Τα παραπάνω είναι βασικά συμπεράσματα τα οποί αναφέρονται στην Προάσπιση των δικαιωμάτων του παιδιού στην Ελλάδα στην περίοδο της κρίσης. Κι αναρωτιόμαστε αν υπάρχει τελικά προάσπιση για τις ευάλωτες ηλικίες για την σχολική τους θητεία και για την ψυχική του υγεία.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα της κατάστασης, που επικρατεί στην κοινωνία των παιδιών, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι η αύξηση του άγχους, η αγωνία τους για την επόμενη μέρα αλλά και βίαιες συμπεριφορές μιμούμενοι τους ενήλικες .
Τα παιδιά έρχονται διαρκώς αντιμέτωπα με πολλαπλασιαζόμενα κοινωνικά προβλήματα και δυσάρεστες καταστάσεις, όπως η διαρκώς αυξανόμενη παιδική φτώχεια, που υπολογίζεται από τη Eurostat ότι στην Ελλάδα απειλεί πάνω από το 28% του συνολικού παιδικού πληθυσμού, η διογκούμενη ανεργία των γονέων, η οικονομική ανέχεια που πλήττει όλο και περισσότερες οικογένειες, η εξαπλωνόμενη βία που αγγίζει τα παιδιά τόσο με τις μορφές που τα ίδια βιώνουν στην οικογένεια, στο περιβάλλον των συνομηλίκων τους και στο διαδίκτυο όσο και μέσω της προβολής περιστατικών από τα μέσα ενημέρωσης, η διάδοση της χρήσης ουσιών, ο περιορισμός των διεξόδων ψυχαγωγίας και του αισθήματος ασφάλειας στους δημόσιους χώρους, κ.α». Η ελληνική κοινωνία σίγουρα δεν βοηθιέται από το σύστημα ούτε από το ελληνικό κράτος διότι όλο και λιγοστεύουν τα κονδύλια που μπορούν να κάνουν τους μαθητές πιο ευτυχισμένους και ήρεμους ώστε να πετύχουν το στόχο τους . Η εκπαίδευση γνωρίζει σίγουρα το μεγαλύτερο πλήγμα της από την υφιστάμενη κατάσταση με αποτέλεσμα ένας λαός σαν τους Έλληνες που είχε προτεραιότητα την μόρφωση τώρα να κάνει βήματα μόνο προς τα πίσω.
Μ.Γ
