Το Ευρωπαϊκό Εκκλησιαστικό Σύστημα

Το Ευρωπαϊκό Εκκλησιαστικό Σύστημα

Χρήστος Η. Χαλαζιάς

 

Τις τελευταίες ημέρες με αφορμή την αναθεώρηση του Συντάγματος τέθηκε και πάλι το θέμα χωρισμού Κράτους – Εκκλησίας. Με την ολοκλήρωση του δημοσίου διαλόγου ανακοινώθηκαν οι προτάσεις της Κυβέρνησης για την αλλαγή άρθρων.

Στο διάλογο αυτό συμμετείχε και η Εκκλησία της Ελλάδας και ο Αρχιεπίσκοπός της, παρέδωσε στον πρωθυπουργό τις προτάσεις της ως βάση μελέτης για τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας.

Αμέσως ξεσηκώθηκε μια θολή σκόνη από την πλευρά τον θερμόαιμων. Τι και τι δεν διαβάσαμε και ακούσαμε ακόμη και άσχετες απόψεις για το τι επικρατεί και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Τέλεια παραχάραξη και από τις δυο πλευρές δεν έχει τελειωμό.

Για κάθε υπεύθυνο άτομο πριν εκφράσει την άποψή του καλό θα ήταν να είχε μελετήσει τα Συντάγματα των Ευρωπαϊκών κρατών, για να πληροφορηθεί σε τι επίπεδο βρίσκονται οι σχέσεις Κράτους – Εκκλησίας. Θεωρώ ότι είναι διαφωτιστικό να καταγραφεί το τι ισχύει σε ορισμένες χώρες για να μπουν τα πράγματα στη σωστή θέση τους, έτσι ώστε οι πολίτες να μπορούν να βγάλουν σωστά συμπεράσματα για τα σημερινά δρώμενα.

Η Γαλλία είναι από τις πρώτες χώρες που είχε ανακηρύξει την ανεξιθρησκία. Το πρώτο ουσιαστικό βήμα του διαχωρισμού Κράτους Εκκλησίας έγινε το 1801, δημιουργώντας πολλές αντιθέσεις μεταξύ Κυβέρνησης και Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Τον Δεκέμβριο του 1904, στο Σύνταγμά της νομοθετήθηκε ότι η Γαλλική Δημοκρατία δεν αναγνωρίζει καμιά επίσημη θρησκεία και δεν ενισχύει καμιά θρησκευτική κοινότητα, επιβάλλει την τήρηση ουδέτερης στάσης, από το κράτος κατά τη μεταχείριση των θρησκευτικών κοινοτήτων και απαγορεύει την κριτική παρέμβαση σε θέματα που αφορούν τις δραστηριότητες των Εκκλησιών, την οργάνωση και την διοίκηση.

Καμιά θρησκευτική κοινότητα δεν έχει ιδιαίτερο καθεστώς, ούτε προνόμια σε σχέση με τις άλλες. Το κράτος έχει την υποχρέωση όλα τα λατρευτικά ιστορικά οικοδομήματα να συντηρούνται από το κράτος.

Στην Ιταλία, παρ’ όλο την ισχυρή παράδοση της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας με το κράτος το 1984 άλλαξαν οι σχέσεις Κράτους-Εκκλησίας με την συμφωνία του 1929 που η Εκκλησία είχε προνομιακή μεταχείριση.

Στο άρθρο 7 του Συντάγματος λέει: «Η πολιτεία και η Καθολική Εκκλησία, καθεμιά στο δικό της χώρο είναι ανεξάρτητες και κυρίαρχες». Στο άρθρο 8: «Όλες οι θρησκευτικές ομολογίες είναι εξίσου ελεύθερες ενώπιον του νόμου» Οι διαφορετικές από την Καθολική θρησκευτικές ομολογίες έχουν το δικαίωμα να οργανώνονται με τα καταστατικά τους, εφόσον δεν αντίκεινται στην έννομη τάξη της Ιταλίας.

Η επιρροή της Εκκλησίας στην εκπαίδευση παραμένει σημαντική, αφού το μάθημα των θρησκευτικών προβάλλει κατά κύριο λόγο το δόγμα της, αλλά οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα, αποχής από το μάθημα την ώρα της διδασκαλίας.

Το Γερμανικό Σύνταγμα στο άρθρο 137 παράγραφος 1 λέει: «Δεν υφίσταται Εκκλησία του κράτους» και στην παράγραφο 5 αναφέρει: «Οι θρησκευτικές κοινότητες παραμένουν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου εφόσον είχαν την ιδιότητα αυτή. Και το άρθρο 139: « Η Κυριακή και οι αναγνωρισμένες από το κράτος εορτές παραμένουν υπό την προστασία του νόμου ως ημέρες αναπαύσεως και αναψυχής».

Στην εκπαίδευση το μάθημα των θρησκευτικών περιλαμβάνονται στο σχολικό πρόγραμμα αρκεί να συμφωνείται από κοινού από τις θρησκευτικές κοινότητες, με την προϋπόθεση ότι δεν θα θίγεται το δικαίωμα εποπτείας του κράτους επί του σχολικού συστήματος. Οι πιστοί πληρώνουν ένα φόρο στο κράτος που μοιράζεται το μεγαλύτερο ποσοστό στις Εκκλησίες.

Η Αγγλία έχει επίσημη Εκκλησία του Κράτους. Ο βασιλιάς είναι αρχηγός της και πρεσβεύει τα δόγματά της. Στην τελετή στέψης του βασιλιά μετέχει ο αγγλικανικός αρχιεπίσκοπος, ενώπιον του οποίου ορκίζεται να παραμένει πιστός στο δόγμα και τη λατρεία της εκκλησίας. Η αγγλικανική Εκκλησία απολαμβάνει κρατικών προνομιών.

Οι επίσκοποι διορίζονται από το Κράτος, ύστερα από πρόταση της Εκκλησίας, την οποία όμως δεν υποχρεώνεται να την αποδεχτεί η κυβέρνηση. Το μάθημα των θρησκευτικών αποτελεί υποχρεωτικά να τονίζουν τις παραδόσεις της χώρας και κυρίως τις χριστιανικές.

Στην Ισπανία η πλειοψηφία των πιστών είναι καθολικοί. Στο Σύνταγμά της μετά την πτώση της δικτατορίας του Φράνκο άλλαξε και διαχωρίζοντας την θέση του το Κράτος.

Στο άρθρο 16 παράγραφο 1 «Εξασφαλίζεται στα άτομα και στις ομάδες η ελευθερία της ιδεολογία εκδηλώσεις της, που είναι αναγκαίες για να διατηρήσουν την παράδοση προστατεύονται από τον νόμο».

Στο άρθρο 16 παράγραφος 3 αναφέρει: «Δεν υπάρχει επίσημο θρησκευτικό δόγμα του Κράτους. Οι δημόσιες αρχές θα λαμβάνουν υπόψη τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της Ισπανικής κοινωνίας και θα διατηρούν τις ανάλογες σχέσεις συνεργασίας με την Καθολική Εκκλησία και τα άλλα δόγματα.

Στην Πορτογαλία το 81% είναι καθολικοί το κράτος δεν έχει καμιά σχέση με την εκκλησία. Με το άρθρο 5 παράγραφος 4 του Συντάγματος του 1976. Το κράτος εγγυάται την ελευθερία της συνείδησης και της θρησκείας και είναι απαραβίαστη. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να αποκαλύπτει τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Σύμφωνα με τον νόμο το μάθημα των θρησκευτικών πρέπει να είναι σύμφωνο με τα δόγματα της Καθολικής Εκκλησίας.

Δανία η Ευαγγελική Λουθηρανική Εκκλησία είναι η επίσημη θρησκεία και απολαμβάνει ιδιαίτερης προστασίας και υποστήριξης από το κράτος. Με το άρθρο 4 του Συντάγματος μόνο ο μονάρχης είναι υποχρεωμένος να πρεσβεύει τα δόγματά της. Οι πιστοί υποχρεώνονται να καταβάλουν εκκλησιαστικό φόρο για την ενίσχυσή της, παράλληλα το κράτος συμμετέχει με το 10% στα έξοδά της. Με το άρθρο 67 του Συντάγματος προστατεύεται η θρησκευτική ελευθερία και απαγορεύονται οι διακρίσεις των θρησκευτικών πεποιθήσεων με το άρθρο 70.

Σε καμιά Ευρωπαϊκή χώρα δεν υπάρχει θέμα εκκλησιαστικής περιουσίας ή απάλειψη της ιστορικής ταυτότητας του έθνους ή να αλλοιώνουν τα δογματικά της κυρίαρχης θρησκευτικής κοινότητας, για την θρησκευτική ισορροπία με τα άλλα δόγματα στο μάθημα των θρησκευτικών, κάτι τέτοιο θα ήταν ευρωπαϊκή πρωτοτυπία.

Πηγή: https://www.kontranews.gr/PARAPOLITIKA/346684-To-Eyropaiko-Ekklesiastiko-Systema ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...