Αλήθειες και μύθοι στο Ασφαλιστικό

Φαίνεται πως η δύναμη των μύθων ή των στερεοτύπων είναι πολύ μεγαλύτερη από την ίδια την πραγματικότητα και τη μελέτη των αντικειμενικών δεδομένων. Το διαπιστώνουμε στη διαχρονική συζήτηση για το Ασφαλιστικό σύστημα της χώρας. Όπως φάνηκε δε και κατά την τελευταία  συζήτηση,  ακόμη και στους κόλπους της σημερινής πλειοψηφίας, επιβιώνουν μύθοι και στερεότυπα, που, αν μη τι άλλο, αγνοούν κρίσιμα δεδομένα του προβλήματος. Αλήθεια, πιστεύει κανείς, ότι είναι ίδια τα δεδομένα στο Ασφαλιστικό, μετά από έξη χρόνια, εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών; Το γεγονός, επί παραδείγματι, ότι η ανεργία,  από τα μονοψήφια ποσοστά, στα οποία εκινείτο, πριν την κρίση, εκτοξεύτηκε στο 27% , δεν είχε καμία επίπτωση, στη βιωσιμότητα του συστήματος; Ποια θα ήταν η κατάσταση, αν δεν είχε μεσολαβήσει η καταλήστευση των αποθεματικών, των Ταμείων, με το περίφημο PSI; Είναι τυχαίο πως, το Σύστημα εμφανίζεται στα πρόθυρα κατάρρευσης, σύμφωνα, τουλάχιστον, με τη, δραματοποιημένη, επίσημη εκδοχή, μετά και παρά τις αλλεπάλληλες περικοπές συντάξεων, την επιβολή πλαφόν και την υποτιθέμενη, άρση υπαρκτών παθογενειών του παρελθόντος;  Ποια μεγαλύτερη απόδειξη, χρειάζεται, για να γίνει κατανοητό, πως το πρόβλημα δεν εντοπίζεται τόσο ή κατά κύριο λόγο, στις δαπάνες, όσο στην έλλειψη πόρων, όπως και σε προβλήματα δομής, του ίδιου του συστήματος; Σε αυτό, άλλωστε, συγκλίνουν και οι διάφορες μελέτες και γνώμες ειδικών. Να υπενθυμίσουμε, μάλιστα, ότι στην τελευταία, σχετική  νομοθετική παρέμβαση, προ κρίσης (νόμος Πετραλιά), οι κύριοι άξονες, ήταν η ενοποίηση ταμείων, καθώς και η δημιουργία ενός Ταμείου Αλληλεγγύης, όπως λεγόταν, στο οποίο θα εισέρρεαν πόροι, από διάφορες πηγές, όπως ποσοστό από τις προμήθειες δημόσιων συμβάσεων. Σε κάθε δε περίπτωση, η προ κρίσης κατάσταση, απέχοντας πολύ από το να χαρακτηριστεί ειδυλλιακή, πάντως δεν εγκυμονούσε άμεσο κίνδυνο για τη βιωσιμότητα του συστήματος, όπως αποδείκνυαν και οι σχετικές αναλογιστικές μελέτες. Αλλά και στην ιστορική-διαχρονική πορεία του Συστήματος, πέρα από τις υπερπροβαλλόμενες παθογένειες (υπερβολικά υψηλές παροχές, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις) θα πρέπει να συνεκτιμηθούν στοιχεία, όπως η χρήση των αποθεματικών των ταμείων για αναπτυξιακούς σκοπούς, στη μεταπολεμική Ελλάδα, αλλά και την απώλεια βέβαιων εσόδων, από την υποχρεωτική, άτοκη κατάθεση τους, στην Τράπεζα Ελλάδας, καθεστώς που παρέμεινε μέχρι και τη δεκαετία του `80…