Η «11η Σεπτεμβρίου» της Ευρώπης

Για όσους στοιχειωδώς παρακολουθούσαν τις εξελίξεις, ήταν κάτι παραπάνω από ορατή η «υπόκωφη βοή των γεγονότων», που οδήγησε στην «ευρωπαϊκή 11η Σεπτεμβρίου». Στην εγκληματολογία, κυριαρχεί το αξίωμα, σύμφωνα με το οποίο, αν θες να αναζητήσεις τους δράστες ενός εγκλήματος, δεν έχεις παρά να δεις ποιοι ωφελούνται. Εν προκειμένω, γνωρίζουμε, τόσο τους φυσικούς, όσο και τους ηθικούς αυτουργούς, οπότε το ενδιαφέρον εντοπίζεται στις επιπτώσεις. Προφανώς και δε νοούνται αυταπάτες, ως προς το ότι το νέο τρομοκρατικό χτύπημα θα οδηγήσει σε περαιτέρω ένταση των κατασταλτικών πρακτικών, ενίσχυση των αυταρχικών τάσεων, φυσικά δε και των δυνάμεων εκείνων, που εκφράζουν τέτοιες τάσεις. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο, πως τα ανωτέρω θα αποτυπωθούν και σε θεσμικό επίπεδο, με την επιβολή «πρωσικού τύπου» νομοθεσίας. Αν λάβετε υπόψη, τι έγινε στη Γαλλία, μπορείτε, αναλογικά, να φανταστείτε τι θα προκύψει τώρα, με την πολλαπλάσιας-και συμβολικής-σημασίας τρομοκρατική ενέργεια. Χθες, άλλωστε, δε χτυπήθηκε ένα κράτος, αλλά η ίδια η «καρδιά» του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Μη ξεχνάμε ότι οι στόχοι τρομοκρατών, βρίσκονται «μια ανάσα» από τα κέντρα της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας, την έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της Κομισιόν, αλλά και του ΝΑΤΟ. Το χειρότερο, όμως, απ` όλα είναι το αίσθημα του ΤΡΟΜΟΥ, που έχει κυριεύσει τους πολίτες, όχι μόνο στις Βρυξέλλες, αλλά σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Είναι αυτό το αίσθημα του τρόμου, αλλά και η ταυτόχρονη αίσθηση της αδυναμίας αποτροπής, τέτοιων ενεργειών, που παραλύει κάθε διάθεση αντίστασης, απέναντι, άλλωστε, σ` έναν «αόρατο εχθρό», καθιστώντας τους ευάλωτους και έτοιμους να δεχθούν, όχι μόνο την πιο ακραία νομοθετική παρέμβαση, αλλά και να υποβληθούν σε ακούσιους αυτοπεριορισμούς, ακόμη και στα στοιχειώδη κεκτημένα της. Αλλωστε, η αδυναμία κυκλοφορίας στους δρόμους της πόλης, δεν αποτελεί από μόνη της, μια μορφή στέρησης στοιχειώδους ανθρώπινου δικαιώματος;  Είναι τρομακτικό να συνειδητοποιεί κανείς, πως βρίσκεται αντιμέτωπος με μια «ασύμμετρη» απειλή, απέναντι στην οποία, δεν υπάρχει αποτελεσματικός μηχανισμός αποτροπής. Απόδειξη, το προχθεσινό χτύπημα, σε στόχους υψηλής προστασίας, κατά κυριολεξία στρατοκρατούμενους και μια μέρα μετά την υποτιθέμενη εξουδετέρωση του ηγετικού πυρήνα των   τζιχαντιστών,  σε Βέλγιο, αλλά και τη Γαλλία. Πώς να σταματήσεις, άλλωστε, ανθρώπους, αποφασισμένους να πεθάνουν για το σκοπό, που νομίζουν ότι υπηρετούν;