Παρασκευή 24/06/2016 – 15:20
Κατανοούμε την προσπάθεια των υπεύθυνων για την υποδούλωση της χώρας, στα δεσμά των δανειστών, καθιστώντας την «προτεκτοράτο», σύμφωνα με τον ηγέτη των Podemos, να μεταθέσουν σε άλλους την ευθύνη και τις ενοχές. Μέχρι και ο πρώην υπουργός Οικονομικών, προσπαθεί να μας πείσει, περιοδεύοντας ανά τη χώρα, για να παρουσιάσει το βιβλίο του, ότι… η κόλαση είναι οι άλλοι. Ποια είναι όμως η αλήθεια; Σε προηγούμενο κείμενο μας, είχαμε αναφερθεί στο τι προηγήθηκε, σε πολιτικό επίπεδο, πριν τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009, πως και από ποιους τορπιλίστηκε η προσπάθεια για ένα ελάχιστο συνεννόησης, που θα καθιστούσε δυνατή τη λήψη μέτρων, για την αντιμετώπιση των συνεπειών της οικονομικής κρίσης. Ας δούμε τώρα, αν ισχύει το αφήγημα των υπεύθυνων, μετά τον Οκτώβριο του 2009, ότι η πορεία προς το Καστελόριζο και την υπαγωγή στο Μηχανισμό Στήριξης ήταν αναπόφευκτη, εξαιτίας του προηγηθέντος «δημοσιονομικού εκτροχιασμού». Όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενο κείμενο, η κυβέρνηση Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου, είχε πέντε «ωφέλιμους» μήνες, για να λάβει μέτρα, δημοσιονομικού-εισπρακτικού χαρακτήρα, όταν, μάλιστα, αυτά είχαν προαναγγελθεί από την προκάτοχο της. Αντ` αυτού καλλιεργήθηκε-και από την τότε ελληνική κυβέρνηση-ο μύθος του «μαύρου προβάτου». Όμως, την ίδια χρονιά (2009), είχαμε έκρηξη των ελλειμμάτων, αλλά και της ανεργίας, που αποτελούν, σύμφωνα με τους ειδικούς, το χειρότερο συνδυασμό για μια οικονομία, σχεδόν στο σύνολο των κρατών-μελών, της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι χαρακτηριστικά, ορισμένα παραδείγματα: Στην Ισπανία το έλλειμμα έφτασε το 11%, με ανεργία 18%. Στην Πορτογαλία το έλλειμμα έφτασε το 9,3%, στη Μεγάλη Βρετανία στο 11,4%, ενώ στην Ιρλανδία το έλλειμμα έφτασε στο 14,4%. Αλλά και εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης, είχαμε τις Ηνωμένες Πολιτείες με έλλειμμα στο 12,9%, ενώ το Ντουμπάϊ κήρυξε στάση πληρωμών! Σε καμία, όμως, απ` αυτές τις χώρες, δεν υπήρξε τάση αυτομαστιγώματος και αυτοδυσφήμισης. Όταν, μάλιστα, η εικόνα του «μαύρου προβάτου» με τα πραγματικά δεδομένα, όπως ότι η χώρα υπερκάλυψε τις δανειακές της ανάγκες, από τις αγορές, καθ` όλο το 2009, ενώ και στις αρχές του 2010, της προσφέρθηκαν τριπλάσια (25 έναντι 8 δις) απ` όσα ζήτησε. Αλλά και άλλοι δείκτες, όπως οι τιμές του Χρηματιστηρίου, ο βαθμός αισιοδοξίας ή οι ρυθμοί ανάπτυξης, κάθε άλλο παρά σε πτωχευμένη χώρα παρέπεμπε. Γιατί λοιπόν, φτάσαμε στο Καστελόριζο;
Πηγή:
