Κι αν ο μεγάλος θόρυβος την τελευταία διετία προκλήθηκε απο το περίφημο “my Greek drama”, αυτή τη φορά η κυρία Αγγελοπουλου επιλέγει να μιλήσει για το “Ελληνικό παράδοξο”, μέσα απο το ομότιτλο βιβλίο, που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1997, με περιεχόμενο τα ντοκουμέντα ενός συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε το 1995 στο Χάρβαρντ, με δική της πρωτοβουλία και της σχολής John F. Kennedy School of Government, με τη συμμετοχή πανεπιστημιακών, πολιτικών, διπλωματών και δημοσιογράφων.
Το συνέδριο είχε ασχοληθεί με το φαινόμενο εκείνο, που καθιερώθηκε να ονομάζεται “Το Ελληνικό Παράδοξο” και το βιβλίο κυκλοφορεί αυτές τις μέρες και πάλι, όπως και τότε, από τις Εκδόσεις Παπαζήση.
Κατά την κυρία Αγγελοπούλου, παρότι στο μεταξύ πολλά πράγματα έχουν αλλάξει σε όλα τα επίπεδα και στην Ελλάδα και στο διεθνή περίγυρο, στο βάθος, το “Ελληνικό Παράδοξο” παραμένει.
Και ουσιαστικά πρόκειται για “το χάσμα ανάμεσα στην απεριόριστη υπόσχεση της Ελλάδας και στην κατά καιρούς απογοητευτική της επίδοση”- μια επισήμανση που αφορά πρωτίστως αν όχι αποκλειστικά την πολιτική ηγεσία του τόπου. Είναι εκείνο που τόσες φορές έχουμε ζήσει στην πράξη: ότι “ενώ οι Έλληνες ως άτομα ανοιγόμαστε και ανοίγουμε διαρκώς νέους ορίζοντες στον κόσμο, ενώ διαπρέπουμε στην οικονομία, στην επιστήμη, στις τέχνες και στην δημόσια ζωή, την ίδια στιγμή η Ελλάδα μένει πίσω”.
Η κυρία Αγγελοπουλου αναφέρεται δε και στις δυνατότητες για να ξεπεράσει η χώρα αυτή την πραγματικότητα.
