Μια φορά και έναν καιρό…..
τα Χριστούγεννα ήταν ασπρόμαυρα με κάτασπρο βαμβάκι στο δέντρο, ξύλινα παιχνίδια και ελάχιστα λαμπιόνια…
Σιγά σιγά το βαμβάκι έγινε πάχνη, οι κούκλες άρχισαν να μιλάνε, τα ξύλινα τρένα έγιναν ολόκληροι σιδηρόδρομοι με κινούμενα βαγόνια, τα μολυβένια στρατιωτάκια απέκτησαν όπλα με εκτοξευτές και τα λαμπιόνια έγιναν πολύχρωμα φωτάκια με συνδυασμούς και κυρίως πολλαπλασιάστηκαν.
Πολλά φωτάκια παρά πολλά φωτάκια χιλιάδες μυριάδες φωτάκια παντού τόσα πολλά που χάθηκε το φως των αστεριών!!!!
Και τυφλώθηκαν οι άνθρωποι και ούτε κατάλαβαν πως σιγά σιγά μες στην καρδιά τους σβηναν ένα ένα εκείνα τα λαμπιόνια των παιδικών Χριστουγέννων…
Και συνέχιζαν να βάζουν και άλλα φωτάκια και ας μην έβλεπαν ούτε καν το διπλανό τους… Έτσι τα ασπρόμαυρα Χριστούγεννα έγιναν τόσο χρωματιστά που ξεχάστηκε και εκείνο το τελευταίο επίμονο λαμπιονι που τρεμοσβήνει μέσα τους και ζητά αγάπη ανθρωπιά και κυρίως ανθρώπους με ξύλινα παιχνίδια και αληθινά χαμόγελα!!!
Ηρώ Σπυροπούλου
Καλό μήνα και καλές γιορτές με φωτισμένες τις καρδιές μας!!!!
