Νέος δικομματισμός

Πέρασε απαρατήρητη, με όλο αυτό το θόρυβο, από την εμφανή προσπάθεια εκμετάλλευσης, από τους «πελάτες» της δημοσκόπησης, η βασική συμπερασματική παρατήρηση, του επικεφαλής της εταιρίας.

Βασιζόμενος στα στοιχεία, ως προς τη δύναμη των κομμάτων, που προκύπτουν από την αναγωγή στα έγκυρα ψηφοδέλτια, ο έμπειρος Στράτος Φαναράς παρατηρεί ότι καταγράφεται η μεγαλύτερη, αθροιστικά, ποσοστιαία δύναμη του δικομματισμού, ως άθροισμα των δύο πρώτων κομμάτων (ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ), που, υπερβαίνοντας το 65%, μας παραπέμπει στις «παλιές καλές εποχές» του παλιού δικομματισμού, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Εάν, πράγματι, επιβεβαιωθεί αυτή η εκτίμηση, ανεξάρτητα από την κατανομή της εκλογικής δύναμης, μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, τότε ίσως πρέπει να αναθεωρήσουν όλοι, τις βεβαιότητες, για την πορεία, από δω και πέρα, των πραγμάτων και για τις επιλογές των πολιτών, ως προς τον επιθυμητό, από τους πολίτες, τρόπο διακυβέρνησης. Αυτά, όμως, αφορούν μελλοντικές προγνώσεις. Έχει όμως μια σημασία, να θυμηθούμε πως διαμορφώθηκε το προηγούμενο δικομματικό σύστημα, μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας και πως, από τις πολύ μεγάλες ελπίδες και προσδοκίες, φτάσαμε στον εφιάλτη της μνημονιακής εποπτείας, που σήμανε και το τέλος του παλιού δικομματισμού. Να υπενθυμίσουμε, κατ` αρχήν, ότι η μεγαλύτερη, αθροιστικά, «τιμή» του δικομματισμού, στην παλιά της μορφή, σημειώθηκε στις εκλογές του 2000, όταν το άθροισμα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, πλησίασε το θηριώδες 90%! Ήταν και η μοναδική εκλογική αναμέτρηση, μέχρι και την εκδήλωση της κρίσης, που εξελίχθηκε σε θρίλερ, με τον τελικό νικητή, το ΠΑΣΟΚ υπό τον Κώστα Σημίτη, να αναδεικνύεται «στο πάρα πέντε» και αφού οι αρχικές εκτιμήσεις, τόσο από τις «δημοσκοπήσεις εξόδου», τα πιο γνωστά ως exit polls, όσο και από την αρχική ροή πραγματικών αποτελεσμάτων, διαφαινόταν προβάδισμα της κεντροδεξιάς παράταξης, υπό τον Κώστα Καραμανλή. Το αμφίρροπο της αναμέτρησης, καταδεικνύεται και από την τελική διαφορά μεταξύ των δύο κομμάτων, ήταν της τάξης του 1%. Υπήρξε, μάλιστα, αμφισβήτηση, που κατέστη δυνατή και λόγω της οριακής διαφοράς, της εγκυρότητας της ψήφου, ορισμένων χιλιάδων πολιτών, κυρίως ποντιακής καταγωγής, με προέλευση από την παλιά Σοβιετική Ένωση, καθώς υπήρξαν καταγγελίες για παράτυπη απόδοση της υπηκοότητας και του συνακόλουθου εκλογικού δικαιώματος. Οι σχετικές καταγγελίες, μάλιστα, προκάλεσαν και μια παράπλευρη απώλεια, για τη ΝΔ, καθώς ο, μέχρι τότε, βουλευτής της, Γιώργος Καρατζαφέρης, διεγράφη από τον Κώστα Καραμανλή, επειδή σε συνέντευξη του είχε κατηγορήσει την ηγεσία του κόμματος του, ότι συνειδητά δεν ανέδειξε το ζήτημα της καταγγελλόμενης «νοθείας», επειδή δεν επιθυμούσε, σ` εκείνη τη φάση, να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, ενώ ταυτόχρονα,  καταφέρθηκε  με ανοίκειους χαρακτηρισμούς, εναντίον του τότε εκπροσώπου τύπου του κόμματος, Άρη Σπηλιωτόπουλου. Μετά τη διαγραφή του, ο κος. Καρατζαφέρης ίδρυσε δικό του κόμμα, τον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό (ΛΑΟΣ), με το οποίο, αφού έκανε μια αξιοσημείωτη εκλογική επίδοση, στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2002, κατάφερε να εξασφαλίσει την είσοδο του στη Βουλή, το 2007, αλλά και στις επόμενες, κομβικές εκλογές του 2009. Η επιλογή, ωστόσο, της συμμετοχής στην κυβέρνηση υπό τον τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμο, το φθινόπωρο του 2011, μαζί με τη ΝΔ και το τότε ΠΑΣΟΚ, στάθηκε μοιραία, αφού, έκτοτε, το κόμμα ακολουθεί φθίνουσα πορεία, ενώ οι προσπάθειες του ίδιου του αρχηγού του, για επανάκαμψη στη «μητρική αγκαλιά» δεν είχαν ανταπόκριση.