Τη δική του ατζέντα

Το ενδιαφέρον στην προχθεσινή ομιλία του Αντώνη Σαμαρά, δεν έγκειται στο περιεχόμενο της, που δεν προκάλεσε δα έκπληξη, αλλά, προπάντων, σε αυτή καθαυτή την παρέμβαση του.

Μόνο τυχαίο δε μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός, ότι ο πρώην πρωθυπουργός επέλεξε να παρουσιάσει τη δική του σκληρή πλατφόρμα, εμφανιζόταν την μάλιστα και ως θέση της ΝΔ, λίγα 24ωρα μετά την ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη, στην επέτειο ίδρυσης της παράταξης.

Μια ομιλία, από την οποία όλοι συγκράτησαν την εμφανή, αν μη και αγχώδη, προσπάθεια μετατόπισης του πολιτικού και προγραμματικού λόγου της ΝΔ, προς εκείνο που επί Κώστα Καραμανλή είχε προσδιοριστεί- με τη συμβολή του γνωστού επικοινωνιολόγου Γιάννη Λούλη- ως «μεσαίος χώρος». «Εβγαζε μάτια» η επιλογή- συνειδητή προφανώς- του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, να αναφερθεί στις μεγάλες εκλογικές νίκες της παράταξης, επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και Κώστα Καραμανλή, παραβλέποντας την τελευταία εκλογική νίκη του Ιουνίου 2012, υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά.

Οι εκ των υστέρων απόπειρες διευκρίνισης ή επανόρθωσης, μάλλον υπογράμμισαν περισσότερο τη ρητή διάκριση. Πολλώ μάλλον που είναι εμφανής το τελευταίο διάστημα, η προσπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη, να εμφανίσει ένα πιο μετριοπαθές προφίλ, της παράταξης του, πιο κοντά στις παρακαταθήκες του ιδρυτή τηςς, αλλά και στον κυρίαρχο λόγο, επί προεδρίας Κώστα Καραμανλή. Τα ανοίγματα προς την Κεντροαριστερά ή και την Αριστερά, ήρθαν, ακριβώς, να υπογραμμίσουν αυτή τη στροφή, ενισχύοντας την εκτίμηση, που είχαμε και εμείς από καιρό διατυπώσει, περί «άτυπης συμφωνίας» με την Καραμανλική πλευρά, μέρος της οποίας ήταν και η ανάθεση διακριτού ρόλου, στον πρώην πρόεδρο του κόμματος, Βαγγέλη Μεϊμαράκη.

 Μόνο που αυτός ο δρόμος, στο βαθμό που ισχύουν τα ανωτέρω, προσκρούει σε εγγενή εμπόδια. Στα όρια, που θέτει, η «Καραμανλική» πλευρά, σε σχέση με τους προερχόμενους από το «εκσυγχρονιστικό» μπλοκ, πρώην υπουργούς και συνεργάτες του Κώστα Σημίτη. Η απερίφραστη διατύπωση του Νικήτα Κακλαμάνη (εκ των τακτικότερων συνομιλητών του Κώστα Καραμανλή), ότι από το άνοιγμα εξαιρούνται οι «διαχρονικοί υβριστές της παράταξης» συνιστά ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Το κυριότερο, όμως, εμπόδιο, αποτελούν τα «βαρίδια», στο «δεξιό κέρας» της παράταξης, που ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξέθρεψε και τώρα, τα βρίσκει μπροστά του. Κι είμαστε στην αρχή.

ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ