Μεγάλη γιορτή για τις Αγίες Σοφία, Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη

 Η μητέρα Σοφία, τίμια και θεοσεβής γυναίκα, γρήγορα χήρεψε και με τις τρεις κόρες της ήλθε στη Ρώμη. Εκεί συνελήφθησαν, διότι καταγγέλθηκαν σαν φημισμένες χριστιανές. Αφού απομόνωσαν τη μητέρα, άρχισαν να ανακρίνουν τις κόρες. Πρώτη παρουσιάστηκε στο Βασιλιά η δωδεκάχρονη Πίστη. Της πρότεινε να αρνηθεί τον Χριστό και θα της χορηγούσε τα πάντα, για να ζήσει ευτυχισμένη ζωή. Τα λόγια της Αγίας Γραφής αποτέλεσαν δυναμική απάντηση της Πίστης: «Εν πίστει ζω, τη του υιού του Θεού του άγαπήσαντός με και παραδόντος εαυτόν υπέρ έμοϋ»1. Δηλαδή, ζω εμπνεόμενη από την πίστη μου στον Χριστό, που με αγάπησε και έδωσε τον εαυτό Του για τη σωτηρία μου. Τότε, μετά από φρικτά βασανιστήρια, την αποκεφάλισαν.

Επίσης με τα λόγια της Αγίας Γραφής, απάντησε και η δεκάχρονη Ελπίδα, όταν τη ρώτησαν αν αξίζει να υποβληθεί σε τέτοια βασανιστήρια. Ναι, αξίζει, είπε, διότι «ήλπίκαμεν επί Θεώ ζώντι, ός εστί σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιοτών»2. Δηλαδή, έχουμε στηρίξει τις ελπίδες μας στο ζωντανό Θεό, που είναι σωτήρ όλων των ανθρώπων και προ πάντων των πιστών. Αμέσως τότε και αυτή αποκεφαλίστηκε. Αλλά δεν υστέρησε σε απάντηση και η εννιάχρονη Αγάπη. Είπε ότι η ύπαρξή της είναι στραμμένη «εις την αγάπη του Θεού και εις την υπομονή του Χριστού»3. Βέβαια, δεν άργησαν να αποκεφαλίσουν και αυτή. Ο Κύριος μετά τρεις μέρες παρέλαβε και την μητέρα τους.

Στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, χρόνια πολλά και ευάρεστα στο Θεό !!!

Απολυτίκιο. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Σοφία έκθρέψασα, κατά την κλησιν σεμνή, τάς τρεις θυγατέρας σου, ταύτας προσάγεις Χριστώ, αθλήσεως σκάμασιν όθεν της άνω δόξης, συν αύταίς κοινωνούσα, πρέσβευε τω Σωτήρι, καλλιμάρτυς Σοφία, δούναι τοις σε τιμώσι, χάριν και έλεος.