Άλλη ποιότητα

Οι αντιδράσεις των εμπλεκομένων στο σκάνδαλο «Novartis», πέραν των ανακατατάξεων και ανασχεδιασμών, που φαίνεται να επιφέρουν στον πολιτικό χάρτη, είναι αποκαλυπτικές της νοοτροπίας ή και της ποιότητας, πολιτικών προσώπων, που άσκησαν ή φιλοδοξούν και να ασκήσουν στο μέλλον, ηγετικούς ρόλους.

Για τους τελευταίους και ειδικά όσους επικαλούνται την πολιτική παρακαταθήκη της Κεντροαριστεράς και, προσωπικά, του Ανδρέα Παπανδρέου, κρίνουμε ιδιαίτερα χρήσιμη την υπενθύμιση της στάσης του τελευταίου, όταν βρέθηκε σε ανάλογα δύσκολη θέση. Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ, θυμίζουμε, ουδέποτε, ούτε καν στις στιγμές της πιο σκληρής δοκιμασίας του, κατά την παραπομπή ή το χρόνο διεξαγωγής της δίκης, δεν επέδειξε ρεβανσιστική διάθεση, ούτε υπαινίχθηκε την εφαρμογή του «οδόντα αντί οδόντος». Απέφυγε, επίσης, καθ` όλη τη διάρκεια της δοκιμασίας, αναφορές ή γενικεύσεις, πολύ δε περισσότερο προσωπικές επιθέσεις, που να έθιγαν την ανεξαρτησία και αξιοπιστία της δικαστικής λειτουργίας, παρ` ότι είχε πολλούς λόγους να το κάνει. Σε καθαρά πολιτικό επίπεδο δε, ουδέποτε η κρίση του επηρεάστηκε από τη δικαιολογημένη συναισθηματική φόρτιση και πικρία, διατηρώντας, ως προσωπική επιλογή, ορθάνοιχτους τους διαύλους επικοινωνίας με τον τότε Συνασπισμό, που, μάλιστα, έφτασαν   και σε προχωρημένες μορφές συνεργασίας (κοινοί υποψήφιοι στις μονοεδρικές περιφέρειες, αλλά και τους τρεις μεγάλους δήμους), ενώ, όταν έκρινε ότι οι περιστάσεις το απαιτούσαν, δε δίστασε να συμπράξει σε κυβερνητικό επίπεδο και με τον ιστορικό  αντίπαλο, , δηλαδή με εκείνους που τον παρέπεμψαν.

Μετά δε την αθώωση του, σε συνέντευξη του, διακήρυξε ότι ο ίδιος… γυρίζει σελίδα, ξεκαθαρίζοντας πως όσα προηγήθηκαν, ανήκουν στο παρελθόν και «διαγράφονται» από το «σκληρό δίσκο» της μνήμης του. Το έκανε δε πράξη, ως πρωθυπουργός πλέον, την Πρωτοχρονιά του 1995, όταν προανήγγειλε την αναστολή όλων των διαδικασιών που είχαν κινηθεί, στο πλαίσιο της Βουλής και σε εφαρμογή του άρθρου 86 του Συντάγματος, εναντίον του προκατόχου του και μελών της προηγούμενης κυβέρνησης.

Η συμπεριφορά αυτή, όπως σε αδρές γραμμές περιγράψαμε, δεν πιστοποιούσε, μόνο, τη διαφορετική νοοτροπία ή και ποιότητα του ανδρός, στοιχεία που αναδεικνύονται, ακριβώς, σε στιγμές ύψιστης δοκιμασίας. Καταδεικνύουν και το ισχυρό πολιτικό αισθητήριο, αλλά και τη στρατηγική σκέψη, που υπερβαίνει τη συγκυρία, συλλαμβάνοντας και την ιστορική διάσταση των πραγμάτων. Είναι αυτές οι «μικρές διαφορές», που διακρίνουν τους πραγματικούς ηγέτες, που, σε τελευταία ανάλυση, δε χρειάζονται άλλοθι, για τις επιλογές τους…