Μακεδονία: Η Κιβωτός της Ρωμηοσύνης


Ἡ Ιερά Μητρόπολή μας, Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, ἀφιερώνει τό Ἡμερολόγιό της 2019 στήν «Μακεδονία μας».

Στήν ἔκδοση αὐτή ὑπάρχει καί ἡ δική μου συμβολή, μέ τό κείμενο «Μακεδονία: Ἡ κιβωτός τῆς Ρωμηοσύνης», τό ὁποῖο δημοσιεύω ἀφιερωμένο ἐξαιρετικά

Ἡ Μακεδονία εἶναι ἕνας εὐλογημένος τόπος μέ πολύτιμη ἱστορία, πού τήν ἔχουν σημαδεύσει μεγάλες προσωπικότητες καί θεόπτες Ἅγιοι.

Λίκνο της ἡ Μακεδονική πεδιάδα μέ τίς Αἰγές καί τήν Πέλλα, ἀλλά ἀδιαμφισβήτητη πρωτεύουσά της στούς μετέπειτα αἰῶνες ἡ μεγαλούπολη τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας καί συμπρωτεύουσα τοῦ Νέου Ἑλληνικοῦ Κράτους, ἡ Θεσσαλονίκη, πού ὑπῆρξε ἀνέκαθεν πόλη ἑλληνική, οὐδέποτε κατακτηθεῖσα ἀπό ἄλλα Ἔθνη, πλήν τῆς περιόδου τῆς Τουρκοκρατίας.

Εἶναι γνωστά τά θαύματα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, πού διέλυε μἐ θαύματα ἀναίμακτα τά στρατεύματα τῶν Σλαύων καί ἄλλων πού τήν ἐπιβουλεύονταν.

Ὅπως εἶναι γνωστόν ὅτι μέ τήν ἐκδίωξη τῶν Τούρκων ὁ ἅγιος Δημήτριος εὐδόκησε καί τήν παρέδωσε στά ἑλληνικά στρατεύματα τήν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς του.

Ἀδιαμφισβήτητος Γενάρχης τῆς Μακεδονίας εἶναι ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, γιά τόν ὁποῖον γίνεται λόγος καί στήν Παλαιά Διαθήκη, συνεσκιασμένως στήν προφητεία τοῦ Προφήτη Δανιήλ πού ἐξήγησε τό ὄνειρο τοῦ βασιλιά Ναβουχοδονόσορα, ὀνομαστικῶς δέ στό βιβλίο Α’ Μακκαβαίων:

«Καί ἔγινε μετά πού κατανίκησε ὁ Ἀλέξανδρος ὁ γυιός τοῦ Φιλίππου, ὁ Μακεδόνας, ὁ ὁποῖος ἦρθε ἀπό τήν γῆ Χεττειείμ, καί κατανίκησε τόν Δαρεῖο, τόν βασιλέα τῶν Περσῶν καί τῶν Μήδων, καί βασίλευσε ἀντί αὐτοῦ πρότερος στήν Ἑλλάδα…».

Ὁ Μ. Ἀλέξανδρος, θαυμαστής τῶν Ἐπῶν τοῦ Ὁμήρου καί μαθητής τοῦ Ἀριστοτέλη, ἀνύψωσε τόν ἑλληνισμό στήν οἰκουμενική του διάσταση.

Ὁ μεγάλος Ἀλεξανδρινός ποιητής, ὁ Κωνσταντῖνος Καβάφης, ἀπόγονος αὐτοῦ τοῦ οἰκουμενικοῦ Ἑλληνισμοῦ, στό ποίημά του «πλήν Λακεδαιμονίων», ἀναφέρεται στήν ἀφιέρωση 300 ἀσπίδων ἀπό τά λάφυρα τοῦ Γρανικοῦ ἀπό τόν Μέγα Ἀλέξανδρο στήν Ἀθήνα, καί σχολιάζει τήν μικρότητα τῶν κατά τά ἄλλα ἐνδόξων Σπαρτιατῶν –πού λαμβάνουν στό ποίημά του μεταφορική ἔννοια– νά μήν συμμετάσχουν στήν ἐκστρατεία τῶν Ἑλλήνων κατά τῶν Περσῶν ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ Μακεδόνα Στρατηλάτη:

«Μποροῦμε κάλλιστα νά φαντασθοῦμε
πώς θ’ ἀδιαφόρησαν παντάπασι στήν Σπάρτη
γιά τήν ἐπιγραφήν αὐτή. «Πλήν Λακεδαιμονίων»,
μά φυσικά.

Δέν ἦσαν οἱ Σπαρτιάται γιά νά τούς ὁδηγοῦν καί γιά νά τούς προστάζουν σάν πολυτίμους ὑπηρέτας.

Ἄλλωστε μιά πανελλήνια ἐκστρατεία χωρίς Σπαρτιάτη βασιλέα γι’ ἀρχηγό δέν θά τούς φαίνονταν πολλῆς περιωπῆς.

Ἄ, βεβαιότατα «πλήν Λακεδαιμονίων». Εἶναι κι αὐτή μιά στάσις. Νοιώθεται. Ἔτσι, πλήν Λακεδαιμονίων στόν Γρανικό• καί στήν Ἰσσό μετά• καί στήν τελειωτική τήν μάχη, ὅπου ἐσαρώθη ὁ φοβερός στρατός πού στ’ Ἄρβηλα συγκέντρωσαν οἱ Πέρσαι: πού ἀπ’ τ’ Ἄρβηλα ξεκίνησε γιά νίκην, κ’ ἐσαρώθη.

Κι ἀπ’ τήν θαυμάσια πανελλήνιαν ἐκστρατεία, τήν νικηφόρα, τήν περίλαμπρη, τήν περιλάλητη, τήν δοξασμένη ὡς ἄλλη δέν δοξάσθηκε καμιά, τήν ἀπαράμιλλη: βγήκαμ’ ἐμεῖς• ἑλληνικός καινούριος κόσμος, μέγας.

Ἐμεῖς• οἱ Ἀλεξανδρεῖς, οἱ Ἀντιοχεῖς, οἱ Σελευκεῖς, κ’ οἱ πολυάριθμοι ἐπίλοιποι Ἕλληνες Aἰγύπτου καί Συρίας, κ’ οἱ ἐν Μηδίᾳ, κ’ οἱ ἐν Περσίδι, κι ὅσοι ἄλλοι.

Μέ τές ἐκτεταμένες ἐπικράτειες, μέ τήν ποικίλη δράσι τῶν στοχαστικῶν προσαρμογῶν. Καί τήν Κοινήν Ἑλληνική Λαλιά ὡς μέσα στήν Βακτριανή τήν πήγαμεν, ὡς τούς Ἰνδούς. Γιά Λακεδαιμονίους νά μιλοῦμε τώρα!».

Τό πέρασμα τῶν Μακεδόνων τοῦ Ἀλεξάνδρου διέδωσε τήν ἑλληνική γλώσσα σέ ὅλη τήν γνωστή τότε Οἰκουμένη: «Καί τήν Κοινήν Ἑλληνική Λαλιά, ὡς μέσα στήν Βακτριανή τήν πήγαμεν, ὡς τούς Ἰνδούς».

Μέ τόν τρόπο αὐτό, στρώθηκε ὁ δρόμος τοῦ Εὐαγγελίου μέ τήν πλούσια ἑλληνική γλώσσα, πού ἀπετέλεσε κατά κάποιον τρόπο ἕνα δῶρο τῆς Οἰκουμένης στόν Χριστιανισμό, ἀφοῦ δέν ὑπῆρχε καλύτερη καί πιό ἀνεπτυγμένη γλώσσα γιά νά ὑπηρετήση τόν Λόγο Χριστό.

Ἀπό τήν Μακεδονία πέρασε γιά πρώτη φορά τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου στήν Εὐρώπη, διά τοῦ ὁράματος τοῦ Παύλου καί τῆς παράκλησης τοῦ Μακεδόνα νά περάση στήν Μακεδονία καί νά τούς βοηθήση.

Φίλιπποι, Θεσσαλονίκη, Βέροια εὐλογήθηκαν ἀπό τόν Μεγάλο Ἀπόστολο. Εὐλογήθηκαν ἀπό τήν παρουσία του, ἀπό τόν λόγο του, ἀπό τίς ἐπιστολές πού τούς ἀπέστειλε (Θεσσαλονικεῖς, Φιλιππησίους) καί ἀποτελοῦν μνημεῖο αἰώνιας κληρονομιᾶς, μέρος τῆς Καινῆς Διαθήκης, πηγή σοφίας, γνώσεως, θεραπείας.

Ἔκτοτε, ἡ εὔφορη πνευματική γῆ τῆς Μακεδονίας –προετοιμασμένη ἀπό τήν ἀναζήτηση τοῦ ἑλληνικοῦ κόσμου, σπαρμένη μέ τόν σπόρο τοῦ Εὐαγγελίου, ποτισμένη μέ τούς ἱδρῶτες τῶν ἀποστόλων καί τῶν ὁσίων καί τά αἵματα τῶν μαρτύρων– βλάστησε ἀμέτρητους καρπούς τοῦ σπόρου τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, τούς Οἰκουμενικούς Ἁγίους: Λυδία ἡ Φιλιππησία, οἱ ἀμέτρητοι μάρτυρες μέ προεξάρχοντα τόν μεγαλόμαρτυρα Δημήτριο τόν Μυροβλήτη, τήν Βάσσα τήν Ἐδεσσαία καί τά τρία τέκνα της, Θεόγνιο, Ἀγάπιο καί Πιστό, οἱ ἰσαπόστολοι Κύριλλος καί Μεθόδιος, ἅγιος Συμεών ὁ Θεσσαλονίκης, ὁ μέγας ἡσυχαστής καί στύλος τῆς Ὀρθοδοξίας κατά τήν Τουρκοκρατία καί μέχρι σήμερα Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Νικόλαος Καβάσιλας, Δαμασκηνός ὁ Στουδίτης, ὅσιος Δαβίδ ὁ ἐν Θεσσαλονίκῃ, ὅσιος Διονύσιος ὁ ἐν Ὀλύμπω, ὅσιος Ἀντώνιος ὁ Νέος Ἀσκητής, οἱ ἀμέτρητοι Νεομάρτυρες, Χρυσῆ Ἀλμωπίας, Νικήτας ὁ ἐν Σέρραις, οἱ ἅγιοι Φιλοκαλικοί, σύγχρονοι Ἅγιοι καί Γεροντάδες, στρατός θεόλεκτος, στρατιά ἁγιότητος.

Ἐκεῖ, τήν γῆ τῆς Μακεδονίας ἐπέλεξε ἡ Θεοτόκος νά φυτεύση τό Περιβόλι της, τό Ἅγιον Ὄρος, πού μέχρι σήμερα λάμπει καί φωτίζει τήν Οἰκουμένη, μέ τούς χιλιάδες μοναχούς καί ἀσκητές καί ἐρημίτες καί τίς πατερικές μορφές, παλαιές καί σύγχρονες, καί τήν ἀμετάβλητη θεολογική, νηπτική, ἀσκητική, λατρευτική παράδοση.

Πόλεις ἀφιερωμένες σέ Ἁγίους, Ναοί κοσμήματα τῆς Οἰκουμένης, ἀμέτρητες ἱστορικές Μονές, θαυματουργά προσκυνήματα, χαριτωμένα σκηνώματα Ἁγίων, ἁγιάσματα, τόποι μαρτυρίου, ἀσκηταριά, σέ κάθε πόλη καί γωνιά τῆς Μακεδονίας.

Ἐδῶ, στήν εὔφορη γῆ της φιλοξενοῦνται οἱ πρόσφυγες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τοῦ Πόντου, τῆς Καππαδοκίας, μέ τά ἱερά τους καί τήν ἁγιοτόκο παράδοσή τους.
Στήν Θεσσαλονίκη λειτουργεῖ μία ἀπό τίς ἐξέχουσες Θεολογικές Σχολές τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἡ Μακεδονία εἶναι ἕνας τόπος ἑλληνικός, μέ τήν οἰκουμενική ἔννοια τοῦ ἑλληνισμοῦ, πού δέχθηκε τόν σπόρο τοῦ Εὐαγγελίου ὡς διψασμένη γῆ, καί καρποφόρησε Πατέρες, Θεολόγους, Ὁσίους, μέ τίμημα τό αἷμα τοῦ μαρτυρίου, ἔμεινε πιστή στήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση, διατήρησε καί κτήρια-μνημεῖα τοῦ Χριστιανικοῦ παρελθόντος της καί τά γραπτά-μνημεῖα τῆς ἱστορίας καί τῆς θεολογίας της, καί τίς ζῶσες-εἰκόνες ἀνθρώπους πιστούς φορεῖς τῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως μέχρι σήμερα.

Ἀμύνθηκε στήν ἀλλοτρίωση, ἀφομοίωσε ἀλλογενεῖς καί ἀλλοθρήσκους, φιλοξένησε κατατρεγμένους, ἀναδείχθηκε ἰσάξια τῆς ἱστορίας της.

Στήν Μακεδονία γράφησαν οἱ τελευταῖες ἔνδοξες σελίδες τῆς ἱστορίας μας, μέ τόν Μακεδονικό Ἀγώνα καί τούς Βαλκανικούς Πολέμους, κατά τούς ὁποίους ἡ ἱστορία ὑποκλίθηκε στήν Μακεδονία καί τῆς χάρισε τήν ἐλευθερία της τήν ἡμέρα τοῦ Μεγαλόμαρτυρα καί Προστάτη τῆς Θεσσαλονίκης Δημητρίου. Καί ὅπως προαναφέρθηκε, ὁ Ἅγιος εὐδόκησε νά παραδώση στόν ἑλληνικό στρατό τήν πόλη, μετά τήν ἐκδίωξη τῶν Τούρκων.

Ἡ Μακεδονία μας ἀποτελεῖ μιά ζωντανή κιβωτό τῆς Ὀρθοδοξίας, μιά πολιτεία μνημεῖο τοῦ ἑλληνορθοδόξου πολιτισμοῦ, ἕνα θαῦμα τῆς ἱστορίας.

Ἡ Μακεδονία, ὡς τόπος, ὡς ἱστορία, ὡς ὄνομα, εἶναι ἱερή καί δέν τίθεται οὔτε κατά διάνοια σέ διαπραγμάτευση.

Ἀρκεῖ οἱ κάτοικοι καί οἱ ἄρχοντές της νά ἔχουν συναίσθηση τοῦ βάρους τοῦ ὀνόματός της.

Ἐμεῖς, τήν σεβόμαστε, ὑποκλινόμαστε στό μεγαλεῖο της, ἀναγνωρίζουμε τήν ἀξία της, πονᾶμε γιά ὅσους τήν λοιδωροῦν, καί προσπαθοῦμε νά φανοῦμε ἀντάξιοι τῆς ἱερότητάς της.

-Ο αρχιμανδρίτης Καλλίνικος Γεωργάτος είναι πρωτοσύγκελος  της ιεράς μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου

[contact-form][contact-field label=”Όνομα” type=”name” required=”true” /][contact-field label=”Email” type=”email” required=”true” /][contact-field label=”Ιστοσελίδα” type=”url” /][contact-field label=”Μήνυμα” type=”textarea” /][/contact-form]



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...