Η πρώτη εφαρμογή του υβριδικού πολέμου στα Βαλκάνια

Ιστορικά ο μήνας Οκτώβριος θεωρείται ως ο μήνας «ανατροπών», «εντάσεων» και μια εν γένει περίοδος όπου συμβαίνουν πολλά σοβαρά γεγονότα σε κοινωνικο-πολιτικό επίπεδο. Στο πλαίσιο αυτής της ιστορικής παραδοχής, αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι, αύριο, στο Βελιγράδι διοργανώνεται συγκέντρωση, περισσότερο «υπενθύμισης» και όχι διαμαρτυρίας. Είναι 26 χρόνια μετά την πρώτη «εφαρμογή» του υβριδικού πολέμου στα Βαλκάνια και ειδικότερα στην τότε Γιουγκοσλαβία, με την «αυθόρμητη» εκδήλωση της πρώτης «πολύχρωμης επανάστασης». Τι έγινε ουσιαστικά; Ήταν ημέρα πραξικοπήματος και βίαιου σφετερισμού της νόμιμης εξουσίας. Ήταν η απαρχή για την επιβολή της Pax Americana στα Βαλκάνια, σε συνεργασία κατά βάση με την Γερμανία της Μέρκελ και μηδέ εξαιρουμένης της τότε Ρωσίας του Γέλτσιν. Να μην ξεχνάμε ότι ο Μπόρις Γέλτσιν το 1992 επέβαλε κυρώσεις στη Σερβία. Ειδικότερα, κατά τη συνεδρίαση της 30ης Μαΐου 1992 ο Ρώσος πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν ευχαρίστησε τον τότε πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζακ Ντελόρ, για την υποστήριξή του, στην ένταξη της Ρωσίας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και με τη σειρά του ο Ντελόρ ευχαρίστησε τον επικεφαλής του ρωσικού κράτους μέσω της φωνής της Μόσχας, για την στήριξη στην επιβολή κυρώσεων κατά της Σερβίας. Να θυμίσω, όπως αναγράφεται στις σημειώσεις Κλίντον, σε τηλεφωνική συνομιλία κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας, ο Κλίντον μιλώντας με τον Γιέλτσιν χαρακτήρισε «χούλιγκαν» του Μιλόσεβιτς, ο οποίος όπως είπε δεν πρέπει να αποτελεί εμπόδιο στη σχέση τους. «Πάρα πολύ κακός είναι αυτός ο Σέρβος. Θα πρέπει να είναι ιρλανδικής καταγωγής ή κάτι τέτοιο και κάτι πρέπει να κάνουμε» δήλωσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Αυτή την ημέρα, την 5η Οκτωβρίου, χρησιμοποίησαν ως άλλοθι οι δυτικοί για να επιβάλλουν χωρίς ένοπλη βία σε πρώτη φάση τη δική τους «δημοκρατία». Μέσω της λεγόμενης «λαϊκής δυσαρέσκειας», για την οποία φρόντισαν όλο το προηγούμενο διάστημα, δυτικές μυστικές υπηρεσίες και ελεγχόμενες μέσω χρηματοδότησης ΜΚΟ (από την γνωστή Ανοιχτή Κοινωνία), προκάλεσαν συνεχείς καθημερινές διαδηλώσεις με το γνωστό αποτέλεσμα. Η πτώση της τότε νόμιμης κυβέρνησης, για να έρθει στην εξουσία μια φιλοδυτική ελίτ – υπηρέτης των συμφερόντων της Δύσης. Με αυτό τον τρόπο, σε μικρό χρονικό διάστημα θα ολοκληρωνόταν και η «μετάβαση» στην λεγόμενη μεταμοντέρνα εποχή της Σερβίας, χωρίς φασιστικές δικτατορίες όπως είχαμε συνηθίσει στο παρελθόν, ειδικά στον ευρωπαϊκό νότο. Εκείνη η ημέρα, σηματοδότησε την έναρξη της διαδικασίας αποδόμησης της συνολικής πολιτικής, οικονομικής και της κοινωνικής ασφάλειας του συστήματος στη Σερβία, όπως υπήρχε μέχρι τότε από την εποχή της ίδρυσης της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Τότε άρχισε το ξεπούλημα των σημαντικότερων στρατηγικών οικονομικών πόρων της τότε (μικρής) Γιουγκοσλαβίας. Είναι η ημέρα κατά την οποία, το τελευταίο οχυρό παραδόθηκε στο έλεος της παγκοσμιοποίησης και της νεοφιλελεύθερης οικονομικής εκδοχής, την πιο επιθετική και ληστρική μορφή του καπιταλισμού. Έκτοτε η μέχρι τότε εγχώρια οικονομική και γεωργική παραγωγή της καταστράφηκε, το τραπεζικό και χρηματοπιστωτικό της σύστημα διαλύθηκε και οι πολίτες και οι τοπικές επιχειρήσεις ωθούνται στη δουλεία του χρέους. Μια άμεση συνέπεια της 5ης Οκτωβρίου, είναι το σοβαρό γεγονός ότι η τότε Γιουγκοσλαβία, δεν έχει πλέον στη δικαιοδοσία της την Κεντρική τράπεζα. Έτσι υπονομεύεται σοβαρά η νομισματική της κυριαρχία και η οικονομία της τίθεται σε πλήρη εξάρτηση από την πιστωτική συμφωνία με το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα. Μια υποτελής σχέση με τα δυτικά διεθνή χρηματοοικονομικά κέντρα, συνέπεια της οποίας το 2000, οι πολίτες της Σερβίας ολόκληρη η σερβική κοινωνία να βυθιστεί στην μεγαλύτερη υπαρξιακή, κοινωνική και οικονομική κρίση. Η 5η Οκτωβρίου για την Σερβία, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η παράδοσή της, η υποδούλωσή της στα χρηματοπιστωτικά κεφάλαια – γύπες, που κυριαρχούν στον παγκόσμιο χάρτη.