Η Κυριακή Σπανού στην kontranews

Φεβ 9, 2018

Γράφει ο

Σταύρος Ξηντάρας

Η Κυριακή Σπανού, σκηνοθέτης και νέα καλλιτεχνική διευθύντρια του Θεσσαλικού Θεάτρου, μίλησε στην “kontra news” για την παράσταση που σκηνοθετεί στο «Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης» και τιτλοφορείται “Από Σταθμό σε Σταθμό”

-Το έργο “Από Σταθμό σε Σταθμό” βασίζεται στο βιβλίο “20 Αστικά Μονόπρακτα” της Δώρας Τσόγια. Μιλήστε μας για τους χαρακτήρες του έργου.

«Η δραματουργία της παράστασης ενοποίησε τους χαρακτήρες του έργου σε έξι κυρίως πρόσωπα. Ένας αμήχανος και ντροπαλός ηλικιωμένος κύριος που δρα κινείται στην πόλη, ένα ζευγάρι νέων που έχουν εγκλωβιστεί σε μια “κοινή εμμονή”, ένας κομψός πανκ νεαρός που βάζει αγγελίες στην εφημερίδα για την κοπέλα που ερωτεύτηκε στο μετρό, μια άνεργη κοπέλα που κάνει κουγκ- φου (μέσα απ΄το βλέμμα της οποίας παρατηρούμε τους ανθρώπους) και μια μοναχική γυναίκα που φοβάται να μείνει μόνη της στο σπίτι. Όλοι αυτά τα πρόσωπα διασταυρώνονται και με ένα τρόπο γνωρίζονται στις διαδρομές της πόλης και του Μετρό.|»

-Ποιές αναζητήσεις μπορεί να έχει ένας άνθρωπος “Από σταθμό σε σταθμό” της ζωής του;

«Ν αλλάξει η ζωή του! Να αφεθεί, να τολμήσει, να μιλήσει γι αυτό που επιθυμεί, γι αυτό που φοβάται, να αφιερώσει χρόνο σε κάποιον… Να πηγαίνει εκεί που η ζωή του θα έχει αυθεντικότητα και πληρότητα.»

-Ποιοί είναι οι φόβοι των σύγχρονων ανθρώπων που κατοικούν στις μεγαλουπόλεις;

«Η μεγαλούπολη παρηγορεί αλλά και αγχώνει. Παρηγορεί η παρουσία των άλλων ανθρώπων, η κίνηση, ο θόρυβος οι πολλές επιλογές αλλά αγχώνει η ανωνυμία, η αδιαφορία. Οι άνθρωποι παύουν να είναι σημαντικοί για κάποιον άλλον, οι πράξεις τους παραμένουν αποσπασματικά ορατές απ΄ τους άλλους και αυτό δεν τους βοηθάει να εξερευνήσουν την ταυτότητα τους και να γίνουν αποδεκτοί. Ο Άλλος είναι ο καθρέφτης μας και στη μεγαλούπολη είναι σπασμένος.»

-Με ποιό τρόπο έχει επηρεάσει η κρίση τις ανθρώπινες σχέσεις;

«Η φτώχεια φέρνει γκρίνια. Και επειδή συνηθίζουμε στη χώρα μας να φταίει ο άλλος, η γκρίνια φέρνει επιθετικότητα, βία και στο τέλος απελπισία. Αυτό αντανακλάται στις ανθρώπινες σχέσεις. Χάνεται η ευγένεια, ο σεβασμός, η αποδοχή του άλλου και η ανάληψη ευθύνης. Και όπως είπε κάπου η συγγραφέας, η αληθινή ευγένεια του ανθρώπου φαίνεται κυρίως στους δημόσιους χώρους (όπως στο Μετρό), που δεν μας ξέρει κανένας».

φγδφγ