Ο πραγματικός κίνδυνος

Ο πραγματικός κίνδυνος

Ποιος είναι, άραγε, ο πραγματικός κίνδυνος, για τις σύγχρονες δημοκρατίες, για την Ευρώπη και όχι μόνο;

Προφανώς η αύξηση ακραίων κομμάτων, που θέτουν υπό αίρεση, κρίσιμες κατακτήσεις των τελευταίων δεκαετιών, ιδιαίτερα στο πεδίο του νομικού μας πολιτισμού, προκαλεί, εύλογα, ανησυχίες και φόβους.

Είναι, όμως,  η αιτία ή το σύμπτωμα; Γιατί, άραγε, το εκλογικό σώμα επιλέγει τέτοιες δυνάμεις, όποτε του δίνεται η ευκαιρία, ακόμη και σε χώρες-ηγέτιδες της Ευρώπης; Τι μας διδάσκει, ειδικότερα, το ιταλικό παράδειγμα;

Βλέπουμε τους εκπροσώπους της ιταλικής κυβέρνησης, με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, να επικαλούνται τη, νωπή, λαϊκή εντολή και τα στοιχεία ενός προϋπολογισμού, με κάποιο, έστω επίπλαστο, φιλολαϊκό πρόσημο. Απέναντι σ` αυτό τι αντιπαρατάσσουν οι «υπερασπιστές» της δημοκρατίας;

Στο μεν επίπεδο της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, κάποιους άκαμπτους δημοσιονομικούς κανόνες, συνοδευόμενους από τη «θεολογία» των «συμφωνημένων κανόνων». Σε ευρύτερη δε κλίμακα, το επιχείρημα που επιστρατεύεται είναι το «φόβητρο» των Αγορών.

Δηλαδή, κάποιων απρόσωπων(;) «μεγασυστημάτων», κατά τη διατύπωση του καθηγητή Γιάννη Πανούση, που δεν υπόκεινται ούτε καν σε έλεγχο νομιμότητας της δράσης τους, δε λογοδοτούν πουθενά, αλλά εννοούν να υπερκαθορίζουν τις πολιτικές επιλογές των εκλεγμένων κυβερνήσεων, ακυρώνοντας ακόμη και το περιεχόμενο μιας νωπής λαϊκής εντολής.

Αυτή την πορεία υποκατάστασης της λαϊκής κυριαρχίας και των εκλεγμένων κυβερνήσεων, από «γκρίζα» διευθυντήρια και θηριώδεις χρηματοπιστωτικών κολοσσών, είχε έγκαιρα διαβλέψει ο Ανδρέας Παπανδρέου, όταν, στο «κύκνειο άσμα» του, αναρωτιόταν ποιο ρόλο παίζου πια οι εκλεγμένες κυβερνήσεις και οι εθνικές ηγεσίες τους.

Με τη σπάνια οξυδέρκεια του είχε διαβλέψει, από το «μακρινό» 1995, τον πραγματικό κίνδυνο, για τις σύγχρονες δημοκρατίες. Κάτι που αρνούνται να δουν οι σημερινοί «υπνοβάτες», που κοιτούν, σαν τον ηλίθιο του γνωστού ανεκδότου, το δάκτυλο, αντί για τον ουρανό. Αντί να κατανοήσουν, γιατί η ψευδεπίγραφη ρητορική των ηγεσιών, των συγκεκριμένων ακραίων σχηματισμών, ελκύει τα λαϊκά στρώματα, ανακαλύπτουν εν χορώ, ομοιότητες με τον Χίτλερ!

Μωραίνει Κύριος, καθώς οι σύγχρονοι «παπαγάλοι» δείχνουν να αγνοούν και την ιστορία, αλλά και τα πραγματικά στοιχεία, που συγκρότησαν το ολοκληρωτικό φαινόμενο, στην περίοδο του Μεσοπολέμου.

 Οσο οι σημερινοί «Υπνοβάτες» δεν αντιλαμβάνονται την πραγματική αιτία και εστιάζουν στο σύμπτωμα, με κατευθυνόμενες, ανιστόρητες και αστείες αναγωγές, το «σύμπτωμα» θα γιγαντώνεται. Οι ευρωεκλογές είναι κοντά, άλλωστε….

ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ

Πηγή: https://www.kontranews.gr/PARAPOLITIKA/344478-O-pragmatikos-kindynos ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...