Μου πήρε πολλά χρόνια για να ανακαλύψω την ομορφιά του Νοεμβρίου. Πάντα επισκιαζόταν από το πρόωρο χριστουγεννιάτικο κλίμα. Όλοι μας χαζεύουμε αυτά τα στολίδια και πρώτη εγώ. Το να επενδύουμε όμως όλη τη χαρά του έτους στα συγκεκριμένα εποχιακά είδη, φανερώνει τελικά και το πόσο άδειοι νιώθουμε στην καθημερινότητά μας. Μια απέλπιδη προσπάθεια να ξεφύγουμε από τις άχρωμες μέρες μας. Και όταν τα φώτα θα σβήσουν θα ακολουθήσει αναπόσπαστα η μεθεόρτια μελαγχολία.
Και πώς αλλιώς; Αφού προσπαθούμε μάταια να φωτίσουμε το κενό μέσα μας με εξωτερικά φωτάκια Led! Αν μάλιστα τολμήσεις να το ομολογήσεις, ίσως και να σου χρεώσουν πως έχεις χάσει την παιδικότητά σου.
Δεν το καταδικάζω , γιατί όλοι μας λίγο πολύ έχουμε περάσει τέτοιες φάσεις. Απλώς είναι μάταιος κόπος. Μεταξύ μας, γίνεται και κάπως ανώριμο να μετράμε αντίστροφα για μια γιορτή που της έχουμε αφαιρέσει τελείως το αληθινό της νόημα. Είναι πιο αποτελεσματικό να ψάξει ο καθένας να βρει έναν σκοπό που να τον γεμίζει κάθε εποχή. Δύσκολο, αλλά λυτρωτικό.
Όσο για την προετοιμασία των Χριστουγέννων, μου είπε κάποτε ένα σεβάσμιο πρόσωπο πως καλύτερα θα ήταν να προσπαθήσει ο καθένας μας να κάνει φάτνη την καρδιά του
