Αν πιο συχνά δυσανασχετείς με το πόσο καλύτερο θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα, παρά με τις συνθήκες εργασίας, τους συναδέλφους, το ωράριο κλπ τότε είναι πιθανό ότι κάνεις μια δουλειά που σ’ ευχαριστεί.
Όχι η δουλειά δεν τελειώνει μαζί με το ωράριο σου. Δεν λέμε ότι είναι λογικό να δουλεύεις όλη την ώρα. Λέμε, όμως, ότι μια δουλειά που αγαπάς σε απασχολεί στο πίσω μέρος τους μυαλού σου κάθε στιγμή και «εμφανίζεται» σε συζητήσεις με φίλους ή την οικογένειά σου.
Ακόμα κι αν εσύ δεν είσαι στην ιδανική θέση, αντλείς ικανοποίηση από τους συναδέλφους ή τους ανωτέρους σου. Όταν θαυμάζεις τους ανθρώπους που βρίσκονται στο εργασιακό σου περιβάλλον, έχεις λόγους να προσπαθήσεις και ο ίδιος πιο σκληρά ή να ξεπεράσεις μικροπροβλήματα.
Μπορεί να μην βρίσκεσαι στη θέση που θες αλλά αναγνωρίζεις πως προετοιμάζεις τις βάσεις για κάτι καλύτερο. Κάποιες φορές είναι σημαντικό να δίνεις χώρο και χρόνο στα πράγματα να ωριμάσουν τη στιγμή που πρέπει.
Το βασικότερο κριτήριο είναι ότι δεν πέφτεις σε βαθιά θλίψη τα απογεύματα της Κυριακής. Είναι μία μέρα που αφιερώνεις στον εαυτό σου και σε φίλους χωρίς να φυσάς και να ξεφυσάς επειδή την επόμενη μέρα ξεκινά η εβδομάδα πάλι.
Το ζητούμενο είναι να αναγνωρίσεις την προσωπική ικανοποίηση που αντλείς απ΄τη δουλειά σου. Μπορεί να μην είναι η ιδανική αλλά έχεις άλλα πράγματα να κερδίσεις και το ξέρεις. Να μάθεις να συνεργάζεσαι, να εξελίσσεσαι, να βελτιώνεσαι, να δημιουργείς και πολλά ακόμα που σου επιφέρουν προσωπικό κέρδος.