Οπως ο Αβέρωφ

Το χειρότερο με την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά, στο Συνέδριο της ΝΔ, είναι ότι χειροκροτήθηκε θερμά-πολύ θερμότερα και από τον επίσημο πρόεδρο του κόμματος-από το κομματικό ακροατήριο.

Παρακάμπτουμε το, συνολικά,  προσχολικό επίπεδο  του λόγου, με τα περί… Παύλου Μελά, χαβιαριού και Άρη Βελουχιώτη, που, όπως προκύπτει από τη θερμότητα του χειροκροτήματος, εξελήφθησαν ως ιδιαίτερα ευφυή επιχειρήματα. Θα σταθούμε στο σημείο, που φαίνεται ν` αποτελούσε το κεντρικό μήνυμα της ομιλίας. Την αναφορά δηλαδή στον εμφύλιο, με αφορμή μια εκπομπή της ΕΡΤ, με ευθεία αντιστοίχιση στο σήμερα. Δεν είναι μόνο ότι και στο σημείο αυτό ο πρώην πρωθυπουργός ταυτίζεται με τον τομεάρχη Εσωτερικών και όχι μόνο.

Είναι ότι με την, προφανώς όχι τυχαία, παρεμβολή, ο προηγούμενος πρόεδρος της ΝΔ, ακυρώνει τα τολμηρά βήματα υπέρβασης, του μετεμφυλιακού παρελθόντος, από την εποχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή και τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ, μέχρι τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη που, σε συνεργασία με τους ηγέτες της Αριστεράς, έθετε τέρμα στο «νομικό πλάσμα» του εμφυλίου και τον Κώστα Καραμανλή, που απέτιε φόρο τιμής στον Άη Στράτη και παρευρισκόταν σε ημερίδα για την ιστορία της ΕΔΑ. Κάνοντας βουτιά στο πιο σκοτεινό παρελθόν της παράταξης του, ο μέχρι πρότινος ηγέτης της, θυμήθηκε το «μέντορα» του Ευάγγελο Αβέρωφ, που, τον Αύγουστο του 1982, στο νομοσχέδιο που έφερε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για την αναγνώριση της ενιαίας και καθολικής Εθνικής Αντίστασης, αντέταξε την πλήρη άρνηση, μ` έναν ανάλογης υφής εμφυλιοπολεμικό λόγο, οδηγώντας την παράταξη του, στην αποχώρηση από τη Βουλή.

Βέβαια, όπως προκύπτει από τα συμφραζόμενα εκείνης της συγκυρίας, η απόφαση για αποχώρηση, ελήφθη υπό το φόβο εκτεταμένων διαφοροποιήσεων, στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, απόρροια και των εκτός Κοινοβουλίου διεργασιών, στον ευρύτερο κεντροδεξιό χώρο, όπως ιδιαίτερα αποτυπώθηκαν ανάγλυφα στη «ναυαρχίδα» της αστικής ελίτ, την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. 

Αναρωτιόμαστε αν η, σχεδόν  αποθεωτική, αποδοχή της ομιλίας, με αυτό το περιεχόμενο, συνιστά παλινδρόμηση πίσω και από την εποχή του αείμνηστου πολιτικού από το Μέτσοβο, όπου, εν πάση περιπτώσει, υπήρχαν ισχυρές αντιστάσεις. Δε συζητάμε καν για την ολοκληρωτική υπέρβαση, που συνιστούσε η στάση του κόμματος, από το 1989 και εντεύθεν. Άραγε η σημερινή ηγεσία αποδέχεται αυτή την επιστροφή στην εποχή της ΕΡΕ; Ελπίζουμε να μην ανακαλύψουν και τίποτε ασύρματους…

ΛΕΥΤ.  ΚΑΝΑΣ