Είχε παρενέργειες

Είχε παρενέργειες

Η «ξεχασµένη» επέτειος της 11ης Σεπτεµβρίου 1973, το πραξικόπηµα δηλαδή εναντίον του εκλεγµένου προέδρου Αλλιέντε, προκειµένου να ακυρωθεί εν τη γενέσει του, το πείραµα της εφαρµογής ενός σοσιαλιστικού σχεδίου, σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δηµοκρατίας, είχε παρενέργειες, που ξεπέρασαν τα σύνορα της Χιλής.

Φυσικά ήταν οι δηµοκρατικές δυνάµεις και οι ίδιοι οι ενεργοί πολίτες εκείνης της χώρας, που υπέφεραν τα πάνδεινα, επί 17 χρόνια παρακαλώ, από ένα δικτατορικό καθεστώς, που λειτουργούσε µε όρους εγκληµατικής οργάνωσης. Δεν είναι µόνο το «λουτρό αίµατος» µέσα στην ίδια τη χώρα, ο µαρτυρικός θάνατος του ποιητή Βίκτορ Ο’ Χάρα, αλλά και υπουργών της κυβέρνησης Αλλιέντε, αλλά και ότι το «µακρύ χέρι» του αιµοσταγούς δικτάτορα, Αουγκούστο Πινοσέτ, έφτασε µέχρι την Ουάσιγκτον, όπου, τρία χρόνια µετά το πραξικόπηµα, έχανε τη ζωή του ο αυτοεξόριστος, υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Αλλιέντε, Ορλάντο Λετελιέρ, από τοποθέτηση βόµβας στο αυτοκίνητο του. Εχει αποδειχθεί πια, ότι η δολοφονική επίθεση οργανώθηκε και διεκπεραιώθηκε από τη χούντα του Σαντιάγο, µε την ανοχή φυσικά, αν όχι και την παροχή «τεχνικής συνδροµής», από τις αµερικάνικες αρχές. Η στήριξη, από την αµερικάνικη διοίκηση, αποτυπώνεται ανάγλυφα στην εξαιρετική ταινία του Κώστα Γαβρά «Ο αγνοούµενος», µε πρωταγωνιστή τον Τζακ Λέµον, που αναφέρεται στην περίπτωση ενός Αµερικανού πολίτη, γιου ενός σηµαίνοντα παράγοντα της Ουάσιγκτον, που συνελήφθη την ηµέρα του πραξικοπήµατος. Στην ταινία παρακολουθούµε την αγωνιώδη προσπάθεια του πατέρα, να ανακαλύψει τα ίχνη του γιου του, αλλά η προσπάθεια του αυτή -και η επιστράτευση των υψηλών γνωριµιών του- προσκρούει στην άρνηση της κυβέρνησης της χώρας του, να συνδράµει στην προσπάθεια του, για να µη δυσαρεστηθεί η χούντα! Η έκρηξη του πατέρα, εναντίον των αρχών της χώρας του, αποτελεί την καλύτερη στιγµή της ταινίας.

Βέβαια, αυτά που διακυβεύονταν ήταν πολύ σηµαντικότερα, ώστε να υπερτερούν της τύχης ενός απλού πολίτη. Ας µην ξεχνάµε, ότι η Χιλή του Πινοσέτ, αποτέλεσε τον ιδεώδη «βιότοπο», για την εφαρµογή της «οικονοµίας του σοκ», υπό την καθοδήγηση του διαβόητου Μίλτον Φρίντµαν και των «παιδιών του Σικάγο», που δεν εξαντλούνταν στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστηµα. Τα περιγράφει, µε ανατριχιαστικές λεπτοµέρειες, η γνωστή µας Ναόµι Κλάϊν, στο οµώνυµο βιβλίο της. Αυτά, βέβαια, έγιναν κατανοητά, σε ευρύτερη κλίµακα, σε βάθος χρόνου. Τα όσα διαδραµατίστηκαν, όµως, στη χώρα, εκείνο το πρωινό της 11ης Σεπτεµβρίου 1973, υπό την κωδική συνθηµατολογία «Βρέχει απόψε πάνω από το Σαντιάγο», µε το βοµβαρδισµό του Προεδρικού Μεγάρου «Λα Μονέδα» και τη δολοφονία του εκλεγµένου προέδρου, από τις ίδιες τις Ενοπλες Δυνάµεις της χώρας, προκάλεσε σοκ σε όλη τη διεθνή κοινότητα, ιδιαίτερα δε στις προοδευτικές δυνάµεις, στην Ευρώπη. Εύστοχα υπενθύµισε ο συνάδελφος Τάσος Παππάς, ότι, υπό την επίδραση της βίαιης ακύρωσης, του χιλιανού πειράµατος, ο ηγέτης του Ιταλικού Κοµµουνιστικού Κόµµατος και εµπνευστής του «ευρωκοµµουνιστικού ρεύµατος» στην Ευρώπη, Ενρίκο Μπερλίνγκουερ, προώθησε τη στρατηγική του «ιστορικού συµβιβασµού», δηλαδή της κυβερνητικής συνεργασίας, µε τον ιστορικό αντίπαλο, το Χριστιανοδηµοκρατικό Κόµµα. Ενδεικτικό της επίδρασης, που άσκησε εκείνο το τροµακτικό γεγονός, είναι το γεγονός πως, παρά ότι το Κοµµουνιστικό Κόµµα Ιταλίας είχε καταφέρει, χάρη στην τολµηρή, ανανεωτική πολιτική του, που το έφερνε σε απόσταση από το απωθητικό, Σοβιετικό µοντέλο, είχε καταστεί πρώτη πολιτική δύναµη, δε διεκδικούσε καν συµµετοχή, σε µια τέτοια κυβέρνηση.

Πηγή: https://www.kontranews.gr/PARAPOLITIKA/342329-Eiche-parenergeies ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...