Κυριάκος, Φώφη, κοινός αγώνας

Της Ελένης Τσερεζόλε

Fake news (όπως το χθεσινό με τις δήθεν δηλώσεις του Υπουργού Οικονομικών), κατασκευασμένες ειδήσεις, επίκληση της Βενεζουέλας, προσπάθειες αντιπερισπασμού, θεατρικές κινήσεις, «στρατός» λογαριασμών στα σόσιαλ μίντια, συντονισμένες επιθέσεις, στοχοποίηση προσώπων, ανακύκλωση δήθεν ειδήσεων από το εξωτερικό (στην πραγματικότητα σχολίων που έχουν ελληνική προέλευση κατά Μοσχάτο μεριά), ύβρεις, υπονοούμενα. Όλα στην υπηρεσία του στόχου του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Φώφης Γεννηματά: να φύγει επιτέλους η «χειρότερη κυβέρνηση» της μεταπολίτευσης, της ελληνικής ιστορίας, της Ευρώπης, του κόσμου, της υφηλίου, του σύμπαντος, ενδεχομένως. Και όσο ο ευσεβής τους πόθος δεν γίνεται πραγματικότητα, τόσο περισσότερο επενδύουν σε κάθε, υβριστικό μέσο κατά της κυβέρνησης.

Καμία πολιτική συζήτηση, κανένας σοβαρός διάλογος ανταλλαγής επιχειρημάτων (και όχι κραυγών και αναθεμάτων) σχετικά με την πορεία της χώρας σήμερα που από τον περασμένο Αύγουστο έχει γυρίσει σελίδα, κλείνοντας το κεφάλαιο της επιτροπείας. Καμία παρέμβαση ουσίας από τα δύο κόμματα της Αντιπολίτευσης, εκείνα που συγκυβέρνησαν την τριετία 2012 – 2015 – μία μόνο εμμονή. Η απόρριψη του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, η απόρριψη του ΣΥΡΙΖΑ, η απόρριψη, της Αριστεράς. Και του προοδευτικού, δημοκρατικού πόλου. Μιας εξέλιξης, που διόλου τυχαία, προκαλεί την ίδια… αλλεργία, και στη ΝΔ και στο ΚΙΝΑΛ… Μια αλλεργία που μεταφράζεται σε κοινή στρατηγική, κοινές τοποθετήσεις π.χ. ομιλητών στα πολιτικά πάνελ, που στρέφονται όλοι κατά των εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ – ενίοτε και με την ίδια φρασεολογία. Είτε πρόκειται για την προστασία της πρώτης κατοικίας από την κυβέρνηση είτε για τον κατώτατο μισθό…

Και καλά, για τη ΝΔ, του Άδωνι Γεωργιάδη, του Μάκη Βορίδη και λοιπών, τα πράγματα είναι απλά: επιστροφή στις ρίζες του εμφυλιοπολεμικού συστήματος της δεκαετίας του 1950. Το πρόβλημα το έχει περισσότερο το ΚΙΝΑΛ, γιατί η Φώφη Γεννηματά επιμένει να πείσει τους πολίτες (που όμως δεν πείθονται) ότι ναι μεν ανήκει στην ευρωπαϊκή σοσιαλιστική οικογένεια αλλά παράλληλα δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της, και απορρίπτει τον… λαϊκισμό του… κακού ΣΥΡΙΖΑ, που, κατά τη γνώμη της ίδιας δεν είναι επαρκώς προοδευτικό και δημοκρατικό κόμμα. Εξ ου και το «όχι» τόσο της Γεννηματά όσο και του Γ. Παπανδρέου στην εκδήλωση της ευρωπαϊκής σοσιαλιστικής ομάδας στην Αθήνα στις αρχές Μαρτίου, με κεντρικό ομιλητή τον πρόεδρό της, Ούντο Μπούλμαν.

Κανονικά η κα Γεννηματά θα έπρεπε να εξηγήσει στον κ. Μπούλμαν ότι ούτε και αυτός θα έπρεπε να δεχθεί να μετέχει σε μια εκδήλωση που «μολύνει» η παρουσία ΣΥΡΙΖαίων όπως του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, του αντιπροέδρου της Ευρωβουλής, Δημήτρη Παπαδημούλη. Θα ζοριζόταν βέβαια λίγο. Ή και αρκετά, για να εξηγήσει τα παράδοξα της στάσης ενός κινήματος που ευαγγελίζεται μεν τον σοσιαλισμό, αλληθωρίζει δε προς τη συντήρηση…