Ποιοι εθνικισμοί;

Είναι άλλο η απερίφραστη καταδίκη της πλειοδοσίας έξαλλου υπερπατριωτισμού, που συνηθέστατα υποκρύπτει καιροσκοπικές συμπεριφορές και ψηφοθηρικούς στόχους και άλλο η υπερπροβολή τέτοιων συμπεριφορών, ως άλλοθι για την επίδειξη μιας παθητικής ή και ενδοτικής στάσης.

Είδαμε και με αφορμή την, εν ψυχρώ όπως όλα δείχνουν, δολοφονία του Ελληνα ομογενή, να αναπτύσσεται, από διάφορες πλευρές, ένας τέτοιος προσχηματικός λόγος, που φτάνει ως το σημείο «ενοχοποίησης» του νεκρού, αλλά και μια συμψηφιστική λογική, που εξισώνει θύτες και θύματα. Να μας συγχωρούν μερικοί, αλλά ακόμη και στα φαινόμενα που επισημάναμε, από καμιά, ούτε την πιο ακραία δύναμη, δε διατυπώνονται «αιτήματα» αλλαγής συνόρων ή αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων, γειτονικών, κρατών.

Αυτό, πως εξισώνεται, με την επίσημη κρατική πολιτική των άλλων αυτών κρατών, που θέτουν ζητήματα αναθεώρησης συνθηκών, ευθείας αμφισβήτησης εθνικού μας χώρου ή διατυπώνουν και απειλή πολέμου, αν ασκούμε κυριαρχικά μας δικαιώματα, κατοχυρωμένα από το Διεθνές Δίκαιο; Θα επαναλάβουμε, θυμίζοντας, με αφορμή και το πρόσφατο τραγικό περιστατικό, σχετική τοποθέτηση του Ανδρέα Παπανδρέου, τη δεκαετία του `70:

Αν, όπως επιχειρήσαμε να καταδείξουμε στο χθεσινό μας κείμενο, με το περιστατικό, στο μειονοτικό χωριό, οι αλβανικές αρχές επιχειρούν να δοκιμάσουν τα όρια ανοχής της Ελλάδας, τότε ανακύπτει το ερώτημα: Η υιοθέτηση μιας απολύτως παθητικής στάσης, στη λογική του κατευνασμού και της λήθης, τι μήνυμα στέλνει στην άλλη πλευρά;  Μήπως, όπως έλεγε παλιότερα και ο Ανδρέας Παπανδρέου, η υιοθέτηση μιας τέτοιας στάσης, οδηγήσει την άλλη πλευρά στην κλιμάκωση των προκλήσεων, φτάνοντας στο σημείο, θέτοντας, πράγματι, δραματικά και ανελαστικά διλήμματα;

Αυτό που υπονοούσε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, είναι πως μια τέτοια κλιμάκωση θα περιόριζε δραματικά, τις διαθέσιμες επιλογές, καθιστώντας μονόδρομο τη δυναμική αντίδραση.

Εν προκειμένω, το πλαίσιο των διμερών σχέσεων με την Αλβανία εξασφαλίζει τη δυνατότητα μιας μεγάλης γκάμας διαθέσιμων επιλογών, που θα στέλνουν το κατάλληλο μήνυμα, αποφασιστικής υπεράσπισης των ευρύτερων εθνικών μας συμφερόντων.

Από κινήσεις στο καθαρά διπλωματικό πεδίο, μέχρι την αξιοποίηση των δυνατοτήτων που προσφέρει στη χώρα μας, η επιθυμία ένταξης της γειτονικής χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και βεβαίως, καθιστώντας με κάθε τρόπο σαφές ότι, ως προς το τραγικό περιστατικό, αποκρούουμε κατηγορηματικά οποιαδήποτε λογική συγκάλυψης ή παραπομπής στη λήθη. Ότι, δηλαδή, θα έπραττε οποιοδήποτε συντεταγμένο και κυρίαρχο κράτος.

ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ