Κυβερνήσεις της κρίσης

Κυβερνήσεις της κρίσης

Όσοι προσποιούνται τους έκπληκτους, από τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα, μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων, μάλλον δεν έχουν καταλάβει -ή προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν- τις σεισμικές μεταβολές που έχουν συντελεστεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα, ως καταλυτική συνέπεια της μεγάλης οικονομικής κρίσης.

Το μόνο, ίσως, που διαφοροποιεί τα πράγματα, σε σχέση με τη συμπεριφορά του υπουργού Εθνικής Άμυνας, δεν είναι τόσο τα «απόνερα» της «συμφωνίας των Πρεσπών», όσο το γεγονός -που είναι πια αποδεκτό από όλους- πως μετά την 21η Αυγούστου η χώρα πραγματοποιεί μια ακόμη κρίσιμη «στροφή», επιστρέφοντας αυτή τη μορφή σε αυτό που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε «κανονικότητα», αλλά με τις «παρακαταθήκες» των «τεκτονικών» αλλαγών, που επέφερε η κρίση.

Τίποτα πια δε θα είναι το ίδιο, σε αυτή τη νέα, ελπιδοφόρα φάση, στην οποία έχει εισέλθει η χώρα. Ένα απ` αυτά τα καινούργια δεδομένα, είναι οι διαφορετικού τύπου κυβερνήσεις που, με βάση τους υπάρχοντες συσχετισμούς, θα προέρχονται από τη σύμπραξη περισσότερων του ενός κομμάτων.

Αν μάλιστα δεν αλλάξει κάτι ως προς το εκλογικό σύστημα και οι μεθεπόμενες εκλογές διεξαχθούν με την απλή αναλογική, που θέσπισε η σημερινή κυβέρνηση, τότε η κατάσταση αυτή θα τείνει να παγιωθεί. Πριν από τη μοιραία ημέρα του Απριλίου 2010, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου (το υπενθυμίζουμε γιατί κάποιοι δείχνουν επιλεκτική μνήμη ή έχουν πάθει μερική αμνησία) ανακοίνωσε, από το γραφικό Καστελόριζο, την υπαγωγή της χώρας στη Μνημονιακή Επιτροπεία, η «κανονικότητα» της χώρας κινούνταν στον «αστερισμό» αυτοδύναμων κυβερνήσεων, με ισχυρή κατά κανόνα κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Μοναδική εξαίρεση, σ` αυτό τον 25ετή Μεταπολιτευτικό κύκλο, αποτέλεσε η περίοδος Ιουνίου 1989-Απριλίου 1990, με τις κυβερνήσεις συνεργασίας Τζαννετάκη και Ζολώτα, στις οποίες αναφερθήκαμε αναλυτικά, σε προηγούμενα κείμενα μας.

Υπάρχει βέβαια και η «Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας», υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, που σχηματίστηκε μεταξύ 23ης και 24ης Ιουλίου 1974, με την οποία ξεκίνησε ο περίφημος «κύκλος της Μεταπολίτευσης», αλλά επρόκειτο για μια ιδιόμορφη συνθήκη, με μοναδικά χαρακτηριστικά που, επιπλέον, σφραγιζόταν από την καταλυτική παρουσία του επικεφαλής της, που είχε έρθει ως «παράκλητος» από το Παρίσι.

Όπως, μάλιστα, υπογραμμίσαμε, κατά κανόνα οι πλειοψηφίες που αναδεικνύονταν, ήταν ισχυρές και απόρροια άνετης επικράτησης του πλειοψηφούντος κόμματος. Πράγματι, μετά τη δημοψηφισματικού χαρακτήρα αναμέτρηση της 17ης Νοεμβρίου 1974, από τις εκλογές του Νοεμβρίου 1977 και εντεύθεν, όταν και διαμορφώθηκε η νέα διάρθρωση της πολιτικής ζωής και η νέα διάταξη των πολιτικών δυνάμεων, με τον κυρίαρχο δικομματικό πόλο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, όλες οι μετέπειτα εκλογικές αναμετρήσεις είχαν κριθεί πριν καν μπούμε στην επίσημη προεκλογική περίοδο, με το νικητή να έχει ξεχωρίσει από νωρίς. Μοναδική εξαίρεση αποτέλεσαν οι εκλογές της 9ης Απριλίου 2000, που εξελίχθηκαν, όντως, σε θρίλερ.

Η τελευταία αναμέτρηση, με αυτά τα χαρακτηριστικά, ήταν αυτή της 5ης Οκτωβρίου 2009, με τη σαρωτική νίκη του ΠΑΣΟΚ, υπό τον Γιώργο Παπανδρέου, με κυρίαρχο σύνθημα, που έμελλε να εξελιχθεί σε εφιάλτη για τον δημιουργό του, το «λεφτά υπάρχουν».

Εκείνη τη στιγμή δεν προσέχτηκε, καθώς ούτε η έκταση της οικονομικής κρίσης είχε γίνει αντιληπτή-παρά τις δραματικές, πλην καθυστερημένες, προειδοποιήσεις του απερχόμενου πρωθυπουργού-όπως έδειξε και το αποτέλεσμα, η βαθύτερη ανάλυση, παραμέτρων του εκλογικού αποτελέσματος αποτελούσαν προμηνύματα για το «σεισμό» που θα ακολουθούσε, αλλά ελάχιστοι τα αντιλαμβάνονταν.

Πηγή: https://www.kontranews.gr/PARAPOLITIKA/344800-Kyberneseis-tes-krises ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...