Άρθρο του αναγνώστη μας Νίκου Σχοινά.
Η οικονομική κρίση ξεκίνησε ως χρηματοπιστωτική κρίση, δηλαδή έλλειψη ρευστότητας χρήματος με αποτέλεσμα να μη εξυπηρετούνται οι υποχρεώσεις των δανείων σε τράπεζες της Αμερικής, από όπου εξαπλώθηκε στην Ευρώπη. Στη συνέχεια πήρε τον χαρακτήρα της διεθνούς νομισματοπιστωτικής κρίσης, αλλά σε χώρες με «ξύλινα οικονομικά πόδια», όπως για παράδειγμα η Ελλάδα, μετατράπηκε σε δημοσιονομική και σε κρίση ελλειμμάτων και δημοσίου χρέους. Για την Ελλάδα το οικονομικό πρόβλημα μεγεθύνεται, καθώς ελλείμματα και χρέη εκδηλώνονται διαχρονικά και μαζί με την ανύπαρκτη παραγωγή συγκροτούν το λεγόμενο πολυπαραγοντικό διαρθρωτικό οικονομικό πρόβλημα.
Στην Ελλάδα δεν διευκρινίστηκε ακόμα, αν η Οικονομική κρίση έφερε την κρίση αξιών, ή, αν προηγήθηκε η κρίση αξιών της οικονομικής. Μάλλον το δεύτερο συνέβη. Ατυχώς, αυτοί που δημιούργησαν την κρίση (πολιτικοί των κομμάτων εξουσίας ΠΑΣΟΚ & ΝΔ) δεν το συζήτησαν, ούτε το παραδέχθηκαν ποτέ. Θεωρούν ότι εξαντλούν το θέμα στην επίρριψη ευθυνών ο ένας στον άλλον και αντίστροφα και στο τέλος εμφανίζονται ως σωτήρες με τα ίδια υλικά και ιδέες, κάνοντας τα ίδια λάθη. Πάντως η κρίση χρέους, οδήγησε σε κρίση δανεισμού, οδηγώντας την χώρα δυσβάστακτα δάνεια, σε υποδούλωση της, στα βάρβαρα μνημόνια και στην «πρωθυπουργοποίηση» της τρόικας.
Σήμερα, όλο και περισσότερο συνειδητοποιείται, ότι η οικονομική αυτή κρίση είναι αποτέλεσμα μιας γενικότερης κοινωνικής κρίσεως, και κυρίως κρίσεως αξιών. Χαρακτηριστικά φαινόμενα:
- Το Σύνταγμα και οι νόμοι δεν ή εφαρμόζονται κατά περίπτωση.
- Οι πολιτικοί είχαν και έχουν προμετωπίδα τους την δημαγωγία, τον λαϊκισμό και το ψέμα για την απόσπαση ψήφων.
- Η κατά συνείδηση ψήφος των Βουλευτών έγινε άκριτα φωνή του Κυρίου τους σε επιβεβαίωση του αρχηγισμού και της έλλειψης δημοκρατίας.
- Παρέσυραν την δημοκρατία στην ανοχή και τον συμβιβασμό.
- Οι συνδικαλιστές έκαναν βατήρα τα δικαιώματα των εργαζομένων για να γίνουν Βουλευτές.
- Στην παρηκμασμένη Ελληνική κοινωνία, με τους περισσότερους άνεργους, κάποιοι δεν χορταίνουν να μαζεύουν λεφτά, να φοροδιαφεύγουν, να «λαδώνονται».
- Η εντιμότητα πνίγηκε από τη διαφθορά.
- Η αξιοκρατία αντικαταστάθηκε από την πελατειακή σχέση.
- Η παιδεία έγινε δοκιμαστήριο στο μέλλον και τις αγωνίες των νέων.
- Η υγεία από προσφορά πέρασε στη εκμετάλλευση.
- Ο όρκος των Δημοσίων λειτουργών μετατράπηκε σε συναλλαγή και ατιμωρησία.
- Η δικαιοσύνη επηρεάστηκε από την φαυλότητα των πολιτικών.
- Η εκκλησία εκκοσμηκεύτηκε και μετατράπηκε σε οίκο εμπορίου.
- Ο πνευματικός κόσμος «εξαφανίστηκε», ή μάλλον απορροφήθηκε από το κατεστημένο.
Η κρίση αξιών εισχώρησε στους θεσμούς και θα αποδειχθεί ιδιαίτερα δύσκολο για τους κυβερνώντες, στην προσπάθεια να αλλάξουν τα πράγματα της καθημερινότητας, όσα μνημόνια κι αν ψηφίσουν. Γίνεται ακόμη πιο δύσκολο, όταν οι «σωτήρες» ταυτίζονται με τους «κλέφτες». Όποιες και όσες νομοθετικές μεταρρυθμίσεις επιχειρήσουν να επιβάλλουν στον Ελληνικό λαό, θα πάνε στο «βρόντο», επειδή οι πολιτικοί ταγοί εξέπεσαν πλέον στην συνείδηση των πολιτών. Οι πολίτες πένονται και αυτοί περί άλλων τυρβάζουν, με αποκορύφωμα τις καθημερινές «κοκορομαχίες» τους στις τηλεοράσεις, όπου η παρουσία τους κρίνεται απογοητευτική, αηδιαστική, με μια λέξη εμετική. Αιδώς Αργείοι (πολιτικοί).
Το αξιακό σύστημα θα το αλλάξουν μόνο οι νέοι και οι νεότερες γενιές.
