Η ιστορία του χώρου

Εξαντλήσαμε τη χθεσινή μας αναφορά, στα της Κεντροαριστεράς, στο διαδικαστικής υφής ζήτημα που προέκυψε, σχετικά με την τύχη των Κοινοβουλευτικών Ομάδων ΔΗΣΥ και ΠΟΤΑΜΙΟΥ, γιατί, εν τέλει, όπως αποδεικνύει και η ζωή, η συνολική διαδικασία που επιλέχθηκε, αναδεικνύεται τελικά στο μείζον πρόβλημα, που μπορεί να αποβεί υπονομευτικό ή και μοιραίο, για το ίδιο το εγχείρημα.

 Αυτό ακριβώς, άλλωστε, φάνηκε και στην προχθεσινή, πρώτη τηλεμαχία, με την παρουσία και των εννέα υποψηφίων, που ανέδειξε αφ` εαυτής την τεράστια δυσκολία στοιχειώδους ενοποίησης του χώρου. Δεν αναφερόμαστε, εν προκειμένω, στα διαφορετικά ρεύματα σκέψης, που μπορούν να εμφανίζονται και σε συγκροτημένη μορφή, ως ξεχωριστές τάσεις, η ύπαρξη των οποίων, αποτελεί στοιχείο ζωντάνιας και εμπλουτισμού, του ιδεολογικού και πολιτικού λόγου του φορέα. Όμως, δε νοείται πολιτικός σχηματισμός, χωρίς μια στοιχειώδη και ενιαία οργανωτική δομή, αλλά και ένα συνεκτικό πολιτικό σχέδιο, όπως και ένα ιδεολογικό πλαίσιο, που να καλύπτει και να δεσμεύει όλους, όσους εθελοντικά δέχονται να πλαισιώσουν το νέο σχήμα, σε οποιοδήποτε επίπεδο. Ελάχιστη σχέση ή γνώση της πολιτικής διαδικασίας και του κομματικού φαινομένου, θα ήταν αρκετή για να αντιληφθεί, όποιος παρακολούθησε την προχθεσινή τηλεμαχία, πως, τουλάχιστον κάποιοι εκ των υποψηφίων, δεν έδειχναν καν να προβληματίζονται, για το τι είδους φορέα και με ποια χαρακτηριστικά θέλουν να εκφράσουν. Το «έλλειμμα κατανόησης» δεν αφορά μόνο το τι τύπου και είδους φορέα έχει κανείς στο μυαλό του, αλλά και την άγνοια, που υπέκρυπταν πολλές τοποθετήσεις, για το ιστορικό βάθος του χώρου, που ο νέος φορέας, όπως κι αν σχηματοποιηθεί, επιδιώκει να καλύψει. Το αποδεικνύει η πανσπερμία απόψεων ή και αμηχανία, για την «πολιτική συμμαχιών», που δεν εξαντλείται στην επομένη των εκλογών ή σε μια πιθανή κυβερνητική συνεργασία, αλλά συνιστά μια ολοκληρωμένη πολιτική στρατηγική, που περιέχει την καθημερινή  δράση, σε όλα τα επίπεδα, από το σχηματισμό της κυβέρνησης, την κοινοβουλευτική λειτουργία, αλλά και την παρουσία  σε χώρους έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας, όπως ο Συνδικαλισμός και η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αυτή, άλλωστε, η συνολική θέαση του κόσμου, άρα και της πολιτικής διαδικασίας, αποτελεί και μια από τις καίριες παρακαταθήκες του παλιού ΠΑΣΟΚ. Για όποιον, λοιπόν, αντιλαμβάνεται έτσι την πολιτική και έχει αίσθηση της ιστορικότητας του χώρου, που οριοθετείται ως Κεντροαριστερά, δεν υπάρχει δίλημμα ή δεν τίθεται έτσι.

 ΛΕΥΤ. ΚΑΝΑΣ