Νέο πολιτικό τοπίο

Δεν υπάρχει αμφιβολία, με βάση και όσα εκτέθηκαν, ότι η Μεταπολίτευση της 24ης Ιουλίου 1974, όπως πολιτογραφήθηκε η πορεία μετάβασης από τη χούντα των Συνταγματαρχών, στην Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, που απολαμβάνουμε ως τις μέρες μας, αποτέλεσε μια τομή, σε σχέση με το προ της 21ης Απριλίου 1967 παρελθόν.

Χωρίς αμφιβολία είχαμε ένα ριζικά καινούργιο, πολιτικό τοπίο, το οποίο αντανακλάστηκε και στις ουσιώδεις αλλαγές συμπεριφοράς, των ίδιων των πρωταγωνιστών, σε σχέση με την αντίστοιχη εικόνα τους, πριν τον Απρίλιο του 1967.

Αναφερόμενοι δε ειδικά στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, που αναμφίβολα ήταν εκείνος που καθόρισε, σε πρώτη τουλάχιστον φάση, τους όρους της νέας εποχής, σημειώνουμε ιδιαίτερα, πέρα από τις υψηλού συμβολισμού αποφάσεις, όπως η νομιμοποίηση του ΚΚΕ, ως ένδειξη μιας νέας πραγματικότητας, τις  άριστες προσωπικές σχέσεις του ιστορικού ηγέτης της Δεξιάς ή, στην εκσυγχρονισμένη μεταπολιτευτική της εκδοχή, της Κεντροδεξιάς, με τους αντίστοιχους ιστορικούς ηγέτες της κομμουνιστογενούς Αριστεράς, Χαρίλαο Φλωράκη και Λεωνίδα Κύρκο.

Οι σχετικές εικόνες, από κοινωνικές εκδηλώσεις ή την καθιερωθείσα δεξίωση για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας, συνοδευόμενες από εκατέρωθεν φιλοφρονήσεις και δηλώσεις έκφρασης αμοιβαίου σεβασμού, ήταν πρωτόγνωρες, αν αναλογισθεί κανείς το εμφυλιοπολεμικό κλίμα της προδικτατορικής περιόδου, όπου, παρά την εγνωσμένη μετριοπάθεια του και την προσήλωση του ίδιου του κόμματος του στις αρχές και το πλαίσιο της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ο πρόεδρος της ΕΔΑ μπαρμπα-Γιάννης Πασαλίδης, είχε ντε φάκτο εξαιρεθεί από τις ακροάσεις του Ανώτατου Άρχοντα, ούτε φυσικά είχε προσκληθεί στις διαδοχικές συνεδριάσεις του, τότε, Συμβουλίου του Στέμματος, το φθινόπωρο του 1965, μετά το βασιλικό πραξικόπημα, παρ` ότι ήταν θεσμικά επιβεβλημένη η συμμετοχή της ΕΔΑ, ως ενός κοινοβουλευτικού κόμματος, που συμμετείχε σε όλες τις κοινοβουλευτικές Συνόδους, από το 1950 που ιδρύθηκε, μέχρι την παρέμβαση των συνταγματαρχών.

 Αυτή τη νέα αντίληψη που εκφράστηκε και από θεσμικές πρωτοβουλίες, πέραν της νομιμοποίησης του ΚΚΕ, όπως η επίλυση του Πολιτειακού με την έκπτωση της Δυναστείας, την επιψήφιση του νέου Συντάγματος του 1975, αλλά και την τιμωρία των πρωταιτίων του πραξικοπήματος, επιχειρήθηκε να προσλάβει και ευρύτερα πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά, μέσω της ΝΔ, που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ίδρυσε, στις 4 Οκτωβρίου 1974.

Την πρόθεση του αυτή κατέστησε σαφή, από την πρώτη στιγμή, στη δήλωση με την οποία ανακοίνωνε την ίδρυση της ΝΔ. Επειδή δε, με αφορμή και την 44η επέτειο από την ίδρυση της συντηρητικής παράταξης, τις παρακαταθήκες αυτές του ιδρυτή, επικαλέστηκε και ο νυν πρόεδρος του κόμματος, έχει σημασία να θυμηθούμε και να αναπαραγάγουμε κάποιες παραγράφους, από εκείνη την, από κάθε άποψη, ιστορική ομιλία.

Διαπίστωνε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής: «Αν δεν λειτούργησε ομαλά η δημοκρατία στην Ελλάδα, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έλειψαν ή δεν μπόρεσαν να δημιουργηθούν οι όροι της υπάρξεως της. Οι όροι δε αυτοί είναι το ήπιο πολιτικό κλίμα, τα ήμερα πολιτικά ήθη και θεσμοί, που να προσαρμόζονται στις ιδιαίτερες συνθήκες του τόπου μας».

Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, η άποψη που διατυπώνει ο ιδρυτής της ΝΔ, για το ρόλο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, σε μια σύγχρονη δημοκρατίας. Σύμφωνα μ` αυτή, «η ελεύθερη οικονομία, στην οποία πιστεύει η ΝΔ δεν ημπορεί να αποκλείσει τη διεύρυνση του οικονομικού τομέως, τον οποίο ελέγχει το κράτος». Είναι αυτό που αργότερα αποκλήθηκε «σοσιαλμανία».