Για την ακροδεξιά

Για την ακροδεξιά

Γιούνκερ

Δε θα ασχοληθούμε με τις συγκυριακές σκοπιμότητες, που υπαγόρευσαν την «ατάκα» του προέδρου της Κομισιόν.

 Ας αφήσουμε την εσωτερική πτυχή, που δεν είναι του παρόντος. Απλώς, να θυμίσουμε στον κ. Γιούνκερ, που «ό,τι θυμάται χαίρεται», πώς επεβλήθη η κυβέρνηση Παπαδήμου και ποιοι συμμετείχαν σ` αυτή. Τα υπόλοιπα, άλλη φορά. Συγκρατούμε πάντως, διαπιστωτικά, τη διαφαινόμενη αλλαγή στάσης, με την έννοια της ρεαλιστικής προσαρμογής, σε μια πραγματικότητα. Θα τη χαρακτηρίζαμε και θετική ακόμη, αν υποδήλωνε και μια διάθεση βαθύτερης κατανόησης, του ίδιου του φαινομένου, που θα μπορούσε να συνοψιστεί σε ένα ερώτημα: Ποια είναι, πως ορίζεται και πως συγκροτείται η σύγχρονη Ακροδεξιά ή «Ριζοσπαστική Δεξιά», για να χρησιμοποιήσουμε έναν πιο τεχνικό όρο, περισσότερο αποδεκτό στο πεδίο της Πολιτικής Επιστήμης; Αποτελεί γραμμική συνέχεια, των αντίστοιχων σχημάτων του Μεσοπολέμου, με κυρίαρχες, βέβαια, εκφράσεις, το Φασισμό και το Ναζισμό; Να θυμίσουμε, λοιπόν, ότι στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου, είχε αναχθεί σε κυρίαρχο, σχεδόν, ρεύμα, η ανοιχτή αμφισβήτηση του Κοινοβουλευτισμού, ως αποδεκτού μοντέλου πολιτειακής και πολιτικής διάρθρωσης. Αμφισβήτηση, να θυμίσουμε, που απέκτησε και έμπρακτη μορφή σε πλήθος ευρωπαϊκών κρατών, πέραν των «γνωστών και μη εξαιρετέων», δηλαδή της φασιστικής Ιταλίας και της ναζιστικής Γερμανίας. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της «πανευρωπαϊκής» πραγματικότητας, υπήρξε η προσχώρηση και πολιτικών που θήτευσαν στο κοινοβουλευτικό σύστημα, όπως και πνευματικών ανθρώπων, που μετεξελίχθηκαν σε «οργανικούς διανοούμενους» του φασισμού και του ναζισμού. Έχουμε άλλωστε και την αντίστοιχη ελληνική εμπειρία. Είναι εξόχως χαρακτηριστικός και ιστορικά διδακτικός, ο τρόπος με τον οποίο ο Ιωάννης Μεταξάς, με εκδηλωμένες φιλοδικτατορικές θέσεις, διευκολύνθηκε, στην ουσία, να επιβάλει τη δικτατορία της «4ης Αυγούστου» 1936, αναδεικνύοντας ουσιώδες διαφορές, με την πιο πρόσφατη χούντα, της 21ης Απριλίου 1967. Να θυμίσουμε ότι και ο ίδιος ο Μεταξάς, παρά την έκδηλη περιφρόνηση του προς τον κοινοβουλευτισμό, διήνυσε μια μακρά πολιτική διαδρομή, ως κοινοβουλευτικός αρχηγός, έστω και με ισχνή λαϊκή απήχηση. Τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, άλλωστε, αξιοποίησε, με τη συνδρομή, ατυχώς, ενός παραλυμένου πολιτικού κόσμου, για να επιβάλει τη δικτατορία του. Είναι ενδεικτικό μιας νοοτροπίας, που είχε αποκτήσει πανευρωπαϊκά χαρακτηριστικά, στην περίοδο του Μεσοπολέμου, το ότι και «υπεράνω υποψίας» κοινοβουλευτικοί άνδρες, μηδέ εξαιρουμένου αυτού του Ελευθερίου Βενιζέλου, «φλέρταραν» με αντικοινοβουλευτικές λύσεις, ως διέξοδο από την κρίση. Δε χρειαζόταν καν «Κερκόπορτα», για να… διαβούν οι βάρβαροι.

Πηγή: http://www.kontranews.gr/PARAPOLITIKA/314619-Gia-ten-akrodexia ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ



Ακολουθήστε μας σε Google News, Facebook και Instagram και δείτε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Παρακαλώ γράψτε το σχόλιο σας!
Το όνομα σας ...