Με απλά λόγια

Ναι, βγαίνουµε από τα Μνηµόνια και ας µην θέλουν να το παραδεχθούν οι βασικοί υπεύθυνοι της χρεοκοπίας της χώρας, ούτε και να το εξηγήσουν. Αυτό δεν σηµαίνει ότι πέρασαν τα προβλήµατα µας διότι πολύ απλά η χώρα είναι φτωχότερη, η χώρα χρωστάει 350 και κάτι δις ευρώ, γιατί οι πολίτες χρωστάνε, γιατί το κράτος είναι φτωχότερο και µε λιγότερες δυνατότητες. Μόνο που όλα αυτά είναι αποτέλεσµα πρώτον της χρεοκοπίας και µετά των µνηµονίων. Το µεγάλο έγκληµα ήταν η χρεοκοπία. Μια χώρα µε τις δυνατότητες της Ελλάδας και παρά τα µύρια όσα προβλήµατα της, χρεοκόπησε. Οι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας που µε πράξεις και συνειδητές επιλογές τους όχι µόνο δεν λογοδότησαν για τις ευθύνες τους, αλλά κουνάνε το δάκτυλο, απειλούν και κάνουν τα πάντα για να επιστρέψουν στην εξουσία. Το επακόλουθο της χρεοκοπίας ήταν η… πτώχευση. Τα Μνηµόνια είναι πρωτίστως η νοµική παραδοχή και της πτώχευσης και των δικαιωµάτων των δανειστών που ήρθαν ως εκκαθαριστές (τρόικα) στο χρεοκοπηµένο και πτωχευµένο κράτος. Επι 8 χρόνια λαµβάνονται µέτρα πτωχευτικά. Και τα χρόνια έγιναν 8 όχι επειδή ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, αλλά γιατί οι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας, δεν εφάρµοσαν τα µέτρα που υπέγραψαν και που δέχθηκαν βασικά µε το πρώτο Μνηµόνιο. Τα πιο βασικά ζητήµατα δεν τα άγγιξαν ποτέ, κόκκινα δάνεια και ασφαλιστικό. Για να µην θίξουν τον σκληρό πυρήνα της εξουσίας τους και όλους αυτούς στους οποίους είχαν υποχρέωση, δηλαδή σε κρατικοδίαιτους και άλλους ισχυρούς επιχειρηµατίες.
Σήµερα τελείωσε η περίοδος «εκκαθάρισης», έχουµε όµως ένα διαφορετικό κράτος απ αυτό που χρεοκόπησε το 2009.
Είναι πρωτίστως φτωχότερο µε συγκεκριµένες οικονοµικές δυνατότητες. Είναι ένα κράτος αποτέλεσµα των µέτρων της 8ετίας, γι αυτό και τα όσα λέγονται περί των µνηµονίων που συνεχίζονται είναι υποκριτικά. Το ελληνικό κράτος λειτουργεί πλέον µε άλλους κανόνες, λειτουργεί και θα λειτουργεί µε άλλο προσανατολισµό.

Από δω και πέρα αρχίζει ένα άλλο µεγάλο στοίχηµα και αυτό είναι που πρέπει να συζητηθεί. Ποια ακριβώς κατεύθυνση θα ακολουθήσουµε, ποιες οικονοµικές-παραγωγικές επιλογές θα κάνουµε; Ποιους κλάδους θα ενισχύσουµε, πως θα µοιράσουµε τον παραγόµενο πλούτο ώστε να έχουµε παραγωγικό αποτέλεσµα και όχι συσσώρευση σε λίγους κυρίως αντιπαραγωγικούς παράγοντες όπως κάναµε έως το 2009. Είναι αυτά που θα µπορούσε να συζητήσει η αντιπολίτευση αν ήθελε να αλλάξει τη χώρα. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει αλλάξει πρώτα η ίδια η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ κα. Φαίνεται όµως ότι θέλουν απλώς την επιστροφή στην καρέκλα…