει τεράστια προβλήματα χρέους, που περιπλέκονται από τις μικρές διαστάσεις της οικονομίας της».

Ο ίδιος, εστιάζει το πρόβλημα στο ότι  «επετράπη στην Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία να αυξήσουν υπερβολικά το χρέος τους, επειδή τα επιτόκια ήταν πάρα πολύ χαμηλά».  Όμως, όπως εκτιμά «τώρα που οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αυξήσουν τα επιτόκια, θα πρέπει να το κάνει το ίδιο και η Ευρώπη, και οι χώρες με το μεγαλύτερο χρέος θα υποστούν τις μεγαλύτερες συνέπειες».

Σχετικά με το μέλλον της ζώνης του Ευρώ, ο Γάλλος πολιτικός θεωρεί ότι η Γαλλία, μαζί με την Γερμανία, θα πρέπει να αναλάβουν μια νέα, κοινή πρωτοβουλία, μετά τις γαλλικές προεδρικές εκλογές. Εξηγεί, δε, στο ιταλικό περιοδικό ότι η ιδέα του ονομάζεται «Ευρώπη» για να την ξεχωρίσει από την «Ευρωπαϊκή Ένωση».  Μία συμφωνία ανάμεσα στις έξι χώρες του ιδρυτικού πυρήνα της Ένωσης (Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο) και στην Πορτογαλία, την Ισπανία και την Αυστρία. Αυτή η νέα συμφωνία θα περιλαμβάνει ότι αυτές οι χώρες θα ενοποιήσουν το οικονομικό τους σύστημα, από τον προϋπολογισμό, τους φόρους ακόμα και  το δημόσιο χρέος τους. Από την άλλη, θεωρεί ότι θα πρέπει να διατηρήσουν αυτόνομες πολιτικές στον πολιτισμό, όμως, στην παιδεία, στην υγεία.

Σε σχέση, τέλος, με την διαδικασία οικοδόμησης της νέας «Ευρώπης» που προτείνει, να εξηγεί ότι  «η αρχή θα γίνει με την εναρμόνιση των φόρων επί του εισοδήματος, της εργασίας και των περιουσιακών στοιχείων. Θα χρειασθούν δέκα χρόνια αλλά η διαδικασία μπορεί να ξεκινήσει πολύ γρήγορα. Μόνον στην συνέχεια θα μπορέσει να γίνει πράξη η κοινή ανάληψη του χρέους. Το σημερινό ευρώ δεν λειτουργεί διότι από την μία οι έλληνες, και από την άλλη οι ιταλοί, απειλούνται από το χρέος. Με την αμοιβαιοποίηση του χρέους, αυτό το θέμα θα σταματήσει να τίθεται. Σε μια τρίτη φάση θα τεθεί σε ισχύ ένα σύστημα χρηματοοικονομικής αλληλεγγύης για τις ασθενέστερες χώρες της ζώνης του Ευρώ, τις οποίες θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε τις “δις Ευρώπης”, όπως είναι η Ελλάδα».

Ένα από τα προβλήματα που βλέπει στην μέχρι τώρα αύξηση των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήταν ότι «οι διαπραγματεύσεις με τις πρώην κομμουνιστικές χώρες δεν έγιναν με τον πρέποντα τρόπο, διότι δεν τονίσθηκε ότι η Ευρώπη αποτελεί και ένα πολιτικό σχέδιο. Επιτρέψαμε να επιδιώξουν και να πετύχουν μόνον πολιτικά οφέλη».