Καλά όλα τα άλλα, αλλά προς τι τόσος, συνεχιζόμενος, θόρυβος για τη φράση του προέδρου του Συμβουλίου Επικρατείας, ότι οι δικαστές θα πρέπει να αφουγκράζονται το σφυγμό της κοινωνίας; Φαντάζεται κανείς, πως ένας έμπειρος δικαστικός, θα υπονοούσε πως οι συνάδελφοί του θα πρέπει να δικάζουν σύμφωνα με τα δημοσκοπικά ευρήματα, αγνοώντας ή παραβλέποντας τους νόμους, όπως, περίπου, διατείνονται οι επικριτές του; Είναι προφανές πως ο, κατ’ ανάγκην, ελλειπτικός προφορικός λόγος, δημιουργεί το έδαφος για ηθελημένες «παρεξηγήσεις». Το έχουμε δει το έργο και στο παρελθόν και με πολιτικούς ηγέτες. Χαρακτηριστικό, αντίστοιχο παράδειγμα, σκόπιμης παραποίησης, η απομόνωση μιας «ατάκας» του Ανδρέα Παπανδρέου, που τον εμφάνιζε να θέτει το λαό υπεράνω των θεσμών. Είχαν ξεχάσει, οι τότε (περίπου ίδιοι) επικριτές, ότι το ίδιο το Σύνταγμα, προβλέπει την εφαρμογή του, στο όνομα του λαού. Ναι, αυτό το Σύνταγμα, που καλείται και ο πρόεδρος του ΣτΕ, να εφαρμόσει. Για να δούμε, λοιπόν, τα πράγματα, στην ουσιαστική τους διάσταση, το Σύνταγμα, με το «παράγωγο» θεσμικό πλαίσιο, στο όνομα ποιου εφαρμόζεται, συμπεριλαμβανομένης και της απονομής του δικαίου; Στο όνομα κάποιας μεταφυσικής οντότητας; Δεν είναι οι πολίτες, τα υποκείμενα αυτής της διαδικασίας;
Πώς φαντάζονται οι επικριτές, τους όρους απονομής του δικαίου, στις σύγχρονες κοινωνίες, του 21ου αιώνα; Με τους ίδιους όρους, που ασκούνταν την εποχή της φεουδαρχίας ή σε απολυταρχικά καθεστώτα; Υιοθετούν την άποψη περασμένων αιώνων, ότι ο δικαστής είναι, απλώς, «ο εκφωνητής των νόμων», με την κοινωνία ολοκληρωτικά απούσα; Άραγε, τι σημαίνει η θέσπιση της δημοσιότητας των συνεδριάσεων, ή η πρόβλεψη για συμμετοχή του λαϊκού στοιχείου, στα λεγόμενα ορκωτά δικαστήρια; Προφανώς, ο νομοθέτης δε συμμερίζεται τον ιδιότυπο, θεσμολάγνο ελιτισμό των επικριτών και, μάλλον, κατανοεί καλύτερα αυτό που είπε, κυρίως δε που υπονόησε ο ανώτατος δικαστικός, με την επίμαχη δήλωσή του. Αλήθεια, δε διάβασαν το βιβλίο του επίτιμου αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου, που συμμετείχε στη σύνθεση του Ειδικού Δικαστηρίου, που εκδίκασε την υπόθεση της Τράπεζας Κρήτης, όπου ο ανώτατος δικαστής παραδεχόταν πως η κοινωνική αλλά και πολιτική ατμόσφαιρα, που είχε δημιουργηθεί, έπαιξε καταλυτικό ρόλο, στην ετυμηγορία του δικαστηρίου; Αλλά και κάτι ακόμη: Η πρώτη απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας, υπέρ του μνημονίου, με την επίκληση των δημοσιονομικών αναγκών του κράτους, τι αφουγκράστηκε;
Πηγή:
