Συμφωνία Κίνας – ΕΕ για περισσότερα κινέζικα προϊόντα

Μόλις προχθές, οι επικεφαλής μεγάλων επιχειρήσεων και κορυφαίοι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Κίνας, εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση, με την οποία ζητούσαν «ανοικτή, ισορροπημένη και χωρίς αποκλεισμούς πολυμερή προσέγγιση και ένα σύστημα εμπορίου και επενδύσεων βασισμένο σε κανόνες». Σε πρώτη ανάγνωση, μπορεί να σκεφτεί κανείς ότι πρόκειται για θετική εξέλιξη, ανοίγει η αγορά της Κίνας, γεγονός θετικό για το ευρωπαϊκό εμπόριο. Είναι ακριβώς έτσι;

Αν παρατηρήσει κάποιος προσεκτικά τη διεθνή διπλωματική σκακιέρα, με επίκεντρο πάντα την Ευρώπη, απλώς θα διαπιστώσει το σκηνικό που σιγά σιγά διαμορφώνεται, με τις θέσεις των κορυφαίων παικτών του πλανήτη. Η Ουάσιγκτον, κρατάει πλέον τη στάση του παρατηρητή στην Ευρώπη, η Μόσχα σε ακόμη πιο μεγάλη απόσταση και έχουμε το Πεκίνο να είναι ο μοναδικός παίκτης, ο οποίος έχοντας ανοιχτό πεδίο, διεισδύει ανενόχλητος στην γηραιά ήπειρο. Και προφανώς, γνωρίζουμε καλά τι συνεπάγεται αυτή η διείσδυση, σε κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο ειδικά για τους φτωχότερους Ευρωπαίους συγγενείς, όπως είναι τα περισσότερα κράτη, πλην του γαλλογερμανικού άξονα και των δορυφόρων του. Διότι, δεν χρήζουν όλα μιας ανάγνωσης, όπως θέλουν οι Βρυξέλλες να μας το παρουσιάζουν. Δεν ωφελείται γενικώς και αορίστως το ελεύθερο εμπόριο και οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις από την ελεύθερη διακίνηση των αγαθών μεταξύ Κίνας – Ε.Ε. Για να ωφεληθούν όλα τα μέλη, πρέπει να είναι ικανά να εξάγουν. Σε μια ελεγχόμενη από το Βερολίνο Ε.Ε. όμως, δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Και αυτό καταδεικνύουν τα στοιχεία. Οι μόνοι που ωφελούνται είναι σίγουρα συγκεκριμένες γερμανικές και γαλλικές πολυεθνικές. Αντιθέτως, οι φτωχότεροι συγγενείς της Ε.Ε. είναι υποχρεωμένοι, να ανταγωνιστούν τις λεγόμενες «τιμές Κίνας» των εισαγόμενων προϊόντων, γεγονός απίθανο. Το διαπιστώσαμε στον τομέα της υφαντουργίας κλπ. Έτσι, στη συνέχεια, μια ολόκληρη τάξη μικρών, πολύ μικρών και μεσαίων επιχειρηματιών, μια ραχοκοκαλιά της οικονομίας οδηγείται σε μαρασμό. Και αυτό δεν είναι αποκλειστικά και μόνον ελληνικό προνόμιο. Το συναντάμε σε πολλές περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τι αποφάσισαν, προχθές λοιπόν, στις Βρυξέλλες; Περισσότεροι από 30 διευθύνοντες σύμβουλοι και πρώην ανώτεροι θεσμικοί αξιωματούχοι και των δύο πλευρών μετείχαν στη συνάντηση για να αποφανθούν για το μέλλον των εμπορικών σχέσεων Ε.Ε. – Κίνας. Στην κινεζική αντιπροσωπεία ήταν επικεφαλής ο Ζενγκ Πεϊγιάνγκ, πρόεδρος του Κέντρου Διεθνών Οικονομικών Συναλλαγών της Κίνας, ενώ στην πλευρά της Ε.Ε., επικεφαλής ήταν ο Γιούρκι Κατάινεν, αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την εργασία, ανάπτυξη, επενδύσεις και ανταγωνιστικότητα. Ποιο ήταν το βασικό αντικείμενο της συζήτησης; Ο προστατευτισμός της οικονομίας, οι εμπορικές και επενδυτικές σχέσεις Κίνας-Ε.Ε., η μεταρρύθμιση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, η βιομηχανική συνεργασία και η συνεργασία μεταξύ της Πρωτοβουλίας «Belt and Road» και της στρατηγικής της Ε.Ε. για τη σύνδεση της Ευρώπης με την Ασία. Το συμπέρασμα; Οι δύο πλευρές, Κίνα και Ε.Ε. «θα πρέπει να υπερασπιστούν το πολυμερές εμπορικό σύστημα βασισμένο σε κανόνες, να εμβαθύνουν τη συνεργασία τους στον τομέα της τεχνολογικής καινοτομίας, της ψηφιακής οικονομίας και της τρίτης αγοράς». Αυτό που διαπιστώνει κανείς με την πρώτη ματιά είναι ότι η κινέζικη υψηλή τεχνολογία, ελεύθερα πλέον, θα ισοπεδώσει και θα αφανίσει οποιοδήποτε ευρωπαϊκό ανταγωνισμό. Τηρώντας βεβαίως τα στάνταρ παραγωγής και σήμανσης, όπως υπάρχουν στην Ε.Ε. Αλλά αυτό είναι το ελάχιστο. Ως τώρα, τα κινέζικα προϊόντα, είχαν αυτή τη «σφραγίδα» του «φτηνιάρικου» και του «μπας κλας» προϊόντος. Από τούδε και στο εξής, θα φέρουν την υπογραφή των Βρυξελλών, σε πολύ πιο ανταγωνιστικές τιμές και θα βρίσκονται στην κορυφή της αγοραστικής αξίας και ποιότητας.

Εκ των πραγμάτων, σε βάθος ορισμένου χρόνου, μεγάλες ευρωπαϊκές εταιρείες, που δέσποζαν όχι μόνον στον ευρωπαϊκό χώρο αλλά και παγκόσμια, θα οδηγηθούν μαθηματικά σε συρρίκνωση είτε θα αλλάξουν χέρια είτε θα συγχωνευτούν. Όπερ σημαίνει, χιλιάδες θέσεις εργασίας θα χαθούν σε έναν τομέα που έχει μέλλον! Αυτό όμως δεν αγγίζει τις γαλλογερμανικές πολυεθνικές, του στρατιωτικοβιομηχανικού κατεστημένου, οπότε και δεν ενδιαφέρει το αποτέλεσμα προφανώς. Κατά τα λοιπά, Ευρωπαίοι και Κινέζοι όπως δήλωσαν ότι είναι σημαντικοί παράγοντες σταθερότητας για την παγκόσμια ευημερία και ανάπτυξη και έχουν μεγάλες δυνατότητες συνεργασίας.